Στον απόηχο της υπόθεσης του Κολωνού και των αποκαλύψεων για την Κιβωτό του Κόσμου, αυτήν τη στιγμή που διαβάζετε τις συγκεκριμένες γραμμές περίπου 70 «ξεχασμένα» παιδιά έφτασαν και παραμένουν στα αζήτητα των παιδιατρικών νοσοκομείων της χώρας, κάτω από τα ραντάρ των ελληνικών ΜΜΕ.
Είναι τα λεγόμενα «αόρατα» παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους, από τις οποίες οι εισαγγελείς τα απομάκρυναν και παραμένουν στα νοσοκομεία με μοναδική παροχή ένα πιάτο φαΐ. Για σχολείο και μαθήματα ούτε λόγος να γίνεται.
Το ακόμη πιο τραγικό στην περίπτωση αυτών των παιδιών είναι ότι πολλά παραμένουν εκεί για πολλά χρόνια, αφού κάποια μπήκαν στο νοσοκομείο ακόμη και νεογέννητα και βγήκαν από εκεί ύστερα από επτά χρόνια! Πολλές φορές τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν στις αυλές και στους διαδρόμους των νοσοκομείων πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης, ενώ το 20% εξ αυτών το «σκάνε» και ουδείς γνωρίζει την τύχη τους. Ολα τα παραπάνω τα είπε στην εκπομπή του Νίκου Παναγιωτόπουλου στο Kontra ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης.
Τα γράφω για να μην πέφτουμε από τα σύννεφα ως κοινωνία κάθε λίγο και λιγάκι. Δεν έχει νόημα να υπενθυμίσω ότι τα παιδιά είναι το μέλλον. Ισως είναι καλύτερα να γράψω ότι τα παιδιά είναι η πιο αδύναμη κοινωνική ομάδα. Συνεπώς και η πιο ευάλωτη. Χρειάζονται αγάπη, εμπιστοσύνη και σταθερό περιβάλλον. Και σε τελική ανάλυση η αντιμετώπισή τους από το επίσημο κράτος είναι βασικός δείκτης πολιτισμού.
Και μια που το έφερε ο λόγος για το επίσημο κράτος με αφορμή το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ μετά την καταιγίδα της πανδημίας: στο γκισέ των νοσοκομείων ο κόσμος εναποθέτει την αγωνία του, τις ελπίδες του για γρήγορη ίαση, όχι χρήματα. Τα παιδιά κάθονται έξω από τους θαλάμους με την αγωνία των γονιών τους στα μάτια και οι γονείς με τον τρόμο της επιδείνωσης της υγείας των παιδιών τους στις καρδιές τους.
Δεν παζαρεύουνε με τον γιατρό την απογευματινή εγχείρηση στο ιδιωτικό θεραπευτήριο. Την πλήρωσαν σε τελική ανάλυση την ίαση επί σειρά ετών μέσω των κρατήσεων υπέρ υγείας. Την πλήρωσαν τη ρημάδα για να έρθει τώρα η κ. Γκάγκα να τους υποχρεώνει να την ξαναπληρώσουν, επειδή δεν θέλει να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.
Δεν γνωρίζω αν όλα τα παραπάνω μπορούν να τα πιάσουν τα ραντάρ των κυβερνώντων, πιθανότατα όχι, αφού βρίσκονται κολλημένα στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες τους για την ιδιωτική οικονομία, αλλά γνώρισα την αγωνία των απλών ανθρώπων κι αυτό φτάνει.
