Το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφια στις εκλογές της 7ης Ιουλίου μιλάει για το διακύβευμα της κάλπης, απαντά στη ΝΔ για το δήθεν κλίμα φόβου και για το «άβατο» των Εξαρχείων και αναφέρεται στο δυσκίνητο δημόσιο που ταλαιπωρεί ακόμη τον πολίτη
Η Ολγα Γεροβασίλη έχει υπηρετήσει σε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις, όπως της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Προστασίας του Πολίτη. Περίπου έναν μήνα πριν από την κάλπη των εθνικών εκλογών, απαντώντας σε ένα από τα κεντρικά αφηγήματα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη, σημειώνει με νόημα ότι το μόνο άβατο που ξέρει «είναι το Αγιο Ορος για τις γυναίκες» και ότι η Δεξιά στην Ευρώπη και την Ελλάδα χρησιμοποιεί κατά κόρον το δόγμα «νόμος και τάξη».
Σε ό,τι αφορά το πέρασμά της από το υπουργείο Εσωτερικών, η κ. Γεροβασίλη λέει ότι η παρούσα κυβέρνηση παρέλαβε ένα δημόσιο «πελατειακό, ρουσφετολογικό, αδιαφανές και γραφειοκρατικό», ενώ επιτίθεται στη ΝΔ διότι υπόσχεται γενναίες φορολογικές ελαφρύνσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις αλλά κρύβει ότι αυτές προϋποθέτουν περικοπές δαπανών, επιδομάτων και μείωση του κοινωνικού κράτους.
Κάνοντας, τέλος, έναν μίνι απολογισμό της κυβερνητικής τετραετίας, περιγράφει μια διαδρομή με δυσκολίες, συγκρούσεις, αντιθέσεις, με συχνή την ανάγκη για λήψη δύσκολων αποφάσεων, με όλο το πολιτικό σύστημα επιθετικό απέναντί της και ένα μιντιακό περιβάλλον στην πλειονότητά του εχθρικό.
Κυρία Γεροβασίλη, ο πρόεδρος της ΝΔ έχει δηλώσει ότι όταν έρθει στην εξουσία «θα τελειώσει με τα άβατα». Το πρώτο που θέλω να σας ρωτήσω είναι αν υπάρχουν άβατα στην Ελλάδα εν έτει 2019.
Το μόνο άβατο που ξέρω είναι το Αγιο Ορος για τις γυναίκες. Στην πολιτική και τη δημόσια ζωή, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των πολιτών, δεν υπάρχουν άβατα. Η αλήθεια είναι ότι επί δεκαετίες σε ορισμένες περιοχές αναπτύχθηκαν πυρήνες παραβατικότητας. Επί δεκαετίες τα κόμματα που ήταν στην κυβέρνηση, και βεβαίως η ΝΔ, έδειξαν απραξία, ίσως ανοχή και εντέλει ανικανότητα να τα αντιμετωπίσουν. Ο κ. Μητσοτάκης όταν βρέθηκε στην αντιπολίτευση ανακάλυψε ότι υπάρχουν Εξάρχεια, ότι υπάρχει εγκληματικότητα και παραβατικότητα. Λες και αυτά προέκυψαν από τη χθεσινή βροχή. Ξεχνά τον κ. Κικίλια, που ως υπουργός Δημόσιας Τάξης πήγαινε δήθεν αυθόρμητα στην Κυψέλη περιστοιχισμένος από τη μισή αστυνομία και φορώντας αλεξίσφαιρο. Τόση «ασφάλεια» υπήρχε επί ΝΔ.
Η κυβέρνησή μας επέδειξε αποφασιστικότητα στην αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων. Επί των ημερών μας στα Εξάρχεια πραγματοποιήθηκαν τόσες αστυνομικές επιχειρήσεις όσες δεν έγιναν κατά την τελευταία εικοσαετία. Ξεκινήσαμε από μεγάλες επιχειρήσεις κατά των ναρκωτικών –ακόμη και στην πλατεία Εξαρχείων, η τελευταία μόλις την περασμένη εβδομάδα– γιατί γύρω από τη διακίνηση στηρίζεται ένα ολόκληρο δίκτυο εγκληματικότητας. Εγιναν οργανωμένες επιχειρήσεις έπειτα από πολύμηνες έρευνες και είχαν αποτελέσματα. Και σας θυμίζω και το Πεδίον του Αρεως, που αποδόθηκε στους πολίτες, και τις επιχειρήσεις στην ΑΣΟΕΕ για το παραεμπόριο και τις πεζές περιπολίες στο κέντρο της Αθήνας. Εμείς προχωρούμε μεθοδικά, βήμα βήμα, στοχευμένα και έχουμε αποτελέσματα.
Ο κ. Μητσοτάκης στην αρχή δήλωνε ότι θα λύσει το πρόβλημα μέσα στις πρώτες 24 ώρες. Στη συνέχεια και έπειτα από περίσκεψη είπε ότι θα χρειαστεί έναν μήνα. Εντέλει προεκλογικώς κατέληξε πως θα ακούσει τι θα του πουν οι ειδικοί. Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν. Οι προθέσεις της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της παραβατικότητας ξεκινούν και εξαντλούνται σε λεονταρισμούς καταστολής. Εχει αποδειχθεί όμως ότι η σκληρή και χωρίς σχέδιο καταστολή μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που καλείται να λύσει.
Ομως η ΝΔ έχει κάνει κεντρικό της αφήγημα την ασφάλεια, κάνοντας μάλιστα λόγο για «πρωτοφανή ανομία». Εχει βάση αυτό το επιχείρημα ή θεωρείτε ότι είναι καθ’ ολοκληρίαν κατασκευασμένο;
Η Δεξιά στην Ευρώπη και την Ελλάδα χρησιμοποιεί κατά κόρον το δόγμα «νόμος και τάξη». Με τα μέσα ενημέρωσης που επηρεάζει υποθάλπει τον φόβο για υπαρκτά προβλήματα. Στην ουσία υιοθετεί την φοβική ακροδεξιά ρητορική. Τον υπερβολικό φόβο για την εγκληματικότητα, όπως και τον φόβο για τον διπλανό, τον μετανάστη, που δήθεν μας παίρνει τη δουλειά, τον φόβο για το προσφυγόπουλο που πάει σχολείο με τα δικά μας παιδιά, τον φόβο για τον διαφορετικό, όπως ο Ζακ, όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί είναι φόβοι που χρησιμοποιεί η Δεξιά για να ελέγξει και να χειραγωγήσει τις πολιτικές συμπεριφορές των πολιτών. Το πρόβλημα συνεπώς είναι υπαρκτό αλλά εργαλειοποιείται κατά το δοκούν. Γιατί η ανομία και ο φόβος συνιστούν τη νομιμοποιητική βάση της αστυνομοκρατούμενης κοινωνίας, που βρίσκεται στον πυρήνα της Δεξιάς και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Θέλουν αστυνομοκρατία στην κοινωνία, αστυνομοκρατία στην εργασία, στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, στους χώρους όπου ψυχαγωγείται η νεολαία, παντού. Χρησιμοποιούν ως πρόσχημα την ασφάλεια για να αποψιλώσουν το δικαίωμα στην ελευθερία.
Για την Αριστερά δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ασφάλεια αλλά ούτε και ασφάλεια χωρίς δημοκρατία.
Θα επιμείνω στο θέμα της ασφάλειας των πολιτών. Τι λένε τα στοιχεία που έχετε στα χέρια σας; Υπάρχει αύξηση των σχετικών δεικτών;
Οι αριθμοί δεν κάνουν πολιτική, οι αριθμοί επιβεβαιώνουν πολιτικές. Την τετραετία 2011-14 ο ετήσιος μέσος όρος ανθρωποκτονιών ανερχόταν σε 149, ενώ την τελευταία τετραετία 2015-18 σε 85. Σε απλά μαθηματικά αντιστοιχεί σε μείωση 43%. Αντίστοιχα, μειώθηκαν οι ληστείες κατά 17% και οι κλοπές – διαρρήξεις κατά 9%. Τα στοιχεία των βασικών δεικτών δείχνουν ξεκάθαρα την πτωτική τάση. Και αν θέλετε να μη σταθούμε μόνο στα αριθμητικά χαρακτηριστικά, να δούμε και τα ποιοτικά. Από το 2015 και μετά στο κέντρο της Αθήνας η βαριά εγκληματικότητα είναι το 30% του συνόλου, ενώ το υπόλοιπο 70% αφορά τη μικροεγκληματικότητα. Τα προηγούμενα χρόνια τα ποσοστά ήταν αντεστραμμένα καθώς το 70% των περιπτώσεων ήταν βαρύνουσας εγκληματικότητας.
Η στοχευμένη δράση της αστυνομίας έχει αποτέλεσμα αλλεπάλληλες επιτυχίες, με την εξάρθρωση σοβαρών εγκληματικών ομάδων και την εξιχνίαση μεγάλων υποθέσεων. Γι’ αυτό η ΝΔ αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι τα στοιχεία και καταφεύγει στην ψευδολογία και στον εκφοβισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα η χώρα μας αποτελεί έναν από τους πιο ασφαλείς προορισμούς παγκοσμίως.
Εχετε υπηρετήσει την κυβέρνηση από κορυφαίες θέσεις, όπως της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Εχετε απαντήσεις στο ερώτημα γιατί το δημόσιο παραμένει δυσκίνητο και σε πολλές περιπτώσεις εχθρικό προς τον πολίτη;
Εμείς παραλάβαμε ένα δημόσιο πελατειακό, ρουσφετολογικό, αδιαφανές και γραφειοκρατικό. Ετσι είχε δομηθεί στην πράξη και έτσι λειτουργούσε επί δεκαετίες. Ξεκινήσαμε και υλοποιούμε ένα μεγάλο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, που αντίστοιχο δεν έχει γίνει ποτέ. Οι μεταρρυθμίσεις για διαφάνεια, αξιοκρατία και αντικειμενικότητα δεν έμειναν στο χαρτί. Καθορίστηκαν διαφανείς διαδικασίες, αξιολόγηση προσωπικού, έγιναν κρίσεις προϊσταμένων για πρώτη φορά έπειτα από δέκα χρόνια και αναβαθμίστηκε ο ρόλος του ΑΣΕΠ. Πολλά έργα υποδομής είναι σε εξέλιξη στην κατεύθυνση του ψηφιακού κράτους, με εμβληματικά την ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων με χρήση ψηφιακής υπογραφής και το ψηφιακό Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών. Η Ελλάδα κινείται στην κατεύθυνση της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, είναι στο τρένο των τεχνολογικών εξελίξεων.
Θα προσθέσω ακόμη ότι πλέον έχει δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα στοχευμένων προσλήψεων με τον κανόνα «μία πρόσληψη για κάθε μία αποχώρηση». Και χρειάζεται να μας απαντήσει ο κ. Μητσοτάκης εάν ακολουθήσει τον κανόνα «μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις», όπως ο ίδιος διακηρύττει, πώς θα καταφέρει να κάνει προσλήψεις; Πώς θα προσλάβει γιατρούς, εκπαιδευτικούς, επιστήμονες της πληροφορικής για το ψηφιακό δημόσιο; Ή μήπως ακριβώς αυτό επιδιώκει: την εκχώρηση υπηρεσιών του κράτους σε ιδιώτες, όπως ο ίδιος έχει πει ακόμη και για το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους;
Η κινητικότητα στο δημόσιο δεν ήταν μια ευκαιρία να διορθωθούν προβλήματα, όπως για παράδειγμα οι ουρές στα δημόσια ταμεία με μεταφορά πλεονάζοντος προσωπικού; Γιατί χάθηκε αυτή η ευκαιρία;
Οι θέσεις που προκηρύσσονται για να καλυφθούν μέσω της κινητικότητας δημοσιοποιούνται ανοιχτά στο διαδίκτυο. Και όποιος οργανισμός δεν έχει ψηφιακά οργανογράμματα, με περιγράμματα θέσεων εργασίας και αποδεδειγμένα κενά, δεν μπορεί να συμμετάσχει στο σύστημα της κινητικότητας. Για όποια θέση προκηρύσσεται ο ενδιαφερόμενος πρέπει να έχει τα απαραίτητα προσόντα σύμφωνα με το περίγραμμα της θέσης στην οποία ζητά να μετακινηθεί. Βάλαμε τέλος λοιπόν στα ρουσφέτια υπουργών, βουλευτών και όποιου είχε μπάρμπα στην Κορώνη προκειμένου να μετακινηθεί. Και όλες οι μετακινήσεις γίνονται υπό την εποπτεία της Κεντρικής Επιτροπής Κινητικότητας του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης, στην οποία μετέχει και το ΑΣΕΠ. Η κινητικότητα λοιπόν βάζει κανόνες αξιοκρατίας και ισοπολιτείας και έρχεται να λύσει πολύ περισσότερα ζητήματα από αυτά που αναφέρετε.
Με το χέρι στην καρδιά, πού αποδίδετε τη διαφορά των 9,5 μονάδων υπέρ της ΝΔ στις ευρωεκλογές; Μπορεί να αλλάξει στο διάστημα μέχρι τις εκλογές στις 7 Ιουλίου;
Στις εθνικές εκλογές είναι διαφορετικό το διακύβευμα, όπως και το ερώτημα προς τον ελληνικό λαό. Μπορούμε να αλλάξουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αν κατανοήσουμε πλήρως εκείνους τους ψηφοφόρους που δεν μας έκλεισαν την πόρτα αλλά μας έστειλαν μήνυμα. Αφουγκραστήκαμε το μήνυμα αυτό και η δημοκρατική μας ευαισθησία επέβαλλε να οδηγηθούμε σε εκλογές, παρότι μπορούσαμε να εξαντλήσουμε την τετραετία και να έχουμε περισσότερο χρόνο για να πείσουμε. Μέχρι τις εκλογές θα γίνει αντιπαράθεση των προγραμμάτων των δύο κομμάτων και θα γίνει κατανοητό ποιο είναι το δικό μας πρόγραμμα και ποιος είναι ο οδοστρωτήρας που έρχεται να σαρώσει εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος. Η ΝΔ υπόσχεται γενναίες φορολογικές ελαφρύνσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά κρύβει ότι αυτές προϋποθέτουν περικοπές δαπανών, επιδομάτων και μείωση του κοινωνικού κράτους. Σε αυτές τις εκλογές το δίλημμα είναι σαφές: Θα κριθεί εάν θα συνεχιστούν τα θετικά βήματα προς την ανάπτυξη ή αν θα οδηγηθούμε σε πισωγύρισμα.
Αν είχατε την ευκαιρία να γυρίσετε πίσω στο 2015, τι θα αλλάζατε ή τι θα κάνατε που δεν έγινε;
Ηταν ίσως η πιο πυκνή πολιτική περίοδος της μεταπολιτευτικής περιόδου. Αναλάβαμε τη διακυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας με την κοινωνία στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης. Κάναμε όλη τη διαδρομή με δυσκολίες, συγκρούσεις, αντιθέσεις και με συχνή την ανάγκη για λήψη δύσκολων αποφάσεων. Και με όλο το πολιτικό σύστημα επιθετικό απέναντί μας, σε ένα μιντιακό περιβάλλον στην πλειονότητά του εχθρικό. Στ’ αλήθεια μιλάμε για όλους αυτούς που λόγω ιδιοκτησιακής αντίληψης για την εξουσία, καθώς θεωρούν τη χώρα βιλαέτι τους, δεν ανέχονταν το δημοκρατικό δικαίωμα της Αριστεράς να κυβερνά. Να σας θυμίσω και το χτίσιμο των αλλεπάλληλων σεναρίων περί αριστερής παρένθεσης. Φυσικά, δεν θα αποφύγω να μιλήσω για δικά μας λάθη και αδυναμίες. Κάναμε. Ομως στην πραγματική ζωή δεν δίνονται τέτοιες ευκαιρίες για να μπορείς να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, παρά μόνο να αναλογιστείς τι θα σε κάνει καλύτερο.
