Το σιδηρουργείο που άνοιξε το 1811 κοντά στο Εσσεν ο Φρίντριχ Κρουπ δεν είχε καλή φήμη. Ο μάστορας δεν κατείχε την τεχνική επεξεργασίας του χάλυβα και το εργαστήρι του φυτοζωούσε έως τον θάνατό του, το 1826. Οταν η χήρα του, Τερέζε, και ο 14χρονος γιος τους Αλφρεντ ανέλαβαν να στήσουν τη δουλειά από την αρχή, δεν γνώριζαν ότι έβαζαν το πρώτο λιθαράκι σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο αμφιλεγόμενες χαλυβουργίες της γηραιάς ηπείρου: τη βιομηχανία όπλων Κρουπ.
Ο νεαρός Αλφρεντ εξελίχθηκε σε τεχνίτη πρώτης τάξης. Οι άξονες και τα ελατήρια που παρήγαγε το εργαστήρι του ήταν εξαιρετικής ποιότητας και με την εξάπλωση του σιδηροδρόμου σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, την εξέλιξη της ναυπηγικής και τη σταδιακή εκβιομηχάνιση της παραγωγής, η μικρή επιχείρησή του δεν άργησε να γίνει κολοσσός. Το 1859 η εταιρεία Κρουπ προσανατολίζεται στην κατασκευή κανονιών και όπλων. Στη δύση της ζωής του, επικεφαλής μιας βιομηχανίας που γνωρίζει πρωτοφανή άνθηση, ο Αλφρεντ Κρουπ σχεδιάζει το χαρακτηριστικό λογότυπο της εταιρείας: τρεις σιδηροδρομικοί άξονες που τέμνονται μεταξύ τους.
Η Χοντρή Μπέρθα, οι ναζί και η μεταπολεμική αναγέννηση
Εως τον θάνατό του το 1887, ο Κρουπ οικοδόμησε μια πραγματική αυτοκρατορία: εκτός από τη χαλυβουργία, η περιουσία που κληρονομεί ο μοναχογιός του Φρίντριχ Αλφρεντ περιλαμβάνει ορυχεία σιδήρου και άνθρακα, τα ναυπηγεία Germania στο Κίελο και ένα εργοστάσιο με 70.000 εργάτες που δεν προλαβαίνουν να εκτελέσουν τις παραγγελίες όπλων.
Εκείνοι που θα μεταμορφώσουν, όμως, τη βιομηχανία Κρουπ σε ναυαρχίδα της γερμανικής μιλιταριστικής μηχανής είναι η κόρη του Φρίντριχ, Μπέρθα (έδωσε το όνομά της στο πελώριο κανόνι που έκρινε την τύχη του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, τη Χοντρή Μπέρθα) και ο σύζυγός της Γκούσταβ Κρουπ φον Μπόλεν ουντ Χάλμπαχ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1916 οι Κρουπ διαθέτουν σε λειτουργία ένα απέραντο εργοτάξιο με 7.160 διαφορετικές μηχανές, για να κατασκευάζουν όπλα που σπέρνουν τον όλεθρο σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
Το 1919 η βιομηχανία εγκαινιάζει την παραγωγή βενζινοκίνητων φορτηγών, η οποία εξελίσσεται ραγδαία. Εως το 1933, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ ανέρχεται με εκλογές στην εξουσία, η αυτοκρατορία Κρουπ διαθέτει τα μέσα και την ισχύ για να τον επιβάλει πρώτα στη Γερμανία και μετά στον κόσμο. Ο γιος της Μπέρθας, Αλφρεντ Κρουπ φον Μπόλεν ουντ Χάλμπαχ, μέλος των SS από το 1931, αναλαμβάνει το 1942 τη διεύθυνση της εταιρείας. Θα καθίσει λίγα χρόνια αργότερα στο εδώλιο της Νυρεμβέργης, κατηγορούμενος για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες μετά βδελυγμίας: «Προσκολληθήκαμε στον Χίτλερ για να εξασφαλίσουμε την υγιή ανάπτυξη της επιχείρησής μας» ισχυρίζεται στην απολογία του και καταδικάζεται σε δωδεκαετή φυλάκιση και δήμευση της προσωπικής του περιουσίας. Δεν θα εκτίσει την ποινή του για λόγους υγείας και θα πεθάνει το 1950 σε ηλικία 79 ετών.
Στο μεταξύ, η βιομηχανία Κρουπ, υπό τη διεύθυνση του Μπέρτολτ Μπάιτς, ανοικοδομείται εκ θεμελίων μετά τον βομβαρδισμό του Βερολίνου. Προσανατολίζεται πλέον στην κατασκευή επαγγελματικών φορτηγών μεγάλης χωρητικότητας και, έως το 1960, ξαναβρίσκει το παλιό της κλέος. Στις εγκαταστάσεις της απασχολούνται πλέον 107.000 εργαζόμενοι. Η οικονομική ύφεση του 1966-67, όμως, πλήττει καίρια την εταιρεία Κρουπ, που αναγκάζεται να παραχωρήσει το εργοστάσιο κατασκευής και το δίκτυο διανομής των φορτηγών στη Μερτσέντες-Μπεντς.
Ο διάδοχος των Κρουπ, Αρντ, αποκηρύσσει τη βαριά κληρονομιά του, συμμετέχει στη διοργάνωση των στιγματισμένων από την αραβική τρομοκρατία Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο και προσανατολίζει την εταιρεία στο όραμα της μεταπολεμικής Ευρώπης.
Η σατανική οικογένεια Κρουπ, που αποτέλεσε το πρόπλασμα του κινηματογραφικού αριστουργήματος «Οι Καταραμένοι» του Λουκίνο Βισκόντι, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Σήμερα, η εταιρεία Κρουπ έχει συγχωνευθεί με την ανταγωνίστρια Thyssen.
