Μπορεί κατά την έναρξη της χθεσινής του ομιλίας για την έγκριση των τεράστιων δαπανών για τους εξοπλισμούς να φρόντισε να στείλει «μήνυμα ενότητας και εθνικής ευθύνης», όμως η συνέχεια που επεφύλαξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη συζήτηση στη Βουλή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η συνέχιση της οικοδόμησης του προεκλογικού αφηγήματος του κόμματός του. Με σκαιές κατηγορίες κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης περί εθνικής μειοδοσίας προχώρησε στην εργαλειοποίηση της συζήτησης για τους εξοπλισμούς, πασχίζοντας παράλληλα να διαφύγει από την κατάρρευση των κυβερνητικών σχεδιασμών για την οικονομία και την ενέργεια.
Σε μία απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσει το γεγονός πως την ώρα που η διπλή ενεργειακή και οικονομική κρίση χτυπάει καθημερινά την ελληνική κοινωνία αποκαλύπτοντας τους πλημμελείς κυβερνητικούς σχεδιασμούς, η κυβέρνησή του προχωρά σε εκτόξευση των δαπανών για τους πολεμικούς εξοπλισμούς της χώρας με 6 και πλέον δισ. ευρώ προχώρησε την Τρίτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιλέγοντας ο ίδιος να παραλληλίσει τις δύο αυτές συζητήσεις. Για να το κάνει μάλιστα αυτό, δεν δίστασε να θέσει το «εθνικό» όπως τόνισε ζήτημα των εξοπλισμών, σε πεδίο μικροπολιτικής αντιπαράθεσης με την αξιωματική αντιπολίτευση.
«Όσο κρίσιμο και αν είναι το ζήτημα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποπροσανατολίσει τη σημερινή συνεδρίαση» ανέφερε για τον δημοσιονομικό αντίκτυπο των υπέρογκων αγορών φρεγατών, μαχητικών αεροσκαφών και άλλων οπλικών συστημάτων, χωρίς ωστόσο στη συνέχεια να διστάσει να επιτεθεί στους αντιπάλους του για τη στάση τους μέχρι σήμερα σε διακρατικές συμφωνίες της χώρας, από αυτές με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ έως το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Ουσιαστικά, ο Κ. Μητσοτάκης επιβεβαίωσε πως η επιλογή να κυκλοφορήσει η Νέα Δημοκρατία κομματικό τηλεοπτικό σποτ με την υποδοχή των μαχητικών Rafale δεν ήταν ατυχής, αλλά επιβεβλημένη και συνειδητή. «Μετά μην απορείτε που σας αποκαλούμε εθνική παραφωνία σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα» εγκάλεσε σε κάποιο σημείο της τοποθέτησής του την αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ σε άλλο σημείο την χαρακτήρισε «απών από το μέτωπο της εθνικής συστράτευσης». Οι παραπάνω ήταν δύο μόνο από τις τοξικές και διχαστικές αναφορές του, σε μία συζήτηση κατά την οποία ο ίδιος είχε νωρίτερα κάλεσε σε εθνική ενότητα.
Ο «ώριμος πατριωτισμός» της οικονομικής κρίσης
Η συζήτηση στη Βουλή και η έγκριση των υπέρογκων δαπανών για εξοπλισμούς έρχεται στην κορύφωση του γύρου που διεξάγουν ανώτατα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος στην προσπάθειά τους να κατεβάσουν τον πήχη των προσδοκιών της κοινωνίας και επαγγελματικών ομάδων για στήριξη απέναντι στην ενεργειακή και την οικονομική κρίση. Με τον στενό του σύμβουλο επί των οικονομικών, Αλέξη Πατέλη να εγκαινιάζει το αφήγημα περί «εθνικού στόχου της επενδυτικής βαθμίδας», και με το διεθνές περιβάλλον να στραγγαλίζει την ελληνική οικονομία, το κυβερνητικό επιτελείο πασχίζει με όρους προεκλογικούς να «απαντήσει» με τα πεπραγμένα του προηγούμενου διαστήματος στις ανάγκες της οικονομίας.
Άλλωστε, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις του, τελικά συμπεριέλαβε και μία μικρή «αποτίμηση» των επιτυχιών της κυβέρνησής του στην οικονομία, εκμεταλλευόμενος το ενωτικό κλίμα της Ολομέλειας που τελικά επικράτησε, μην μετατρέποντας τελικά τη συζήτηση σε πεδίο σύγκρουσης για την οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε έκανε λόγο για «συνάντηση του ώριμου πατριωτισμού και οικονομικού ρεαλισμού» στις συμβάσεις του νομοσχεδίου του υπουργείου Αμύνης, προσπαθώντας έτσι να διασκεδάσεις τις εντυπώσεις που προκαλούν οι δαπάνες των 6 και πλέον δισ. ευρώ, καθώς η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται με αυτόν τον τρόπο την δημοσιονομική χαλάρωση.
Παράλληλα, τις μικροπολιτικές του στοχεύσεις έδειξαν και οι αναφορές του στο μεταναστευτικό, με τον ίδιο να τονίζει την τεράστια βελτίωση της κατάστασης σε σύνορα και στρατόπεδα συγκέντρωσης με ύφος «you have not been in Samos», ενώ η αγωνία του για το αντιδραστικό ακροατήριο δεν κρύφτηκε ούτε κατά την αναφορά στο Μακεδονικό, όπου και πάλι προσπάθησε να δικαιολογηθεί για την στήριξη στη Συμφωνία των Πρεσπών παρά την έξαλλη και άνευ ορίων αντιπολίτευσή της. Άλλωστε, το ακροατήριο αυτό που εν πολλοίς ταυτίζεται και με την αμφισβήτηση της πανδημίας και του εμβολιαστικού προγράμματος επιχείρησε ήδη από την περασμένη εβδομάδα να το συναντήσει, ενστερνιζόμενος ακόμα και το επιχείρημα των αρνητών για «υπερβολική καταγραφή νεκρών» κατά την πανδημία.
Η διπλή προσγείωση στην πραγματικότητα, με τα εντόνως παρασκηνιακά καμπανάκια Στουρνάρα για επιστροφή σε μνημονιακούς ρυθμούς και η εκτόξευση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων με την πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ βάζει ασφυκτικά όρια στον Κ. Μητσοτάκη και σε σειρά υπουργών, που μέχρι στιγμής διέφευγαν διά των παροχών, έστω και ισχνών. Τα όρια αυτά φάνηκαν ήδη στον αγροτικό τομέα, που μετά την εστίαση και άλλους κλάδους βλέπουν τα αιτήματά τους να προσκρούουν στο τείχος του «ρεαλισμού» της κυβέρνησης. Η αύξηση του κατώτατου μισθού για τον ερχόμενο Μάιο αποτελεί ένα από τα τελευταία εργαλεία της κυβέρνησης στην προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης, αλλά και εκεί οι αντιστάσεις του επιχειρηματικού κόσμου αναμένονται σφοδρές, με τις ανατιμήσεις να απειλούν και τον αντίκτυπό του. Τελευταίο κομμάτι του ζοφερού παζλ ήταν η χθεσινή είδηση του ρεκόρ 25ετίας του πληθωρισμού στο 6,2%, με την κατάσταση σε επιμέρους δείκτες της οικονομίας να προκύπτουν κατά πολύ χειρότεροι.
Με τα όρια της οικονομίας να στενεύουν αλλά την κρίση να βαθαίνει, η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται πως πλέον θα πρέπει να μεταφέρει την προεκλογική αντιπαράθεση στο ιδεολογικό πεδίο. Παρότι ωστόσο διαφημίζει τη «στροφή» στο κέντρο απέναντι στον κίνδυνο του Νίκου Ανδρουλάκη, το προσεχές διάστημα θα ποντάρει όλο και παραπάνω στη μάχη κατά της «ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς» με πρόφαση την ανάπτυξη της οικονομίας. Μια προσπάθεια με εμφανή -και- εσωκομματικό στόχο τη συσπείρωση, αφού τις τελευταίες εβδομάδες η κοινοβουλευτική του ομάδα είχε αρκετές αφορμές για να μοιραστεί σε στρατόπεδα, πότε με την αποπομπή Λιβανού για τα της περιόδου Καραμανλή, και πότε με τις μομφές (και) κατά Σαμαρά για τους «πρωθυπουργούς των μνημονίων».
Σε αυτή την εργαλειοθήκη ενέταξε και τη συζήτηση για τους εξοπλισμούς η κυβέρνηση στη Βουλή την Τρίτη. Με το μότο που κυκλοφόρησε ο πρωθυπουργός στα κοινωνικά του δίκτυα να δηλώνει πως «Κάθε πολιτική διαφωνία σταματά εκεί που ξεκινά το συμφέρον της πατρίδας», ο Κ. Μητσοτάκης ετοιμάζεται για ένα κρεσέντο τοξικότητας που θα ακυρώνει πρώτα τον εαυτό του, που προ εβδομάδων καλούσε σε επίδειξη μετριοπάθειας και ανάδειξη του κυβερνητικού έργου.
