Όταν δολοφονείται ένας άνθρωπος και μάλιστα με τον τρόπο που δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Ζαφειρόπουλος, οφείλεις μόνο να σωπαίνεις.
Να νιώθεις τον σπαραγμό των ανθρώπων του, τον κλονισμό της κοινωνίας που ανακαλύπτει πως είναι εύθραυστη όσο και η ζωή. Να σωπαίνεις πρέπει και να σέβεσαι, να ακούς και να μαθαίνεις, γιατί εκ των πραγμάτων, ως παρατηρητής έστω, βρίσκεσαι στην καμπή της ζωής που οδηγεί φρικτά προς τον θάνατο. Δεν έχει σημασία ποιος πεθαίνει, αλλά ότι είναι θάνατος.
Αυτή η χώρα κατάφερε τουλάχιστον μέσα στους αιώνες να διατηρήσει τον σεβασμό στους νεκρούς, να κρατάει στα εικονίσματά της την Αντιγόνη και τον άταφο αδελφό της, τους ομηρικούς ηθικούς κανόνες, ακόμη και όταν με όλα τα υπόλοιπα γελά ανόητα και αυτάρεσκα.
Τον νεκρό Μιχάλη Ζαφειρόπουλο σεβάστηκαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι συνάδελφοί του, οι άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν, ακόμη και τα αδηφάγα κανάλια που τήρησαν (ποιος ξέρει, ίσως εξαιτίας της δικής τους συντριβής) υποτυπωδώς το μέτρο. Μόνο η ηγεσία του κόμματος στο οποίο ανήκε δεν κράτησε κανένα μέτρο. Η ηγεσία της ΝΔ, χωρίς σεβασμό, χωρίς έστω την καρτερικότητα που επιβάλλουν οι συνθήκες και η σοκαριστική δολοφονία, επιχείρησε να βγάλει όσα συνέβησαν από το ανθρώπινο πλάνο και να τα τοποθετήσει σε αυτό της μικροπολιτικής. Δεν αναρωτήθηκε ποιοι είναι οι φονιάδες, δεν ευχήθηκε να βρεθούν, δεν θρήνησε τον δικό της άνθρωπο. Προσπάθησε να βγάλει από τον θάνατο πολιτική όπως από τη μύγα ξίγκι. Να παρουσιάσει τη φριχτή δολοφονία ως έλλειμμα ασφάλειας, πολιτικής, να τραφεί από το αίμα ενός δολοφονημένου ανθρώπου, όπως τα όρνια.
Θαυμάστε δηλώσεις που έγιναν λίγες ώρες μετά τη δολοφονία μέσα από τα social media από αυτούς που αποτελούν την ηγεσία της ΝΔ:
Μητσοτάκης
«Οι πολίτες αισθάνονται όλο και πιο ανασφαλείς. Και αυτό σε ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου δεν μπορεί και δεν θα γίνει ανεκτό»
Δένδιας
«H δολοφονία του Μ. Ζαφειρόπουλου επιβεβαιώνει σε κάθε περίπτωση ότι η χώρα διανύει μία περίοδο βίας και αίματος εδώ και 2,5 χρόνια»
Βορίδης
«Οι εγκληματικές οργανώσεις κυριαρχούν, δεν υπάρχει κράτος. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Να ξαναγίνει η ασφάλεια των πολιτών προτεραιότητα της πολιτείας»
Οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς επειδή δυο μαφιόζοι μετέτρεψαν ένα επαγγελματικό ραντεβού σε μακελειό. Οι εγκληματικές οργανώσεις κυριαρχούν σε μια χώρα που διανύει περίοδο βίας μόνο τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Θα ήθελαν φυσικά να γράψουν πως φταίει η κυβέρνηση για τη δολοφονία Ζαφειρόπουλου, αλλά ξέρουν πως θα γελοιοποιηθούν. Ετσι, περιγράφουν ανασφάλεια, βία, αίμα, πατώντας στο αίμα ενός δολοφονημένου για να εισπράξουν από την πώληση του φόβου. Τόσο άθλιοι; Και ποιοι το κάνουν; Οι Βορίδηδες, που πριν από μερικά χρόνια ακριβώς έξω από το γραφείο του Ζαφειρόπουλου έσπαγαν κεφάλια με τσεκούρια και έχυναν αίμα.
Αλλά, προσέξτε, όταν οι ασεβείς Μητσοτάκηδες και Βορίδηδες μιλούν για βία και ανασφάλεια, φυσικά δεν εννοούν τη βία και το αίμα που έχει γεμίσει τους δρόμους επειδή τα νέα τάγματα εφόδου δολοφονούν αλλοδαπούς και ομοφυλόφιλους, για τους οποίους προφανώς δεν ενημέρωσε ο εξωγήινος τον Μητσοτάκη. Τα περιστατικά βίας και δολοφονιών έχουν αυξηθεί και πάλι σε αριθμό όπως τις εποχές μαζικής και έκδηλης δράσης της Χρυσής Αυγής. Αλλά αυτό το αίμα δεν προκαλεί ανησυχία στα όρνεα της πολιτικής, ούτε το χρησιμοποιούν για να δείξουν πώς πληθαίνουν οι εγκληματικές ομάδες και πόσο ανασφαλής είναι η χώρα.
Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει πως η ανασφάλεια δεν μπορεί να γίνει ανεκτή σε ένα κράτος δικαίου και πως δεν θα γίνει, δεν εννοεί τη βία που κατακλύζει τον Ασπρόπυργο. Ούτε μια λέξη δεν χαράμισαν σε ανακοίνωσή τους για έναν άνθρωπο που βρέθηκε αιμόφυρτος έπειτα από επίθεση ακροδεξιών. Δεν τα έβαλαν ούτε με την αστυνομία ούτε με την κυβέρνηση, προφανώς γιατί αυτή η βία είναι ανεκτή και δίπλα της αισθάνονται ασφαλείς, ενώ με τους θύτες αισθάνονται οικειότητα. Μεταξύ τους υπάρχουν δεσμοί αίματος οι οποίοι είναι διακριτοί όποτε τα ρόπαλα κομματιάζουν κεφάλια, αλλά το δικό τους το αίμα παραμένει παγωμένο και τα χείλη τους συστηματικά σφιχτά.
Όχι, δεν νοιάζονται ούτε για το αίμα του Ζαφειρόπουλου που χύθηκε άδικα ούτε γι’ αυτό που τρέχει από τα κορμιά των ανθρώπων και βάφει στιλέτα και σιδερογροθιές των ακροδεξιών. Νοιάζονται για την πάρτη τους την οποία αποκαλούν με στόμφο πολιτική. Κυνικά, χωρίς σεβασμό, καραδοκούν για να ορμήσουν στο πτώμα και αν χρειαστεί να το δημιουργήσουν κιόλας προκειμένου να δείξουν ότι θρηνούν και νοιάζονται για όσα συμβαίνουν. Όρνεα που μοιραία κάποια στιγμή κατασπαράζουν και το ένα το άλλο.