«Πέθανε ο Γιώργος Σκούρτης» μαθαίνουμε από δεκάδες χρήστες του Facebook, οι οποίοι ανεβάζουν ένα περσινό δημοσίευμα το οποίο δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να ανοίξουν.
Αν άνοιγαν λοιπόν το (περσινό) δημοσίευμα του Βασίλη Ασβεστόπουλου στο katiousa.gr θα έβλεπαν ότι το κείμενο ξεκινάει ως εξής: «Πέθανε σήμερα την Δευτέρα 18/11/2018 ώρα 2:00 π.μ. μετά από βαριά επιδείνωση στην υγεία του σε ηλικία 78 ετών ο λογοτέχνης Γιώργος Σκούρτης». Όσο κι αν θέλεις να μπερδευτείς δηλαδή, δεν γίνεται. Είναι δε πολύ πιθανό το ίδιο δημοσίευμα να ξανανέβασαν πέρυσι τέτοιες μέρες οι ίδιοι άνθρωποι, σχολιάζοντας το θλιβερό γεγονός με την ίδια θλίψη με την οποία σχολιάζουν σήμερα.
Από καταβολής Facebook, κάθε φορά που πεθαίνει ένα δημόσιο πρόσωπο, μια άτυπη σκυταλοδρομία λαμβάνει χώρα, σχετικά με το ποιος θα προλάβει να βγάλει την είδηση στο προφίλ του πρώτος. Ανθρώπινο, βαθιά ανθρώπινο, όταν αφορά προσωπικότητες οι οποίες με το έργο τους έχουν σφραγίσει ολόκληρες εποχές. Όπως με κάθε τι ανθρώπινο όμως υπάρχει κάπου ένα όχι τόσο ευκρινές σύνορο μεταξύ τραγικότητας και φαιδρότητας. Ανθρώπινοι λοιπόν και οι άτυποι διαγωνισμοί τύπου «θρηνεί περισσότερο όποιος τον αγάπησε αληθινά» και «καθίστε να σας πω μια προσωπική ιστορία με τον τάδε που κάποτε τον είχα δει με το κιάλι».
Και δεν πειράζει που θα σας την ξαναπώ του χρόνου που θα νομίζω ότι πέθανε για πρώτη φορά. Άλλωστε για μας τους ανθρώπους είναι όλα.