Οι ενδιάμεσες εκλογές του 2018 έστειλαν για πρώτη φορά το μήνυμα ότι η ακροδεξιά «κατάληψη» του Λευκού Οίκου μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αυτή τη φορά οι Δημοκρατικοί έδωσαν νικηφόρες μάχες σε επιμέρους ζητήματα, στο μέλλον ίσως ανασυγκροτηθούν για να αντιμετωπίσουν συνολικά τον ολετήρα Τραμπ.
Το πρόσφατο ξέσπασμα του προέδρου των ΗΠΑ κατά δύο δημοσιογράφων, όταν σε συνέντευξη Τύπου του έθεσαν ερωτήσεις που δεν ενέκρινε, έρχεται να επιβεβαιώσει, για άλλη μια φορά, ότι ο μεγάλος αντίπαλος του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι το Δημοκρατικό Κόμμα αλλά η ίδια η Δημοκρατία. Ένας άνθρωπος που έχει συνηθίσει να λειτουργεί ως μάνατζερ μεγάλης επιχείρησης, μετά τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών, που έγιναν την περασμένη Τρίτη και έδωσαν την πλειοψηφία στους πολιτικούς αντιπάλους του, θα πρέπει στο υπόλοιπο της θητείας του να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι οι προτάσεις του δεν θα γίνονται πλέον νόμοι του αμερικανικού κράτους. Ο έλεγχος της Βουλής των Αντιπροσώπων, και κατά συνέπεια των νομοθετικών διαδικασιών του Κογκρέσου, από τους Δημοκρατικούς αναμένεται να λειτουργήσει σαν τείχος όπου επάνω του θα προσκρούει η αυθαιρεσία του Τραμπ.
«Με τα αποτελέσματα των εκλογών, μπαίνει ένα φράγμα στον Ντόναλντ Τραμπ» γράφει στην εφημερίδα The Guardian ο αναλυτής Γκάρι Γιάνγκ. «Για πρώτη φορά μετά την εκλογή του, υπάρχει η δυνατότητα για κάποιο είδος νομοθετικού ελέγχου της προεδρίας του. Η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει δικαίωμα να αρνηθεί τις εισηγήσεις του. Οι Δημοκρατικοί μπορούν να ορίσουν τη δική τους ατζέντα και να μπλοκάρουν τον πρόεδρο. Για πρώτη φορά μετά την εκλογή του Τραμπ, υπάρχει η δυνατότητα αντίστασης» εξηγεί ο αρθρογράφος.
Γεγονός είναι, όμως, ότι ο Τραμπ έχασε σ’ αυτές τις εκλογές αλλά όχι με ποσοστά που να αντικατοπτρίζουν την δυσαρέσκεια που υπάρχει για την πολιτική αλλά για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας τόσο στο εσωτερικό των ΗΠΑ όσο και διεθνώς. Την στιγμή που μία εφημερίδα όπως η Financial Times χαρακτηρίζει το εμπάργκο κατά του Ιράν, που άρχισε να εφαρμόζεται από την περασμένη Δευτέρα, ως «μέτρα που θα πλήξουν μόνο τους φτωχούς Ιρανούς» και προεκλογικό διαφημιστικό βίντεο του Τραμπ αρνείται να το αναρτήσει το FaceBook και να το μεταδώσει το CNN ακόμα και το φιλικό στον Τραμπ δίκτυο Fox News, θα περίμενε κάποιος ότι η ήττα του Τραμπ σε αυτές τις εκλογές θα είχε μεγαλύτερες διαστάσεις.
«Οι ψηφοφόροι δεν έχουν υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα του Τραμπ, όμως δεν την έχουν απορρίψει πλήρως. Για να είμαστε δίκαιοι, δεν τους ζητήθηκε να το κάνουν. Το ζητούμενο των εκλογών δεν ήταν ο ίδιος ο Τραμπ. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν στόχευσε στην πολιτική ή στις κατά καιρούς δηλώσεις του. Επικέντρωσε το ενδιαφέρον του σε επιμέρους ζητήματα, όπως το καυτό θέμα της υγειονομικής περίθαλψης καθώς και στα τοπικά ζητήματα που αφορούσαν τον καθένα από τους υποψήφιους» παρατηρεί ο κ. Γιάνγκ.
Κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής εκστρατείας, όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τα όσα συμβαίνουν στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου, είδαν ξεκάθαρα ότι η πολιτική αντιπαράθεση έγινε μέσα στο πλαίσιο της έντονης λευκο-εθνικιστικής τρομοκρατίας. Με τις θέσεις που πήρε ο Τραμπ και τις δηλώσεις του, ως αρχηγός των ΗΠΑ, δεν μετρίασε την ξενοφοβία, τον μισογυνισμό και την ομοφοβία αλλά τα αύξησε. Το 2016, όταν εξελέγη, ορισμένοι θεωρούσαν ότι θα μπορούσε να κυβερνήσει με διαφορετικό τρόπο από ότι πρόβαλε και ζητούσαν να του δοθεί πίστωση χρόνου. Σήμερα διαψεύδονται. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας φανατικός ακροδεξιός ηγέτης.
Υπήρχε όμως και μία άλλη μεγάλη μερίδα παρατηρητών και αναλυτών, που θεωρούσε ότι μία κοινωνία έχει τα ανακλαστικά της αυτοπροστασίας και ειδικά οι ΗΠΑ έχουν τους δημοκρατικούς θεσμούς που θα προστατεύσουν το κράτος από την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό του κάθε αυτάρεσκου μάνατζερ. Μετά τις εκλογές της Τρίτης και τη νέα σύνθεση του Κογκρέσου, διαφαίνεται η πιθανότητα να επιβεβαιωθούν.
Τα πρόσωπα της ελπίδας
Ιλχάν Ομάρ, 36 ετών – μία πρόσφυγας στο Κογκρέσο
Η Ιλχάν Ομάρ συγκεντρώνει πολλές πρωτιές. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που εκλέγεται στο Κογκρέσο ενώ μπήκε στις ΗΠΑ με το καθεστώς του πρόσφυγα, η πρώτη μη λευκή γυναίκα που εκλέγεται στη Μινεσότα, η πρώτη με ρίζες από τη Σομαλία και μαζί με την επίσης Δημοκρατική Ρασίντα Τάλιμπ οι πρώτες μουσουλμάνες γυναίκες που εκλέχθηκαν στη Βουλή των αντιπροσώπων.
Γεννήθηκε στη Σομαλία, είναι η μικρότερη από τα επτά παιδιά της οικογένειας της, έχασε νωρίς τη μητέρα της και μεγάλωσε με τον δάσκαλο πατέρα της. Έφυγε ως πρόσφυγας από τη χώρα της και έζησε από τα 10 έως τα 14 της χρόνια σε στρατόπεδο προσφύγων στην Κένυα. Η οικογένεια της κατάφερε να φθάσει στις ΗΠΑ όπου η Ιλχάν τελείωσε το σχολείο και σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότα.
Στις προεκλογικές ομιλίες της δήλωσε «υπερήφανη που είναι Δημοκρατική Σοσιαλίστρια», άσκησε κριτική για την πολιτική «απαρχάιντ» που ακολουθεί το Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων, είπε ότι θα διεκδικήσει κατώτατο ωρομίσθιο 15 δολάρια για τους εργαζόμενους, και πολιτειακή επιδότηση στα δίδακτρα των φοιτητών, με κοινωνικά κριτήρια.
Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτέζ, 29 ετών – ένα παιδί της γενιάς του
Η Αλεξάντρια Οκάσιο Κορτέζ είναι το νεότερο σε ηλικία μέλος που εκλέχθηκε ποτέ στο Κογκρέσο. Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη, από γονείς που κατάγονται από το Πουέρτο Ρίκο. Ζει στο «λαϊκό» Μπρονξ και έχει κάνει διάφορες δουλειές για να ζήσει αυτή και η μητέρα της. Δυναμική ακτιβίστρια με το Δημοκρατικό Κόμμα, ανήκει στην αριστερή πτέρυγά του, και πριν από τρία χρόνια είχε παλέψει για να πάρει το χρίσμα του Κόμματος ο Μπέρνι Σάντερς. Κατάφερε να έχει την μαζική υποστήριξη των νέων και των μειονοτήτων διότι προεκλογικά μίλησε τη δική τους γλώσσα. Η εκστρατεία της έγινε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απευθυνόμενη κυρίως στους νέους και πόρτα- πόρτα σε όλες τις γειτονιές. Στενός συνεργάτης της είναι Κόρμπιν Τρεντ, υπεύθυνος για την προεκλογική εκστρατεία του Σάντερς.
Έχει βρεθεί πολλές φορές στην «πρώτη γραμμή» των στρατοπέδων κράτησης, στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, καταγγέλλοντας την «πολιτική μηδενικής ανοχής» που έχει επιβάλει ο Τραμπ. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, πριν τις προκριματικές εκλογές δεν βρισκόταν στη Νέα Υόρκη αλλά στο Τέξας, διαδηλώνοντας στο κέντρο κράτησης μεταναστών.
Κρις Πάπας, 38 ετών – ομογενής και ανοικτά ομοφυλόφιλος
Ο ομογενής Δημοκρατικός Κρις Πάππας είναι το πρώτο μέλος του Κογκρέσου που έχει δηλώσει δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ, είναι επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του ιστορικού εστιατορίου «Puritan Backroom» το οποίο άνοιξε ο προπάππος του το 1917 και στο οποίο, από παράδοση, οι υποψήφιοι για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, δεξιώνονται τους συνεργάτες τους πριν από την τελική μάχη των εκλογών.
Πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2016 ήταν μέλος ενός κινήματος που είχε στόχο να πολεμήσει την πολιτική που πρέσβευε ο Ντόναλντ Τραμπ και κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου επανέλαβε πολλές φορές ότι στο Κογκρέσο «θα ελέγξει κάθε απόφαση που έχει πάρει και θα κάθε πρόταση που θα καταθέσει μελλοντικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ».
Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η κοινωνική ασφάλιση για όλους ήταν το βασικό προεκλογικό σύνθημά του, ενώ έδωσε επίσης έμφαση στην ποιότητα ζωής και στη μάχη κατά των ναρκωτικών.
Ασχολείται με τα κοινά από το 2002 και έχει εκλεγεί δύο φορές βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος στην Πολιτεία του.