Ο κουρδοϊρανικής καταγωγής Αρτίν ήταν μόλις 18 μηνών.
Είχε την ατυχία να είναι ένα από τα εκατοντάδες προσφυγόπουλα που οι γονείς τους αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή και κατέληξαν πνιγμένοι στα παγωμένη νερά κάποιας θάλασσας. Η ιστορία του φέρνει στο μυαλό εκείνο το αγόρι με το μπλε σορτσάκι και την κόκκινη μπλούζα να «κοιμάται» στις τουρκικές ακτές. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον μικρό Σύριο Αϊλάν που έγινε σύμβολο της προσφυγικής κρίσης; Η εικόνα που ακολουθεί είναι η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στα μέσα Μαΐου με τον Ισπανό αστυνομικό να παλεύει να σώσει το μισοπνιγμένο τριών μηνών μωρό στη Θέουτα της βόρειας Αφρικής.
Εξι χρόνια και δεκάδες νεκρά παιδιά μετά τον πνιγμό του Αϊλάν το προσφυγικό συνεχίζει να είναι το μεγάλο αγκάθι σε ολόκληρο τον πλανήτη παρά τις συζητήσεις επί συζητήσεων. Οι ανεπιθύμητοι πρόσφυγες γίνονται μπαλάκι μεταξύ συμφερόντων και συμφωνιών που είτε δεν τηρούνται είτε αποδεικνύονται ανεπαρκείς.
H Frontex που δημιουργήθηκε με σκοπό την προστασία των συνόρων κρίθηκε τελικά ανεπαρκής από το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο.
Η Δανία χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισε να στείλει τους Σύριους πρόσφυγες πίσω στην πατρίδα τους με τη δικαιολογία ότι είναι πλέον ασφαλείς εκεί. Ενώ οι διακινητές πετούν παιδιά από τον φράχτη του Μεξικού σαν τσουβάλια, η Καμάλα Χάρις προειδοποιεί τους πρόσφυγες να μην προσπαθήσουν τα περάσουν τα σύνορα.
Και κάπως έτσι συνειδητοποιεί κανείς πως η προθυμία για αλληλεγγύη και βοήθεια σταματάει στα λόγια και στις υποσχέσεις και τα παιδιά αποδεικνύονται τελικά τα μεγαλύτερα θύματα ενός προβλήματος που κανένας δεν επιθυμεί να λύσει.
Το ερώτημα όμως είναι ένα: ως πότε θα υπάρχουν «Αϊλάν»;
