Τα 93α βραβεία Όσκαρ πέρα από τις υπόλοιπες ιδιαιτερότητες τους που σχετίζονται φυσικά με την πανδημία έχουν κι ένα βασικό ατού: δεν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί για τον τίτλο της «κορυφαίας ταινίας της χρονιάς».
Το βράδι της 25ης Απριλίου οι 10 υποψηφιότητες του «Mank», οι περισσότερες από κάθε άλλη φετινή ταινία, του δίνουν ένα ελαφρύ προβάδισμα σε σχέση με τους αντιπάλους του. Ένα προβάδισμα πάντως που χάνεται λόγω της χλιαρής εκτίμησης του κοινού προς την ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ που πραγματεύεται το παρασκήνιο της κλασικής ταινίας του Όρσον Γουέλς «Πολίτης Κέιν» και την καταλυτική επίδραση του σεναριογράφου – και πραγματικού δημιουργού του φιλμ σύμφωνα με τον Φίντσερ- Χέρμαν Μάνκιεβιτς. Ο Φίντσερ που έχει χάσει το βραβείο σκηνοθεσίας τις δύο προηγούμενες φορές που βρέθηκε στην πεντάδα των κορυφαίων σκηνοθετών με τα «Η απίστευτη ιστορία του Μπένζαμιν Μπάτον» και «The Social network», δεν επιθυμεί φυσικά να τριτώσει το κακό.
Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του στην πορεία προς την νίκη μοιάζει να είναι η σκηνοθέτρια του «Nomadland» Κλόι Ζάο («The rider») που έχει τις 4 από τις συνολικά 6 υποψηφιότητες του φιλμ κάτι που στο παρελθόν έχει καταφέρει μόνο ο Γουόρεν Μπίτι και μάλιστα εις διπλούν («Οι κόκκινοι», «Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει»). Η πρώτη ασιατικής καταγωγής σκηνοθέτρια που μπαίνει στη οσκαρική πεντάδα των σκηνοθετών – και μόλις πέμπτη γυναίκα που το κατορθώνει αυτό, με την Κάθριν Μπίγκελοου να είναι μέχρι στιγμής η μόνη γυναίκα που έχει κερδίσει το όσκαρ σκηνοθεσίας- έχει φτιάξει ένα σκληρό και ανθρώπινο road movie, με την Φράνσις Μακ Ντόρμαντ να υποδύεται μια γυναίκα που χάνει τα πάντα στη διάρκεια της κρίσης και ταξιδεύει από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα συναντώντας κι άλλους νομάδες που δεν έχουν σπίτι.
Στο απολαυστικά σαρδόνιο και κατάμαυρο θρίλερ «Promising young woman» η αγγλίδα ηθοποιός Έμεραλντ Φένελ («The Crown») πραγματοποιεί ένα θαυμάσιο σκηνοθετικό ντεμπούτο που την οδήγησε μάλιστα στην πεντάδα των σκηνοθετών. Εδώ η Κάρεϊ Μάλιγκαν υποδύεται τη νεαρή γυναίκα που αποζητά την εκδίκηση για ένα τραγικό περιστατικό που συνέβη στη ζωή της. Θύματα της είναι κάποιοι άντρες που γνωρίζει σε μπαρ και θέλουν να κάνουν σεξ μαζί της αδιαφορώντας για το αν εκείνη είναι μεθυσμένη ή όχι. Η κρίσιμη διαφορά είναι πως η Μάλιγκαν υποδύεται τη μεθυσμένη κι όταν αποκαλύπτει την αλήθεια είναι η ώρα οι θύτες να μετατραπούν σε θύματα.
Η «Δίκη των 7 του Σικάγο» είναι η μοναδική από τις υποψήφιες ταινίες που προλάβαμε να δούμε στις αίθουσες τον περασμένο Οκτώβριο. Το φιλμ του κυρίως σεναριογράφου Άαρον Σόρκιν καταπιάνεται με ένα ιστορικό συμβάν – εφτά κατηγορούμενοι ως διακινητές της εξέγερσης που σημειώθηκε στο περιθώριο του συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο του 1968- και ακολουθεί τη λογική ενός πυκνογραμμένου δικαστικού δράματος με τις κατάλληλες προσθήκες χιούμορ που εξασφαλίζονται από την παρουσία του κωμικού οδοστρωτήρα που λέγεται Σάσα Μπάρον Κοέν. Εδώ συναντάμε και την μία από τις δύο ελληνικές υποψηφιότητες της βραδιάς που αφορά στην διεύθυνση φωτογραφίας του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ.
Η δεύτερη ελληνική παρουσία είναι εκείνη του μοντέρ Γιώργου Λαμπρινού που έχει υπογράψει μια εξαίρετη, λιτή δουλειά πάνω στην ιστορία του Άντονι Χόπκινς ο οποίος υποδύεται έναν ηλικιωμένο που παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα άνοιας στο φιλμ του Φλόριαν Ζέλερ «The father». Βασισμένο στο ομότιτλο θεατρικό του Ζέλερ ο οποίος πραγματοποιεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του, το υποψήφιο για 6 όσκαρ φιλμ είναι με διαφορά η πλέον συγκινητική ταινία της χρονιάς και ταυτόχρονα μια από τις κορυφαίες ερμηνείες του Χόπκινς ο οποίος αν δεν υπήρχε η περίπτωση του μακαρίτη Τσάντγουικ Μπόουζμαν («Ma Rainey’s Black Bottom») δύσκολα θα έχανε το δεύτερο του όσκαρ μετά από εκείνο του Χάνιμπαλ Λέκτερ στη «Σιωπή των Αμνών».
Το αυθεντικά ανεξάρτητο «Sound of Metal» του Ντάριους Μάρντερ που πραγματοποιεί το ντεμπούτο του, μπήκε στη λίστα με τα κορυφαία φιλμ της χρονιάς αναπάντεχα. Η ιστορία του ντράμερ που χάνει σταδιακά την ακοή του μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική αλληγορία για την απώλεια που ενισχύεται μοναδικά από την θριαμβευτική ερμηνεία του Ριζ Άχμεντ. Αν ο τελευταίος καταφέρει να κερδίσει το Όσκαρ Α ρόλου θα είναι η πρώτη φορά που μουσουλμάνος ηθοποιός πετυχαίνει κάτι τέτοιο.
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μετά τα περσινά «Παράσιτα» μια κορεατική ταινία μπαίνει στην οσκαρική κούρσα. Το «Minari» του Λι Άιζακ Τσανγκ, καταγράφει την περιπέτεια μιας οικογένειας κορεατών που εγκαθίστανται στο Άρκανσας και αναζητά το αμερικανικό όνειρο. Έξι συνολικά οι υποψηφιότητες του πιο feelgood φιλμ της τελετής με τους δύο ερμηνευτές του, τον Στίβεν Γιουν και τη Χαν Γιε- Ρι να βρίσκονται αναπάντεχα στις κατηγορίες του Α αντρικού και Β γυναικείου ρόλου αντίστοιχα και να γράφουν ιστορία ως οι πρώτοι ασιάτες ηθοποιοί που το καταφέρνουν.
Το πολιτικό ακτιβιστικό δράμα «Judas and the black Messiah» αφηγείται την ιστορία του ανερχόμενου ηγέτη των Μαύρων Πάνθηρων Φρεντ Χάμπτον και την προδοσία του από τον Ιούδα του τίτλου, τον Μπιλ Ο ‘Νιλ που ήταν μέλος των Μαύρων Πάνθηρων στο Σικάγο του ’60 και πληροφοριοδότης του FBI. Τον τελευταίο καιρό η ταινία του τηλεοπτικού Σάκα Κινγκ, που έχει ακόμη μια υποψηφιότητα για το σενάριο, κάνει θραύση στο διαδίκτυο και ουκ ολίγοι σινεφίλ την ψηφίζουν ως την καλύτερη της οχτάδας.
