Δημόσιο και αγορές. Κοινωνικό κράτος και κέρδη. Αλληλεγγύη και ανταγωνισμός. Η σχέση τους καθορίζει σε τελευταία ανάλυση τη στρατηγική κάθε κόμματος, την πολιτική του, ακόμα και τους ηθικούς κανόνες των στελεχών του.
Οι αγορές, τα κέρδη, ο ανταγωνισμός, είναι το ευαγγέλιο του Μητσοτάκη. Κάθε τι δημόσιο, κάθε ρύθμιση που μειώνει τα κέρδη, κάθε πρωτοβουλία κοινωνικής αλληλεγγύης είναι αντίθετη με τα πιστεύω του και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί. Συνεχίζει λοιπόν το πείραμα του νεοφιλελευθερισμού από κει που το άφησε ο πρώτος επιστήμονας τον απάνθρωπου: Ο Πινοσέτ της Χιλής.
Γι’ αυτό άφησε έρμαιο το ΕΣΥ και έδωσε χώρο στην κερδοσκοπία της υγείας εν μέσω πανδημίας.
Γι’ αυτό έκλεισε τους λιγνίτες και ξεπούλησε τη ΔΕΗ εν μέσω ενεργειακής κρίσης.
Γι’ αυτό άφησε για μήνες νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις απροστάτευτα, υποθάλποντας την αισχροκέρδεια, εν μέσω κύματος ακρίβειας.
Η τραγωδία της πανδημίας που κλείνει σπίτια και το δράμα της ανέχειας που μας χτυπάει την πόρτα έχουν τη δική του υπογραφή.
Το δίλημμα τώρα είναι: Θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτό το απάνθρωπο πείραμα με πειραματόζωα εμάς τους ίδιους; Ή θα βάλουμε επιτέλους τέλος;
