Αν και το crossfit έχει φανατικούς οπαδούς διεθνώς αλλά και την τελευταία δεκαετία και στην Ελλάδα, κατά καιρούς έχουν ακουστεί φωνές αμφισβήτησης, με αρκετούς επαγγελματίες να αποτρέπουν τους αθλούμενους να ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα.
Για όσους δεν γνωρίζουν πρόκειται για ένα κυκλικό, υψηλής έντασης και με λειτουργικές ασκήσεις, πρόγραμμα άθλησης, το οποίο περιλαμβάνει ασκήσεις ολυμπιακών αθλημάτων, όπως είναι η άρση βαρών, ο στίβος, η κωπηλασία, οι κρίκοι και άλλα.
Όπως δηλώνει στο Πρακτορείο Fm ο φυσικοθεραπευτής Ιωάννης Μυσίρης «δεν υπάρχει κάποια αντένδειξη από την βιβλιογραφία. Όλοι μπορούν να το κάνουν, απλά η προπόνηση πρέπει να είναι εξατομικευμένη».
Πιο συχνοί οι τραυματισμοί σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ
Όπως δηλώνει ο φυσικοθεραπευτής οι επιδημιολογικές μελέτες δεν δείχνουν ότι οι τραυματισμοί από το crossfit είναι περισσότεροι, από ότι σε άλλα αθλήματα επαφών. «Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία οι τραυματισμοί είναι κατά μέσο όρο 3,1 ανά 1000 ώρες προπόνησης, ενώ στην άρση βαρών είναι 3,3. Στο ποδόσφαιρο, το βόλεϊ και το μπάσκετ, επειδή είναι περισσότερο αθλήματα επαφής, αλλαγών κατεύθυνσης και με ξαφνική έναρξη και σταμάτημα, οι τραυματισμοί είναι περισσότεροι σε σχέση με το crossfit».
Η λανθασμένη τεχνική ευθύνεται για τους περισσότερους τραυματισμούς
Ποιοι είναι όμως οι συνηθέστεροι τραυματισμοί και για ποιο λόγο συμβαίνουν; «Σύμφωνα με μελέτες του 2017 οι συνηθέστεροι τραυματισμοί είναι ο ώμος σε ποσοστό 25%, η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, δηλαδή η μέση σε ποσοστό 15% και το γόνατο σε ποσοστό 8%». Ο κυριότερος λόγος που συμβαίνουν οι τραυματισμοί είναι η λανθασμένη τεχνική εκτέλεση της άσκησης. Επίσης ο αθλούμενος βιάζεται να μεταβεί στάδιο, να δοκιμάσει κάτι πιο δύσκολο κι έτσι ο υπερβολικός ζήλος τον οδηγεί στο να χαλάσει την τεχνική του, και να παρουσιάσει κάποια ενόχληση, αναφέρει ο κ. Μυσίρης.
«Επειδή είναι ένα πρόγραμμα κυκλικό, υψηλής έντασης, έχει φανεί ότι όποτε επέρχεται μεγαλύτερη κόπωση στους μύες, οι αθλούμενοι είναι πιο επιρρεπείς στους τραυματισμούς. Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο υποτροπής προηγούμενου τραυματισμού, αν δεν έχει υπάρξει πλήρης αποκατάσταση. Από έρευνες έχει φανεί ότι ο προπονητής παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Όσο πιο κοντά είναι στον αθλούμενο και τον διορθώνει την ώρα της άσκησης, οι τραυματισμοί είναι πολύ λιγότεροι».
Τι μπορούν όμως να κάνουν οι αθλούμενο για να προστατευθούν από τους τραυματισμούς; «Κατ’ αρχάς ο αθλούμενος πρέπει να προσέξει προηγούμενο τραυματισμό του και να τον αποκαταστήσει πλήρως. Να έχει εκπαιδευτεί σωστά στην τεχνική του και στα κινητικά πρότυπα, χωρίς να έχει επιβάρυνση, (κάτι που είναι θέμα προπονητικού σχεδιασμού) καθώς και να έχει περάσει έναν έλεγχο αξιολόγησης του σώματος του, για να γνωρίζει ποια σημεία είναι πιο ευάλωτα. Επίσης σημαντικό είναι να ασχολείται ιδιαίτερα με την αποθεραπεία μετά την προπόνηση, όπως και η επιλογή του κατάλληλου προπονητή».
Όσον αφορά τη συχνότητα ο κ. Μυσίρης επισημαίνει ότι χρειάζεται οπωσδήποτε ξεκούραση δύο φορές τη βδομάδα. Δηλαδή ο αθλούμενος μπορεί να κάνει μέχρι και πέντε προπονήσεις τη βδομάδα σταδιακά. Επίσης αναφέρει ότι είναι μία σύντομη και αποτελεσματική μέθοδος απώλειας κιλών.