Ο Ολυμπιακός καίγεται για την απόκτηση ενός γκολτζή που θα λύσει το πρόβλημα δυστοκίας του και τον αναζητάει στο πρόσωπο του 24χρονου Αργεντινού της Ουνιόν Σάντα Φε Φράνκο Σολδάνο.
O νεαρός σέντερ φορ πέρασε από 40 κύματα μέχρι να φθάσει στον Πειραιά, αλλά τελικά έφτασε! Και αποτελεί πλέον μια ακόμη επιθετική λύση για τον Πέδρο Μαρτίνς, με την ελπίδα ότι ο Αργεντινός θα στέλνει την μπάλα στο πλεκτό και δεν θα σπαταλάει κι αυτός τις ευκαιρίες που χάνουν σωρηδόν οι «ερυθρόλευκοι».
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού δεν υπάρχει παίκτης από την Αργεντινή (όπως και πέρσι), σπάζοντας μια μακρά παράδοση που κρατάει από τη δεκαετία του ’70! Ομως η απόκτηση του Σολδάνο σημαίνει ότι ο Αργεντινός θα γίνει ο 23ος (*) ποδοσφαιριστής από τη χώρα του τανγκό που θα φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Η αρχή είχε γίνει τα χρόνια της προεδρίας του Νίκου Γουλανδρή το 1972, με την απόκτηση της τριάδας των Αλτσιμπαρ, Νικολάου και Πολέτι. Και οι τρεις έφτασαν στον Πειραιά ως πολυδιαφημισμένοι παικταράδες αλλά και οι τρεις «ναυάγησαν» κι έφυγαν άρον άρον από την Ελλάδα. Ηταν η εποχή που οι Νοτιοαμερικανοί έρχονταν καραβιές στο ελληνικό πρωτάθλημα είτε ως ξένοι είτε ως ελληνοποιημένοι…
Αλλοι πέτυχαν, άλλοι δεν τα κατάφεραν, αλλά από τους 22 προηγούμενους Αργεντινούς που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού, ο κόσμος των «ερυθρολεύκων» λάτρεψε για την προσφορά και τον χαρακτήρα τους παίκτες όπως οι Φούνες, Σούρερ, Γκαλέτι, Λεντέσμα, Ιμπαγάσα, Τσόρι Ντομίνγκες, Καμπιάσο. Ας θυμηθούμε όμως έναν προς έναν όλους τους Αργεντινούς ποδοσφαιριστές της πειραικής ομάδας:
Αντόνιο Χούστο Αλσιμπάρ: Ηρθε το καλοκαίρι του 1972 μετά βαΐων και κλάδων αλλά ο Αργεντινός φορ απογοήτευσε και αγωνίστηκε ελάχιστα. Φόρεσε μόλις εφτά φορές τη φανέλα της ομάδας του…
Μιγκέλ Νικολάου: Ηρθε παρέα με τον Αλτσιμπαρ ως το μεγάλο όνομα που προκάλεσε πάταγο στον Πειραιά. Μάλιστα στο ανεπίσημο ντεμπούτο του σε ένα φιλικό με τη Λέστερ στο στάδιο Καραϊσκάκη δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο, καθώς μπήκαν στο γήπεδο περισσότεροι από 50.000 φίλαθλοι και για να μη συμβεί κάποιο ατύχημα οι υπεύθυνοι του γηπέδου έβαλαν περίπου 3.000 από αυτούς να καθίσουν στο ταρτάν του γηπέδου, δίπλα από τον αγωνιστικό χώρο! Ομως ούτε ο Νικολάου δικαίωσε τις προσδοκίες καθώς, όπως αποδείχθηκε, ήρθε στην Ελλάδα έπειτα από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό σε ένα φιλικό της προηγούμενης ομάδας του –της Μπόκα Τζούνιορς με την αυστριακή Μπέργκενς– και ουσιαστικά η καριέρα του τελείωσε άδοξα…
Αλμπέρτο Πολέτι: Ο γκολκίπερ που συμπλήρωσε τη μεταγραφική τριάδα του Ολυμπιακού από την Αργεντινή το καλοκαίρι του 1972. Ο μύθος έλεγε ότι ο Πολέτι ήταν κουτσός (ότι το ένα πόδι είχε διαφορά 1,5 πόντο με το άλλο!), αλλά η ουσία ήταν πως επρόκειτο για γκολκίπερ με βεβαρημένο… ποινικό μητρώο στα γήπεδα και χωρίς μεγάλες δυνατότητες. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ήρθε στην Ελλάδα επειδή του απαγορεύτηκε το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή, καθώς ήταν ένας από τους αρνητικούς πρωταγωνιστές των σοβαρών επεισοδίων σε βάρος της ιταλικής Μίλαν στον δεύτερο τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου το 1969 στο Μπουένος Αϊρες και μάλιστα είχε φυλακιστεί για τέσσερις μήνες! Λέγεται ότι από τα πρώτα φιλικά του καλοκαιριού, ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού Λάκης Πετρόπουλος ζητούσε επίμονα την απόκτηση άλλου γκολκίπερ! Ο Πολέτι δεν αγωνίστηκε σε κανένα επίσημο ματς του Ολυμπιακού.
Αλφαρο Πένια: Αποκτήθηκε το 1974 από τη γαλλική Ρεμς κι έπαιξε δύο χρόνια στον Ολυμπιακό. Επιθετικός που έμεινε στο μυαλό των φίλων της ομάδας για το γκολ που σημείωσε στη Λεωφόρο τον Μάρτιο του 1975 κόντρα στον Παναθηναικό (1-1).
Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες: Σέντερ φορ της Ρίβερ Πλέιτ που ήρθε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1988, όταν η λαίλαπα Κοσκωτά σάρωνε τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Επαιξε μια σεζόν και σε 29 αγώνες σημείωσε 10 γκολ. Λατρεύτηκε όσο λίγοι ξένοι στο Λιμάνι, αλλά την επόμενη σεζόν κι επειδή είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της πτώσης Κοσκωτά επέστρεψε στην πατρίδα του. Ο Φούνες πέθανε το 1992 σε ηλικία 28 ετών από καρδιακό επεισόδιο.
Γκάμπριελ Σούρερ: Αγωνίστηκε δύο σεζόν (2004-06) στον Πειραιά και είναι ένας από τους παίκτες που έκαναν έντονη την παρουσία τους στην ομάδα. Κεντρικός αμυντικός που πρόσφερε αρκετά στον Ολυμπιακό, έχοντας μάλιστα πλούσια καριέρα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν με τις Λα Κορούνια, Λας Πάλας και Ρεάλ Σοσιεδάδ. Επαιξε 40 αγώνες πρωταθλήματος και έχει μείνει αξέχαστο το νικητήριο γκολ που σημείωσε επί της Μονακό στη φάση των ομίλων τη σεζόν 2004-05.
Ροντρίγκο Αρτσούμπι: Μέσος που αποκτήθηκε τον Γενάρη του 2008 δανεικός από τη Λανούς, αλλά κανείς δεν θυμάται την πεντάμηνη παρουσία του…
Φερνάντο Μπελούτσι: Άργησε να δείξει αυτό που πραγματικά ήταν. Αλλά όταν το έκανε σφράγισε για τα καλά το παιχνίδι των «ερυθρολεύκων» (2007-09). Από τους ξένους που πρόσφεραν στον Ολυμπιακό.
Λουτσιάνο Γκαλέτι: Ηγετική φυσιογνωμία που έπαιξε στον Ολυμπιακό τρεις χρονιές και θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων σε προσφορά ξένων στο Λιμάνι. Αγωνίστηκε σε 59 παιχνίδια πρωταθλήματος σημειώνοντας 25 γκολ. Τον Φεβρουάριο του 2010 ο Γκαλέτι διαγνώστηκε με προβλήματα στα νεφρά του και αυτό τον ανάγκασε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε συμβατός δότης, ο πατέρας του Γκαλέτι, κι επέστρεψε στην ενεργό δράση το 2013, φορώντας τη φανέλα του ΟΦΗ και μετά σταμάτησε οριστικά την καριέρα του.
Κρίστιαν Λεντέσμα: Ηρθε στο Λιμάνι το 2007 και αναδείχθηκε γρήγορα σε έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς χαφ του πρωταθλήματος. Ομως ήταν επιρρεπής στους τραυματισμούς και αυτό αποτέλεσε τροχοπέδη στην καριέρα του.
Λιονέλ Νούνιες: Σέντερ φορ που αποκτήθηκε το 2007 από τους Αργεντίνος Τζούνιορς κι αγωνίστηκε μόλις σε 18 ματς στο πρωτάθλημα (2 γκολ). Την επόμενη σεζόν επέστρεψε στην πατρίδα του για λογαριασμό της Ιντεπεντιέντε.
Σεμπάστιαν Λέτο: Αγωνίστηκε τη σεζόν 2008-09 στον Ολυμπιακό δανεικός από τη Λίβερπουλ. Μπαλαδόρος, ταχύτατος αλλά και προβληματικός χαρακτήρας, επιρρεπής στους τσαμπουκάδες ακόμη και για ασήμαντη αφορμή. Γι’ αυτό και ο Ολυμπιακός δεν πλήρωσε την οψιόν αγοράς που είχε και τον άφησε να φύγει. Την επόμενη σεζόν ο Λέτο αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό.
Χεσούς Ντάτολο: Ακραίος μεσοεπιθετικός που αποκτήθηκε το 2010 δανεικός από τη Νάπολι. Αν και έπαιξε σε 17 παιχνίδια, πέρασε απαρατήρητος.
Αριέλ Ιμπαγάσα: Λατρεύτηκε όσο λίγοι από τους φίλους του Ολυμπιακού. Μπορεί να πήγε στον Πειραιά σε προχωρημένη ηλικία (34 ετών) αλλά η προσφορά του ήταν ανεκτίμητη τόσο εντός όσο και εκτός αγώνων. Ήταν ο ηγέτης της ομάδας για τρία χρόνια, ενώ την 4η σεζόν, παρότι είχε λιγότερο χρόνο συμμετοχής, άφηνε πάντα το στίγμα της μεγάλης κλάσης του. Έπαιξε σε 72 παιχνίδια πρωταθλήματος.
Φράνκο Κοστάντσο: Συγκαταλέγεται στους τέσσερις χειρότερους τερματοφύλακες στην ιστορία του Ολυμπιακού. Αποκτήθηκε το 2011 από τη Βασιλεία, της οποίας ήταν ο βασικός γκολκίπερ για πέντε χρόνια, αλλά στον Ολυμπιακό βρέθηκε στα χειρότερά του. Αγωνίστηκε σε μόλις έξι παιχνίδια κι έφυγε για την Ουνιβερσιτάδ της Χιλής.
Βισέντε Μόνχε: Αριστερός ακραίος επιθετικός που αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό Βόλου το 2011 έπειτα από δύο εξαιρετικές χρονιές με τους Βολιώτες. Ομως στον Πειραιά δεν βρήκε χρόνο συμμετοχής, ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας κι έπαιξε ελάχιστα (μόνο σε 9 ματς). Το επόμενο καλοκαίρι έφυγε για την Τουρκία.
Τόμας ντε Βινσέντι: Εβγαλε μάτια με τη φανέλα του ΠΑΣ. Θεωρήθηκε μεγάλο ταλέντο και το 2013 σε ηλικία 24 ετών αποκτήθηκε από τους Πειραιώτες. Ομως, άλλο ΠΑΣ κι άλλο Ολυμπιακός. Ο Ντε Βινσέντι δεν άντεξε την πίεση και τον σκληρό ανταγωνισμό και τελικά δόθηκε δανεικός στον ΑΠΟΕΛ, ο οποίος την επόμενη σεζόν τον απέκτησε με κανονική μεταγραφή.
Αλεχάντρο Ντομίνγκες: Ο απόλυτος ηγέτης του Ολυμπιακού! Αποκτήθηκε από τη Ράγιο Βαγιεκάνο το 2013, έχοντας ήδη πλούσια καριέρα σε Αργεντινή, Ρωσία και Ισπανία. Δεκάρι «παλαιάς κοπής» που ξετρέλαινε τον κόσμο και ακόμη και σήμερα πολλοί αναπολούν τις τεράστιες εμφανίσεις του. Επαιξε τέσσερις σεζόν στον Πειραιά (82 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, 28 γκολ) κι έγινε σύνθημα στα χείλη των φίλων της ομάδας!
Χαβιέρ Σαβιόλα: Από τα μεγαλύτερα ονόματα του αργεντίνικου αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Τεράστια καριέρα σε Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπενφίκα, ήρθε στον Πειραιά προς τη δύση της, τη σεζόν 2013-14. Αγωνίστηκε σε 28 παιχνίδια και είχε 12 γκολ.
Φράνκο Χάρα: Κανείς ποτέ δεν τον συμπάθησε στο Λιμάνι. Δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί από τη μέρα που ήρθε στον Πειραιά τον Ιανουάριο του 2015. Επαιξε όλα κι όλα 12 ματς και σημείωσε τρία γκολ. Ομως στη μνήμη των φίλων του Ολυμπιακού έμεινε για το γκολ πρόκρισης σε βάρος της ΑΕΚ στο 89΄ στον δευτερο ημιτελικό στο ΟΑΚΑ, με το οποίο οι «ερυθρόλευκοι» νίκησαν 1-0 και προκρίθηκαν στον τελικό.
Νικολάς Μαρτίνες: Αποκτήθηκε το 2015 από τον Παναιτωλικό για τέσσερα χρόνια αλλά κανείς δεν τον είδε στον Πειραιά. Κάθε καλοκαίρι δινόταν δανεικός, επέστρεφε για προετοιμασία, αλλά έφευγε ξανά δανεικός, έως ότου έμεινε ελεύθερος.
Εστέμπαν Καμπιάσο: Ο τελευταίος των σπουδαίων Αργεντινών άσων που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Εκανε σπουδαία καριέρα σε Ρίβερ Πλέιτ, Ρεάλ Μαδρίτης και Ιντερ και θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών μέσων στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε δύο σεζόν με την ομάδα του Πειραιά (2015-17 με 28 συμμετοχές και δύο γκολ) και πρόλαβε να γίνει αγαπητός σε όλους με την προσωπικότητά του μέσα κι έξω από το τερέν.
*Ο Ματίας Ναουέλ που αποκτήθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε, την τελευταία μέρα των μεταγραφών, από τη Βιγιαρεάλ γεννήθηκε στην Αργεντινή και σε ηλικία 14 χρόνων μετακόμισε με τους δικούς του στην Ισπανία όπου πήρε την ισπανική υπηκοότητα. Εχει αγωνιστεί στις μικρές εθνικές ομάδες της χώρας.
