Ένα αγόρι μαζί με την παρέα του πάει μια βόλτα στα Εξαρχεια και δεν γυρνάει σπίτι του ποτέ.
Η πληροφορία για το θάνατο ενός 15χρονου παιδιού από σφαίρα αστυνομικού διαδόθηκε μέσα σε λίγα λεπτά.
Ο ψίθυρος έγινε βουητό, η οργή ξεχύθηκε σαν ποτάμι, και ο αδικοχαμένος, ο δολοφονημένος 15χρονος ήταν ο λόγος για να ξεσηκωθούν όλοι .Οι εκδηλώσεις συμπαράστασης έγιναν διαδηλώσεις, συλλαλητήρια …
ΟΙ δρόμοι πλημμύρισαν από κόσμο, γιατί «αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη».
Είναι οι μέρες που η νεολαία δείχνει τα αντανακλαστικά της και το πάθος της για δικαίωση.Τα παιδιά δεν γυρνάνε σπίτι τους και πολλοί γονείς είναι στο πλευρό τους .Μέρες ολόκληρες διαδηλώνουν κατά της αστυνομικής βίας στην μνήμη του συμμαθητή, του συνομήλικου, του άγνωστου έφηβου που άφησε την τελευταία του πνοή του σε ένα πεζόδρομο των Εξαρχείων. Θάνατος ακαριαίος…
Τις επόμενες μέρες τα επεισόδια γενικεύονται. Η τότε κυβέρνηση εμφανίζεται μουδιασμένη. Οι παραιτήσεις τον αρμόδιων υπουργών δεν γίνονται δεκτές ενώ η σύλληψη των δύο ειδικών φρουρών, του δράστη της δολοφονίας και του συνεργού του, δεν εκτονώνει την οργή. Άλλωστε ούτε οι όποιες παραιτήσεις ούτε οι συλλήψεις των ενόχων δεν γυρνάνε πίσω τον 15 χρονο Αλεξη που εκείνο το βράδυ είχε πάει στα Εξάρχεια για να γιορτάσει την ονομαστική γιορτή του κολλητού του και είχε στην τσέπη του ένα σακουλάκι με μια καρδούλα .Το δώρο που είχε αγοράσει για το κορίτσι του .
Οι συγκρούσεις συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες ενώ ακολουθούν καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων .Ο κύριος όγκος των διαδηλώσεων επιδόθηκε σε συμβολικές κινήσεις διαμαρτυρίας, με μαθητές να ξαπλώνουν γυμνοί σαν πτώματα στα σκαλοπάτια της ΓΑΔΑ, ή να προσφέρουν λουλούδια στους αστυνομικούς.
Οι δρόμοι της Αθήνας θυμίζουν εμπόλεμη ζώνη .Το θέμα πλέον είχε βγει έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. Η βρετανική εφημερίδα Guardian χαρακτηρίζει τις ταραχές ως «τις χειρότερες στην Ελλάδα από το 1974, οπότε και αποκαταστάθηκε η δημοκρατία». Τα περισσότερα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης αφιερώνουν εκτενή ρεπορτάζ στο εγκληματικό γεγονός που πυροδότησε τα περιστατικά της βίας. Το δε BBC χαρακτηρίζει τα γεγονότα ως «εξέγερση». Γιατί ήταν δολοφονία και γιατί ήταν ένα παιδί…
Τρεις ημέρες μετά την δολοφονία, στις 9 Δεκεμβρίου, ο 15χρονος Αλέξης που δεν πρόλαβε να εκπληρώσει τα όνειρα του συνοδεύεται από δυο τραγικούς γονείς και μια αδερφή, από συγγενείς και φίλους , αλλά και πλήθος κόσμου στην τελευταία του κατοικία. Ένας από τους ανθρώπους που μεταφέρουν στους ώμους τους το φέρετρο του Αλέξη, ήταν ο Νίκος Ρωμανός, ο κολλητός του που γιόρταζε αλλά εκείνο το βράδυ της γιορτής τον είδε να “φεύγει” μέσα στα χέρια του.
Το αλλοιωμένο βίντεο του MEGA και η απόλυση του φωτορεπόρτερ, Κώστα Τσιρώνη με την γνωστή φωτογραφία του αστυνομικού να σημαδεύει με το όπλο του έδειξαν ότι απέναντι στη λαοθάλασσα της οργής βρισκόταν κι ένα σύστημα μιντιακό και όχι μόνο που είχε ως στόχο την παραποίηση της αλήθειας, ακόμα κι αυτής που αφορούσε στην δολοφονία ενός παιδιού από έναν αστυνομικό. Γι αυτό – και για πολλά άλλα που σηματοδοτεί ο χαμός του – όλες οι μέρες πρέπει να είναι του Αλέξη .