Ο ακροδεξιός Γκερτ Βίλντερς καθόρισε την ατζέντα στις εκλογές που γίνονται την Τετάρτη στην Ολλανδία, αλλά οι πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός είναι ελάχιστες
Η ανοικτή επιστολή που έστειλε ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε προς τους πολίτες λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν την ερχόμενη Τετάρτη στην Ολλανδία μαρτυρά τον πανικό στον οποίο βρέθηκαν οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος μπροστά στο ενδεχόμενο νικητής να αναδειχθεί ένας λαϊκιστής, αντιισλαμιστής και αντιευρωπαϊστής, ο Γκερτ Βίλντερς. Αν συνυπολογίσει κάποιος ότι ο Βίλντερς παίζει χρόνια τώρα σε «one man show», καθώς το κόμμα του δεν έχει ούτε στελέχη ούτε οργανώσεις (μοναδικό μέλος είναι ίδιος!), ο πανικός δείχνει ακόμη μεγαλύτερος.
«Αν δεν φέρεστε όπως αρμόζει σε αυτήν τη χώρα, μπορείτε να φύγετε» ήταν το νόημα της επιστολή του Ρούτε και όλοι κατάλαβαν, βέβαια, ότι απευθυνόταν στους ξένους που ζουν στην Ολλανδία. Ο Βίλντερς έχει καταφέρει να υπαγορεύσει την προεκλογική ατζέντα και να την περιορίσει σε δύο μόνο ζητήματα: το κλείσιμο των συνόρων για τους μουσουλμάνους και την εγκατάλειψη του ευρώ με τη θέσπιση εθνικού νομίσματος. Κι όλα αυτά πασπαλισμένα με μπόλικη εθνικιστική ζάχαρη για τις «ολλανδικές αξίες». Από τον προεκλογικό διάλογο απουσίαζαν θέματα που αφορούν άμεσα τους πολίτες, όπως είναι η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος ή η επανεθνικοποίηση του συστήματος υγείας, τα οποία η απερχόμενη κυβέρνηση δεν κατάφερε ή δεν θέλησε να προωθήσει.
Κάτι ξέρει το οικονομικό κατεστημένο
«Δημιουργεί δηλητηριώδη ατμόσφαιρα» είπε για τον Βίλντερς ο γνωστός μας υπηρέτης των δανειστών της Ελλάδας, Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γερούν Ντάισελμπλουμ. Σύμφωνα με ξένους δημοσιογράφους στο Αμστερνταμ, το οικονομικό κατεστημένο της εύπορης Ολλανδίας δεν έχει εκφραστεί ακόμη, γνωρίζοντας δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ακόμη κι αν έρθει πρώτος στις εκλογές (οι δημοσκοπήσεις του δίνουν από 20 έως 16% με μικρή φθίνουσα τάση), ο 53χρονος Βίλντερς είναι μάλλον απίθανο να γίνει πρωθυπουργός. Ολα τα μεγάλα κόμματα αρνούνται να συνεργαστούν μαζί του και ο ίδιος αρνείται να συνεργαστεί με το Λαϊκό, Φιλελεύθερο και Δημοκρατικό Κόμμα (VVD) του Ρούτε. Δεύτερον, ότι πιο κρίσιμη για την Ευρωπαϊκή Ενωση θα είναι μια πιθανή νίκη της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία τον Απρίλιο και η επιρροή στις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου.
Χαρτί και μολύβι για τον φόβο Ρώσων χάκερ
Αν κάποιος δει τα πράγματα απ’ την αισιόδοξη πλευρά τους, οι περισσότεροι Ολλανδοί δεν θα ψηφίσουν Βίλντερς, δεν είναι αντιισλαμιστές, δεν θέλουν να βγουν από το ευρώ. Καθώς μόνο το μικρό φασιστικό κόμμα FvD έχει ανακοινώσει ότι μπορεί μετεκλογικά να συνεργαστεί μαζί του, το πλέον πιθανό σενάριο είναι ότι, εύκολα ή δύσκολα, ο Μαρκ Ρούτε ή κάποιος άλλος εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου θα σχηματίσει κυβέρνηση μαζί με ένα ή περισσότερα κόμματα. Αν οι «όλοι εναντίον ενός» Ολλανδοί πολιτικοί είχαν ξεδιπλώσει τις προθέσεις τους κατά την προεκλογική περίοδο και δεν χόρευαν στον μισαλλόδοξο ρυθμό που τους βαράει ένας άνθρωπος, θα μπορούσαν να γίνουν προβλέψεις για συνεργασίες βάσει προγραμμάτων.
Εν τω μεταξύ, ένα πρωτοφανές ζήτημα έχει προκύψει. Πολλές ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας πως τα ηλεκτρονικά συστήματα καταμέτρησης ψήφων στις τρεις κρίσιμες φετινές αναμετρήσεις (Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία) ενδέχεται να γίνουν στόχος κυβερνοεπιθέσεων. Για τον λόγο αυτό, στην Ολλανδία τα ψηφοδέλτια θα καταμετρηθούν (και) με τον παραδοσιακό τρόπο. «Τώρα που υπάρχουν ενδείξεις πως οι Ρώσοι μπορεί να ενδιαφέρονται, πρέπει να επιστρέψουμε στο παλιό καλό σύστημα: χαρτί και μολύβι» δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών της Ολλανδίας Ρόναλντ Πλάστερκ.
Γκερτ Βίλντερς – Με πρόγραμμα δύο σελίδων αγγίζει τα όριά του
«Αν τα αποτελέσματα για τον Γκερτ Βίλντερς είναι κατώτερα από αυτά που αναμένει, όπως έγινε και στις δύο προηγούμενες εκλογές, θα έχουμε μεγάλη μεταστροφή, καθώς ο κόσμος θα πειστεί ότι η άκρα Δεξιά έφτασε στα όριά της» έγραψε πρόσφατα ο Ολλανδός πολιτικός επιστήμονας Κας Μούντε, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ.
Ο αρχηγός του Κόμματος για την Ελευθερία (PVV), φανατικός αντιισλαμιστής, προσέδωσε πολιτικό λόγο στη μισαλλοδοξία του, η οποία βρήκε γόνιμο έδαφος λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης και του κύματος των προσφύγων πολέμου.
Ο πατέρας του είχε παρουσιάσει έντονα ψυχολογικά προβλήματα και απεβίωσε σε ψυχιατρική κλινική, ενώ η μητέρα του καταγόταν από Ολλανδούς αποικιοκράτες στην Ινδονησία. Μικρός γοητεύτηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την οποία αργότερα εγκατέλειψε, χαρακτηρίζοντας πλέον τον εαυτό του αγνωστικιστή. Δηλώνει θαυμαστής του Ισραήλ και όλο το «πρόγραμμα» του κόμματός του χωράει σε δύο σελίδες: να κλείσουν τα τζαμιά και τα μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία στην Ολλανδία, να απαγορευτεί η πώληση του Κορανίου, να κλείσουν τα σύνορα για τους μουσουλμάνους μετανάστες, να κόψει η Ολλανδία εθνικό νόμισμα και να αποχωρήσει από την ΕΕ, να ξοδεύει περισσότερα για ασφάλεια και άμυνα και λιγότερα για πράσινη ενέργεια και βοήθεια στο εξωτερικό.
Αρχισε να αναμειγνύεται στην πολιτική στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ως λογογράφος στελεχών του Λαϊκού, Φιλελεύθερου και Δημοκρατικού Κόμματος (VVD), από το οποίο κατάγεται πολιτικά. Ιδρυσε το κόμμα του το 2006, το οποίο όμως δεν είχε ποτέ μέλη και οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά, λόγω του εκλογικού συστήματος, εξελέγη βουλευτής και μερικά χρόνια αργότερα έγινε κοινοβουλευτικός σύμμαχος του Ρούτε, την πρώτη φορά που εκείνος διατέλεσε πρωθυπουργός. Η συμμαχία εκείνη διήρκεσε δύο χρόνια και κατέρρευσε τον Απρίλιο του 2012, έπειτα από διαφωνία του για τα μέτρα λιτότητας, οδηγώντας την Ολλανδία σε νέες εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2012.
Εχει χαρακτηρίσει την αναμέτρηση της Τετάρτης ως «έναρξη της πατριωτικής άνοιξης για την Ευρώπη», διότι ελπίζει ότι στις εκλογές που θα ακολουθήσουν στη Γαλλία και τη Γερμανία θα επικρατήσουν ομοϊδεάτες του πολιτικοί.
Η παλαιά φρουρά αντεπιτίθεται
- Μαρκ Ρούτε – Οψιμος μαθητής του Τραμπ
Είναι ο απερχόμενος πρωθυπουργός και διεκδικεί τρίτη θητεία. Επικεφαλής του συντηρητικού Λαϊκού, Φιλελεύθερου και Δημοκρατικού Κόμματος (VVD), βρέθηκε να πιέζεται πολύ από σκάνδαλα με βαρόνους ναρκωτικών στα οποία εμπλέκονται υπουργοί της κυβέρνησής του, τρεις από τους οποίους παραιτήθηκαν. Το τελευταίο διάστημα επέλεξε να ακολουθήσει σκληρή πολιτική ρητορική και να παίξει στο ίδιο γήπεδο με τον ακροδεξιό Βίλντερς. Οπως παρατηρούν οι «New York Times», ο Μαρκ Ρούτε «μοιάζει σαν να αντέγραψε τις τακτικές του Ντόναλντ Τραμπ και μάλιστα το έκανε με τρόπο που θα ζήλευε και ο δάσκαλος».
- Τζέσε Κλάβερ Πράσινη Αριστερά
Με πατέρα Μαροκινό και μητέρα Ολλανδοϊνδονήσια, ηγείται της Πράσινης Αριστεράς (GL), η οποία μπορεί να γίνει η έκπληξη των εκλογών. Στην προηγούμενη Βουλή είχε τέσσερις έδρες. Πρόκειται για συνασπισμό τεσσάρων κομμάτων, τριών αριστερών και ενός χριστιανοδημοκρατικού, ηγετικό στέλεχος του οποίου είναι ο Τζέσε Κλάβερ. Με το τρίπτυχο «Πράσινοι – σοσιαλιστές – ανεκτικοί» έχουν καταφέρει να προσελκύσουν, τουλάχιστον δημοσκοπικά, μεγάλο τμήμα των αντι-Βίλντερς ψηφοφόρων, κυρίως νέους και νέες. Η μεγαλύτερη δύναμή τους καταγράφεται σε πόλεις με μεγάλα πανεπιστήμια και η μικρότερη σε αμιγώς αγροτικές περιοχές.
- Εμίλ Ρεμέρ Σοσιαλδημοκράτης ισορροπιστής
Επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών (SP), του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, προσπαθεί να φέρει σε ισορροπία δύο μεγάλες τάσεις, τους ευρωσκεπτικιστές και τους ευρωπαϊστές. Στα νιάτα του ο Εμίλ Ρεμέρ ήταν μαοϊκός. Βασική επωδός του είναι ότι το Brexit αποτελεί τραγικό λάθος, που θα ενισχύσει τις εκστρατείες των ρατσιστικών κομμάτων για έξοδο και άλλων κρατών-μελών από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε αυτή την προεκλογική περίοδο ουσιαστικά επαληθεύεται σε ό,τι αφορά τη χώρα του, αλλά αυτό δεν επιβραβεύεται στις δημοσκοπήσεις.
- Λούντβιχ Ασερ Κεντροαριστερό άλλοθι
Ο σημερινός αρχηγός του Εργατικού Κόμματος (PvdA) ανέλαβε την ηγεσία του μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο. Είναι ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της χώρας, καθώς οι εκσυγχρονιστές σοσιαλδημοκράτες συνεργάζονται στην κυβέρνηση με τους κεντροδεξιούς. Παρ’ όλα αυτά, κατά την προεκλογική περίοδο προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από την πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνησή του και αυτήν που ακολουθεί ο «ομόσταβλός του» στο κόμμα Γερούν Ντάισελμπλουμ, δίνοντας έμφαση σε θέματα όπως η ποιότητα ζωής και το κράτος πρόνοιας. Αν μετεκλογικά ο Ρούτε προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση, αναμένεται να ξαναγίνει το κεντροαριστερό της άλλοθι.