Ο Μητσοτάκης βλέποντας να καταποντίζεται στις δημοσκοπήσεις αναζητά βαλβίδες… αποσυμπίεσης.
Είναι εμφανές πλέον ότι η πολιτική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν έχει αρχή, μέση και τέλος και ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται υπό το κράτος του πανικού και υποβάλλονται από την ανάγκη διαχείρισης του πολιτικού κόστους. Είναι παράδοξο ότι στην κορύφωση της πανδημίας, ενώ ξεπεράσαμε τα 3.000 κρούσματα ημερησίως και ενώ οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής προειδοποιούν ότι είμαστε ένα βήμα από το «να γίνουμε Μπέργκαμο», η κυβέρνηση άνοιξε τη συζήτηση για τη σταδιακή χαλάρωση των μέτρων και το άνοιγμα οικονομικών δραστηριοτήτων.
Παρότι μετά τις διαφωνίες λοιμωξιολόγων το «άνοιγμα» περιορίστηκε για την ώρα στα κομμωτήρια και συμβολικά στις εκκλησίες, μόνο με πολιτικά δεδομένα μπορεί να δοθεί μια κάποια εξήγηση.
Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν πλέον διαπιστώσει, τόσο από τις μετρήσεις που έχουν στη διάθεσή τους όσο και από τις εκτεταμένες κινητοποιήσεις, ότι η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όριά της. Δεν είναι απλώς κουρασμένη από τον παρατεταμένο εγκλεισμό, αλλά αγανακτισμένη και οργισμένη. Ακόμη και η συζήτηση όμως για χαλάρωση των απαγορεύσεων στην κορύφωση της πανδημίας αποτελεί ομολογία ότι η στρατηγική της κυβέρνησης, που βασίστηκε κυρίως σε απαγορεύσεις και κατασταλτικά μέτρα και ελάχιστα έως καθόλου στην πρόληψη και την ενίσχυση των δημόσιων δομών και υπηρεσιών, εντέλει και εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε λανθασμένη.
Ανησυχία προκαλούν οι διάφορες κινήσεις
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, με πιο πρόσφατη αυτή της Metron Analysis, δείχνουν ότι ένα 15% των ψηφοφόρων της ΝΔ της έχει γυρίσει την πλάτη. Φυσικά δεν έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο αναζητά αλλού πολιτική στέγη. Οι κινήσεις που γίνονται τόσο στο ακροδεξιό φάσμα (Τράγκας, Νικολόπουλος, Καμμένος) όσο και στο κέντρο (από τη διευρυνόμενη κίνηση των πρώην υπουργών και στελεχών της καραμανλικής ΝΔ Σπηλιωτόπουλου, Ζώη, Αντώναρου, Κανελλοπούλου, Τσιτουρίδη, Σταυρογιάννη) στοχεύουν σε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ και ανησυχούν το Μέγαρο Μαξίμου.
Εντέλει αρκεί στους προσεχείς μήνες ο Αλέξης Τσίπρας να προσεγγίσει τους δικούς του ψηφοφόρους του Ιουλίου του 2019 και οι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση να καταλήξουν σε άλλη πολιτική στέγη για να εξανεμιστεί η ούτως ή άλλως διογκωμένη διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων.
Το κλίμα κοινωνικής δυσαρέσκειας φουντώνουν αφενός η γενικευμένη πεποίθηση έξαρσης της αστυνομικής καταστολής μετά τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, αφετέρου οι συνεχείς καταγγελίες για αστυνομική αυθαιρεσία.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η κίνηση του Αλ. Τσίπρα ο οποίος πίσω από τη φαινομενικά συναινετική πρόταση για πολιτικό μορατόριουμ αμφισβητεί την ικανότητα διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση, που φυσικά απέρριψε την πρόταση Τσίπρα, επιχειρεί να αντιμετωπίσει την αντιπολιτευτική κλιμάκωση με τη συνήθη φτηνή ρητορική, την ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Κουφοντίνα και με το φασιστικής έμπνευσης επιχείρημα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ διασπείρει τον κορονοϊό για να δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση».
Επισπεύδει λόγω οικονομικής κρίσης
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος που η κυβέρνηση θέλει να επισπεύσει το άνοιγμα των οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων: το παρατεταμένο κλείσιμο κοστίζει στην οικονομία, μεγαλώνει το βάρος του δημόσιου χρέους και οδηγεί κυριολεκτικά κάθε μέρα περισσότερους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και επαγγελματίες σε κλείσιμο και την ανεργία σε αύξηση.
Και φυσικά διογκώνει ακόμη περισσότερο την κοινωνική δυσαρέσκεια και την πολιτική της αντανάκλασης. Το στίγμα της κυβέρνησης το έδωσε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, ο οποίος εναπόθεσε στον Θεό τις ελπίδες του για την οικονομία.
Θέλει να έχει ο ίδιος ξανά πολιτικά το πάνω χέρι
Η επιδίωξη είναι να ανοίξει μερικώς και η εστίαση πριν από το Πάσχα και να επιτραπούν οι διαπεριφερειακές μετακινήσεις.
Πολιτικός στόχος της κυβέρνησης είναι με το σταδιακό άνοιγμα των δραστηριοτήτων να επέλθει αντίστοιχα και σταδιακή μείωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας και οργής και η πολιτική αντανάκλασή τους. Όπως το περιέγραψε ο πρωθυπουργός, μετά το Πάσχα και σε συνδυασμό με την εξέλιξη των εμβολιασμών να μπορεί να μιλά για επιστροφή στην κανονικότητα ώστε να αναλάβει ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πολιτικό πεδίο.
Τα σενάρια εκλογών, όσο κι αν τα αρνείται επισήμως το κυβερνητικό επιτελείο, είναι στο τραπέζι. Το Μαξίμου θα προτιμούσε οι επιδημιολογικές συνθήκες να επιτρέψουν προσφυγή στις κάλπες τον Ιούνιο καθώς κάθε μήνας που περνά απομακρύνει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Καθώς όμως και το πλάνο των εμβολιασμών δεν εξελίσσεται με τον καλύτερο τρόπο για την κυβέρνηση, το πιθανότερο σενάριο είναι για τον Σεπτέμβριο.
Φυσικά, με δεδομένο ότι η ΝΔ χάνει έδαφος και ότι οι εκλογές θα είναι διπλές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να κάνει ανοίγματα προς το ΚΙΝΑΛ. Παράλληλα το σημιτο-φιλελεύθερο κατεστημένο θα πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγή ηγεσίας ή να επιβάλει και επισήμως τη σύμπλευση με τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
