Ήταν η πιο προβλέψιμη τελετή των τελευταίων χρόνων καθώς τα φαβορί επικράτησαν σε όλες τις βασικές κατηγορίες. Μαζί όμως και η πιο πολιτικοποιημένη αφού από τον παρουσιαστή Τζίμι Κίμελ μέχρι τον μεγάλο νικητή Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, όλοι όσοι ανέβηκαν στη σκηνή του Dolby Theatre, έδωσαν πολιτικό χρώμα στις ομιλίες τους.
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι: οι φετινές υποψήφιες ταινίες στην πλειοψηφία τους ήταν εξαιρετικές. Στην κατηγορία με τις καλύτερες ταινίες (9) της χρονιάς περισσότερες από τις μισές ήταν από πολύ καλές μέχρι αριστουργηματικές. Η διπλή μεγάλη βράβευση (σκηνοθεσία και καλύτερο φιλμ) της «Μορφής του νερού» είναι δίκαιη όπως θα ήταν δίκαιο αν αυτά τα αγαλματίδια πήγαιναν στις «Τρεις Πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι» ή την «Αόρατη κλωστή» ή το «Τρέξε» ή ακόμη και τη «Δουνκέρκη». Τόσο μικρή ήταν η ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα σπουδαία φιλμ, που ξανατονίζουμε ήταν η καλύτερη σοδειά των τελευταίων ετών.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο έγινε ο τρίτος Μεξικανός σκηνοθέτης που κερδίζει το μεγάλο βραβείο, μετά τον Αλεχάντρο Ιναρίτου( «Birdman») και τον Αλφόνσο Κουαρόν («Gravity») την τελευταία πενταετία. Στη νέα εποχή του Τραμπ, το Χόλιγουντ (όπως και στην περσινή τελετή που είχαμε ακόμη πιο έντονες αντιδράσεις) το οποίο κατοικείται κυρίως από Δημοκρατικούς δείχνει τα δόντια του με κάθε τρόπο. Σε μια έντονα φορτισμένη βραδιά (η σκιά των σεξουαλικών σκανδάλων έπεφτε βαριά σε κάθε εκδήλωση) τα πρόσωπα που ξεχώρισαν ήταν εκείνα που τα… είπαν! Σαν τη νικήτρια του Α ρόλου Φράνσις Μακ Ντόρτμαντ («Τρεις Πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι»), που επισφράγισε με το δικό της εμφατικό τρόπο- στα όρια της εκκεντρικότητας και της επιτήδευσης πάντως- την ανάγκη να επέλθει επιτέλους ισότητα στο Χόλιγουντ κυρίως στο κομμάτι της εκπροσώπησης των γυναικών στις ταινίες ή τον μεξικανό θριαμβευτή που τονίζοντας την ταπεινή καταγωγή του («ποτέ δεν φανταζόμουν όταν ήμουν παιδί στο Μεξικό ότι θα ζήσω μια τέτοια στιγμή») και αναφερόμενος έμμεσα στη ρατσιστικά σχόλια του Τραμπ είπε χαρακτηριστικά «είμαι μετανάστης, σαν τον Αλεχάντρο, τον Γκαέλ, τη Σάλμα και τα τελευταία χρόνια ζω σ’ ένα κόσμο που είναι παντού. Νομίζω πως το πιο όμορφο πράγμα είναι να σβήνουμε τα όρια».
Έντονο αντιρατσιστικό χαρακτήρα είχε και η βράβευση του «Τρέξε» στην κατηγορία του πρωτότυπου σεναρίου. Ο 39χρονος Αφροαμερικανός Τζόρνταν Πιλ (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) με την πρώτη κιόλας ταινία του κέρδισε το βραβείο για ένα έργο που παρότι δείχνει το βαθύ φυλετικό μίσος της παραδοσιακής Αμερικής, αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει μια ταινία που πάει κόντρα σε όλα, ευχαριστώντας τη μητέρα του που τον «έμαθε να δείχνει αγάπη μπροστά ακόμη και σε ένα μίσος όπως αυτό».
Τέλος, το πιο πετυχημένο inside joke, που πάντως απεικονίζει πλήρως την σημερινή αναστάτωση στο Χόλιγουντ των σκανδάλων σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης ανήκει στον παρουσιαστή της βραδιάς. Ο Κίμελ που παρά την κουραστική αλλά εύστοχη στα βασικά σημεία της εναρκτήρια ομιλία (κράτησε σχεδόν 12 λεπτά!) είπε πως ο θείος Οσκαρ είναι ο ιδανικός αντρας αφού «βλέπεις που βρίσκονται τα χέρια του και κυρίως δεν έχει πέος»!
