Εκκληση για πολιτικές που θα στηρίζουν τους πιο ανήμπορους και δεν θα βαθαίνουν τις ανισότητες.
Ούτε τρεις μήνες δεν έχουν περάσει από το φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός και τα πράγματα για την παγκόσμια οικονομία έχουν πάει όχι απλώς από το κακό στο χειρότερο αλλά από το πολύ προβληματικό στην τραγωδία. Τότε, στα τέλη του Ιανουαρίου, η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα προέβλεπε συντηρητική πορεία ανάκαμψης και δήλωνε: «Τον Οκτώβριο κάναμε μια
πρόβλεψη για την πορεία της οικονομίας με δύο λέξεις: συγχρονισμένη επιβράδυνση. Τώρα ζητώ συγγνώμη, αλλά πλέον έχουμε τέσσερις λέξεις: προσωρινή σταθεροποίηση, αργή ανάκαμψη».
Με ταχύτητα φωτός
Τώρα η κ. Γκεοργκίεβα, που –όπως όλοι οι διάσημοι οικονομολόγοι– δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό για τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η επιδημία που χτυπούσε ήδη σχεδόν επί δίμηνο την Κίνα, διαπιστώνει ότι «η Covid-19 διατάραξε την παγκόσμια κοινωνική και οικονομική τάξη με την ταχύτητα του φωτός σε κλίμακα που δεν έχουμε ξαναδεί. Ο ιός προκαλεί μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και το lockdown που έχει επιβληθεί σε δισεκατομμύρια ανθρώπους για να αντιμετωπιστεί η πανδημία έχει τεράστιες επιπτώσεις». Μάλιστα, όπως προειδοποίησε, οι τελικές εκτιμήσεις του ταμείου που θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες θα είναι ακόμη πιο μαύρες.
Σε αυτές τις συνθήκες η μοίρα των παιδιών ενός κατώτερου θεού, των φτωχών στις αναπτυγμένες χώρες και των πάμφτωχων στις αναπτυσσόμενες, προδιαγράφεται ακόμη χειρότερη και οι αρμόδιοι οργανισμοί, ο καθένας με τον τρόπο του, εκπέμπουν σήμα κινδύνου ελπίζοντας ότι οι ηγέτες των χωρών που μπορούν να παρέμβουν δεν θα μείνουν ακόμη μια φορά απαθείς, αφήνοντας τα πράγματα –και δυστυχώς τους ανθρώπους– να πάρουν τον δρόμο τους.
Οταν λόγου χάρη το Επισιτιστικό Σώμα του ΟΗΕ προειδοποιεί για τον ορατό κίνδυνο να παρουσιαστεί έλλειψη τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο και ταυτόχρονα δεν βλέπουμε τέτοιες ειδήσεις στη δημόσια συζήτηση και παράλληλα τις επιμέρους χώρες ή τους συνασπισμούς χωρών να μην μπορούν να συνεννοηθούν στοιχειωδώς για την αντιμετώπιση της πανδημίας, το απίθανο γίνεται πιθανό και τα προβλήματα μεγεθύνονται.
Σε αυτό το περιβάλλον και έχοντας να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα του κλεισίματος των συνόρων, οικονομικοί πολυεθνικοί κολοσσοί όπως η Unilever, η Nestlé και η PepsiCo καλούν τις κυβερνήσεις να «αναλάβουν επείγουσα και συντονισμένη δράση για να εμποδίσουν την πανδημία του κορονοϊού να εξελιχθεί σε παγκόσμια επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση». Και συντονισμένη δράση σημαίνει γι’ αυτές καταρχάς ανοιχτά σύνορα για το εμπόριο. Πώς βέβαια θα λυθεί το πρόβλημα της πείνας για τους πιο αδύναμους δεν λένε, όπως δυστυχώς δεν λένε και όσοι έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης.
SOS από την Oxfam
Η Oxfam πάντως, ο φιλανθρωπικός οργανισμός κατά της φτώχειας, έχει ήδη επισημάνει ότι 6-8% του παγκόσμιου πληθυσμού διατρέχει κίνδυνο να περιπέσει στην ανέχεια καθώς οι κυβερνήσεις τραβάνε χειρόφρενο στην οικονομική δραστηριότητα και ότι η κρίση «μπορεί να γυρίσει σε παγκόσμια κλίμακα δέκα χρόνια πίσω τον αγώνα για την καταπολέμηση της φτώχειας, ακόμη και 30 χρόνια πίσω σε ορισμένες περιοχές όπως η υποσαχάρια Αφρική, η Μέση Ανατολή και η βόρεια Αφρική».
Ενόψει των συνεδριάσεων του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του G20 η οργάνωση προτείνει να προσφερθεί άμεσα βοήθεια σε μετρητά στους ανθρώπους που τη χρειάζονται, να στηριχθούν οι μικρές επιχειρήσεις και επίσης να τεθεί ως όρος ότι τα ποσά που θα διατεθούν στις μεγαλύτερες θα έχουν αποτέλεσμα να βοηθηθούν οι πιο ευάλωτοι πληθυσμοί.
Ακόμη η Oxfam προτείνει να αναβληθεί για φέτος η αποπληρωμή των δημόσιων χρεών των φτωχότερων χωρών, αναφέροντας για παράδειγμα την Γκάνα, η οποία θα μπορούσε να «μοιράζει 20 δολάρια τον μήνα για έξι μήνες» σε κάθε κάτοικό της εάν δεν ήταν υποχρεωμένη να καταβάλλει τοκοχρεολύσια.
