Ολα τα σκιάζει η επικοινωνία κι όλα τα επισκιάζουν οι κρυφοί και φανεροί σύμβουλοι.
Είναι κοινό μυστικό ότι στο σύστημα Μητσοτάκη την πρωτοκαθεδρία έχουν τα media και η εικόνα, ενώ η ανασφάλεια έχει αποτέλεσμα ένας κλειστός πυρήνας συγγενών και φίλων (όχι περισσότεροι από τα δάχτυλα των δύο χεριών) να κυβερνούν, αφήνοντας για τους υπουργούς τον άχαρο ρόλο των διαρκώς ελεγχόμενων από το Μαξίμου!
Το αποτέλεσμα είναι έξι μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανακαλύπτει ότι ήταν λάθος η κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και ο Νίκος Δένδιας να δέχεται ήδη υπόγεια χτυπήματα αφού του χρεώνουν το φιάσκο της διάσκεψης του Βερολίνου. Αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει αυτό, η απάντηση είναι απλή: στα εθνικά μας θέματα, εκεί δηλαδή όπου εμπλέκεται τρίτος παίκτης, δεν υπάρχουν εξωραϊσμοί, επικοινωνιακά φτιασιδώματα και διαπλοκή με την οικονομική – μιντιακή ελίτ.
Πώς να «πουλήσεις» στο εσωτερικό το φιάσκο με τη διάσκεψη του Βερολίνου; Πώς να εξωραΐσεις τη δήλωση Μητσοτάκη ότι ο Ερντογάν είναι απομονωμένος;
Πώς να κρύψεις το μνημόνιο κατανόησης Λιβύης – Τουρκίας; Πώς να αναφερθείς στα τουρκικά γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ; Δεν κρύβονται αυτά τα πράγματα. Δεν καλύπτονται από τη δαιμονοποίηση του αντιπάλου. Καμία μάσκα ομορφιάς δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα τους. Κανένα «τι παίδαρος είσαι εσύ!» δεν μπορεί να ανακόψει τις οθωμανικές φιλοδοξίες του Ερντογάν.
Ακόμη κι αν εξαφανίσεις τον αντίπαλό σου στο εσωτερικό, θα σου μείνει ο μουτζούρης των εξωτερικών θεμάτων. Θα σου μείνουν το φιάσκο του Βερολίνου, το χουνέρι των ΑΟΖ, οι προσφυγικές ροές στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου και η απαξίωση των δήθεν συμμάχων μας.
Το έχουμε γράψει εδώ και καιρό: μοναδική διέξοδος είναι η άσκηση ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής σε βάθος εικοσαετίας συμφωνημένης στο εσωτερικό.