Ενοχλήθηκε το βαθύ Μαξίµου επειδή ο Στέφανος Κασσελάκης χαρακτήρισε «χειροκροτητές» τους κυβερνητικούς βουλευτές, επειδή ακριβώς δεν βουλεύουνται αλλά ο ρόλος τους περιορίζεται στη στήριξη των τοποθετήσεων του Μητσοτάκη και την υπερψήφιση οποιουδήποτε νοµοσχεδίου τούς ζητείται χωρίς τον παραµικρό προβληµατισµό.
Σαν να µην είναι νέτα σκέτα χειροκροτητές αυτοί που αποθέωναν τον Μητσοτάκη για τα µέτρα που έπαιρνε για τους σεισµόπληκτους στο Αρκαλοχώρι και σιωπούν τώρα, δύο χρόνια µετά, που δεν έχει γίνει τίποτε. Σαν να µην είναι χειροκροτητές αυτοί που επιδοκιµάζουν δηλώσεις του κάθε Βορίδη και των οµοίων του ότι φαινόµενα σαν κι αυτά στη Θεσσαλία γίνονται κάθε 1.000 χρόνια, ενώ τα βλέπουν να επαναλαµβάνονται µέσα σε ένα µόλις δεκαπενθήµερο.
Σαν να µην είναι όχι απλώς χειροκροτητές αλλά κάτι πολύ χειρότερο όλοι αυτοί που βλέπουν την ακρίβεια να καλπάζει χωρίς η κυβέρνηση να παίρνει το παραµικρό µέτρο, έστω για τα µάτια του κόσµου, αφού µετά την αποµάκρυνση από την κάλπη δεν χρειάζονται ούτε µέτρα ούτε ατάκες για τηλεοπτική κατανάλωση.
Και βέβαια όλοι αυτοί οι… πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλον, που βλέπουν τις ανεξάρτητες αρχές σαν την Α∆ΑΕ και το ΕΣΡ να γίνονται εξαρτηµένες µε θεσµικά πραξικοπήµατα και δεν κάνουν ούτε γκριµάτσα, δεν νοµιµοποιούνται να κάνουν µαθήµατα κοινοβουλευτισµού σε όσους θυµίζουν απλώς τι ορίζουν το σύνταγµα και οι δηµοκρατικοί κανόνες.
Εχει κάθε δικαίωµα λοιπόν ο Στ. Κασσελάκης να δηλώνει: «Εδώ στη Βουλή ψηφίζονται νόµοι. Αλλά αυτοί οι νόµοι παράγονται από κυβερνητικούς βουλευτές οι οποίοι είναι σε κλειστά γραφεία και είναι κυρίως “χειροκροτητές”. ∆εν πρέπει να δουλεύει έτσι η πολιτική. Σε αυτό το σύστηµα εµείς βάζουµε φωτιά».
Και µακάρι να το κάνει.
