Θα σας μεταφέρω μια πληροφορία από τον νομό Καστοριάς για να δείτε πώς λειτουργεί το σύστημα στην Ελλάδα παρά τις εξαγγελίες, τα μεγάλα λόγια και τα επικοινωνιακά παιχνίδια της κυβέρνησης.
Η Καστοριά είναι νομός που έχει πληγεί ιδιαίτερα από τον κορονοϊό. Μέχρι την Πέμπτη υπήρχαν 34 επιβεβαιωμένα κρούσματα ενώ τέσσερις κάτοικοι έχουν χάσει τη ζωή τους. Στο Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς δεν υπήρχε πνευμονολόγος. Για την ακρίβεια από τον Ιούνιο του 2019 έχει προκηρυχθεί θέση για πνευμονολόγο, μετά την αίτηση του τότε πνευμονολόγου Καστοριάς για μετάθεση στον τόπο καταγωγής του.
Από τις 19 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους το συμβούλιο κρίσεων της 3ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας ενέκρινε τον διορισμό μόνιμης πνευμονολόγου στο νοσοκομείο της Καστοριάς. Ωστόσο μέχρι σήμερα και παρά την πανδημία της Covid-19 ο διορισμός δεν έχει δημοσιευτεί στο ΦΕΚ! Προ ημερών, θορυβημένοι προφανώς, οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να ξαναφέρουν στο νοσοκομείο για έναν μήνα τον πνευμονολόγο που είχε μετατεθεί στον τόπο καταγωγής του!
Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι στους οίκους ευγηρίας ανά την επικράτεια (δημόσιοι και ιδιωτικοί) δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία (γιατρούς, νοσηλευτές και διοικητικούς), συνεπώς δεν κάνουν για παράδειγμα το τεστ για τον ιό ακόμη κι αν παρουσιάζονται κάποια συμπτώματα. Και κουράρουν ηλικιωμένους. Κι ο κ. Τσιόδρας την περασμένη Τετάρτη χαρακτήρισε τα γηροκομεία δυνάμει υγειονομικές βόμβες! Φυσικά και στις δύο περιπτώσεις τα μέσα προστασίας (μάσκες, γάντια, στολές) είναι άγνωστη λέξη για την πλειονότητα των εργαζομένων που βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή της μάχης.
Αναφέρω αυτά τα δύο παραδείγματα για να δείτε τη διάσταση μεταξύ λόγων και έργων.
