Στο θέμα που αποκαλύπτει την Κυριακή το Documento αναμφίβολα η πιο εντυπωσιακή πλευρά είναι πως δύο φίλοι και συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι όχι μόνο εμφανίζονται ως «βιογραφικά» αλλά αποτελούν και κομμάτι του βιογραφικού του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι στην ακτίνα ελέγχου της εισαγγελίας για την ξεχασμένη (γιατί άραγε;) υπόθεση της UBS.
Η αμαρτωλή ελβετική τράπεζα, που έχει πληρώσει παγκοσμίως για τις αθέμιτες πρακτικές της, στη χώρα μας είναι συνδεδεμένη με τη λίστα Μπόργιανς, με τα Panama Papers, με τα Paradise Papers και σύμφωνα με κατάθεση σημαντικού μάρτυρα γενικώς με τη διακίνηση και απόκρυψη μαύρου χρήματος από την Ελλάδα προς τις ελβετικές τράπεζες. Ενοχοι ή μη, οι δύο τραπεζίτες φίλοι του πρωθυπουργού είχαν θέση ευθύνης σχετιζόμενη με το ελληνικό χρήμα. Από κάθε άποψη αυτή η σύμπτωση είναι και εντυπωσιακή και φυσικά ερευνητέα.
Το σημαντικότερο όμως που αποκαλύπτεται είναι πως η UBS, όπως και HSBC της περίφημης λίστας Λαγκάρντ ή οι άλλες ελβετικές τράπεζες αποτελούν άντρα της θεσμοθετημένης παρανομίας και ληστείας με θύμα το κράτος.
Συχνά πυκνά πολιτικοί, ερευνώμενοι επιχειρηματίες, οφσορούχοι και εγκληματίες του λευκού κολάρου, όταν πιαστούν στη φάκα, χρησιμοποιούν ως επιχείρημα ότι το δάνειό τους, το καταπίστευμά τους, τη διακίνηση του χρήματός τους έχει εγγυηθεί μια UBS. Προσπαθούν έτσι να παρουσιάσουν μια εικόνα νομιμότητας υψηλού επιπέδου και ελβετικής πιστότητας. Ωστόσο κάθε μέρα αποδεικνύεται (και σήμερα με το δημοσίευμα του Documento) πως αυτοί οι τραπεζικοί εγγυητές είναι εγγυητές της απάτης. Είναι εφευρέτες και πρωταγωνιστές της διακίνησης μαύρου χρήματος. Το μοναδικό διαφορετικό πράγμα από τις άλλες τράπεζες που προσφέρουν στον πελάτη είναι η μυστικότητα. Από πού προέρχονται τα χρήματα, σε ποιον ανήκουν, τι κρύβουν τα διάφορα «προϊόντα». Ο μύθος της ασφάλειας των τραπεζών στην Ελβετία είναι για να ξεγελάνε τους αφελείς που δεν ξέρουν ούτε πώς είναι το γκισέ τράπεζας στη Ζυρίχη.
Είτε οι πελάτες έχουν νόμιμο χρήμα είτε παράνομο, επιλέγουν την Ελβετία για να το κρύψουν. Και συνήθως δεν θέλουν να κρυφτούν οι σεμνοί πλούσιοι αλλά οι παράνομοι. Αυτή την εγγύηση δίνουν οι τράπεζες και οι τραπεζίτες με εσάνς Ελβετίας.
Μαύρο χρήμα παρουσιάζεται ως δάνειο, καταθέσεις εμφανίζονται με δικαιούχους φιλανθρωπικά ιδρύματα και εκατομμύρια περνούν και εξαφανίζονται μέσα από αλλεπάλληλες συναλλαγές. Με διαμεσολαβητή την τράπεζα και τον τραπεζίτη. Ας αφήσουν λοιπόν το παραμύθι με τις ελβετικές τράπεζες που κάνουν απλώς μπίζνες της αγοράς και τους πελάτες που θέλουν να νιώθουν ασφαλείς. Εκτός αν πιστεύει κάποιος πως ο Ακης, ο Γιάννος και τα άλλα παιδιά τυχαία είχαν καταθέσεις στην Ελβετία και όχι στη Γαλλία ή την Αγγλία.
