Και τι να γράψω;
Ανακατεύεται το στομάχι μου και μόνο που σκέφτομαι πώς έδρασαν.
Και τι να γράψω;
Τα είχα γράψει τέλος Αυγούστου όλα εδώ: Οι τέσσερις υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, έγραφα. Τους υπονομευτές του Τσίπρα (Τσακαλώτος φανερά, Αχτσιόγλου κρυφά) και τους υπερασπιστές του (Κασσελάκης, Παππάς).
Και τι να γράψω;
Όταν γράφεις τόσο καιρό για τα προαποφασισμένα, τότε τη στιγμή που αυτά γίνονται κάθεσαι και τα κοιτάς. Κι όπως τα κοιτάς, κάνεις τις παρατηρήσεις σου.
Παρατήρηση 1η.
Δείτε τον έντεχνο τρόπο με τον οποίο γνωρίζουν να λειτουργούν παρασκηνιακά.
Όταν ο Τζανακόπουλος έκανε τα νταηλίκια και άρπαζε από τον γιακά συντρόφους του, τον έβαλαν στην μπάντα σε όλη την προεκλογική εκστρατεία της Αχτσιόγλου, για μη φαίνεται και τη βλάπτει. Εξαφανισμένος! Ο ιθύνων νους του μίσους ήταν, τα νήματα κινούσε, αλλά πίσω από το πανί.
Τώρα που εκτός από τον Τζανακόπουλο έχει εκτεθεί και η Αχτσιόγλου με τα «αφόρτιστη», «κουρασμένη» κλπ, τι έκανε; Τραβήχτηκε κι εκείνη πίσω και έβγαλαν μπροστά Χαρίτση – Ηλιόπουλο.
Εναλλάσσουν θέσεις από το φως στο σκοτάδι και από το προσκήνιο στο παρασκήνιο με αξιοθαύμαστη ικανότητα.
Έχουν άλλωστε εκπαιδευτεί τόσα χρόνια στην πλάτη του Τσίπρα. Αίλουροι της ίντριγκας.
Παρατήρηση 2η.
Βλέπω πολλούς που γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα: Ούτε 3%, θα εξαφανιστούν, την τύχη του Λαφαζάνη θα έχουν κλπ.
Διαφωνώ. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι της ίδιας κοψιάς. Δεν έχουν την αριστερή γραφικότητα ενός Λαφαζάνη, ούτε καν ενός Φίλη ή ενός Βίτσα, που μπορεί να βαράς το κεφάλι σου με τη στενοκεφαλιά τους, αλλά δεν μπορείς να παραγνωρίσεις ότι έχουν σταθερές απόψεις – ακόμα και αυτοκαταστροφικές.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι γεννημένοι για την εξουσία. Γι’ αυτό και μόλις έχασαν την Προεδρία άφρισαν, λύσσαξαν, βγήκαν εκτός εαυτού.
Ο Χαρίτσης δε χάνεται. Ο Ηλιόπουλος δε χάνεται. Η Αχτσιόγλου θα ξεκουραστεί πολύ πιο γρήγορα από όσο φαντάζεστε. Ο Τζανακόπουλος θα ρίξει νέες γροθιές στην πόρτα της εξουσίας για να μπουκάρει.
Θα τους δούμε σε συμμαχίες που ούτε καν μπορούμε σήμερα να φανταστούμε.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έφυγαν από ιδεολογία. Έχουν πίσω τους συμφέροντα, επιχειρηματίες, χρήμα.
Είναι επαγγελματίες των διαδρόμων και των υπογείων.
Περπατούν και βλέπεις ότι λείπει από μπροστά τους ένα γραφείο. Το επόμενο οφίκιο, η επόμενη εξουσία.
Αυτοί οι άνθρωποι δε χάνονται γιατί έχουν μία Αρχή: Όλα για την καρέκλα μου.
