Στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., έπειτα από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε μέσα σε λίγες ώρες την πόλη της Πομπηίας. Οι κάτοικοί της επέμεναν να ζουν τη ζωή τους όπως πριν, ανίκανοι να ερμηνεύσουν τα σήματα που τους έστελνε το ηφαίστειο, επιβεβαιώνοντας με τον πλέον οδυνηρό τρόπο ότι όποιος αρνείται να δει την πραγματικότητα οδηγείται από την επίπλαστη και ανέμελη καθημερινότητα στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Σήμερα, 1943 χρόνια μετά, το καθεστώς που κυβερνά τη χώρα ζει τις τελευταίες μέρες της δικής του Πομπηίας κάτω από το –έτοιμο να εκραγεί– ηφαίστειο των πομπών του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει απολέσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας, καθιστώντας τον ρόλο του πρωθυπουργού «πουκάμισο αδειανό» και τον εαυτό του μια γελοία αλλά κυρίως επικίνδυνη καρικατούρα.
Η επιχείρηση μετατροπής της ελληνικής δημοκρατίας σε παρακρατικό καθεστώς με κοριούς (που παραπέμπουν σε πολιτικούς εκβιασμούς), με χειραγώγηση της ενημέρωσης
από τα αργυρώνητα Μέσα και με εκμαυλισμό των ψηφοφόρων έρχεται να προστεθεί στην ήδη σωρευμένη εκρηξιγενή μάζα των πολιτικών εγκλημάτων που έχουν προηγηθεί και έχει διαπράξει –ντάλα μεσημέρι– το καθεστώς.
Πολιτικά εγκλήματα όπως η καταστροφική διαχείριση της πανδημίας με τους χιλιάδες θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, οι ιδιωτικοποιήσεις καίριων κοινωνικών αγαθών, η κατασπατάληση των δημόσιων πόρων με αναθέσεις και αδιαφανείς διαδικασίες, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ο αυταρχισμός με αστυνομοκρατία και η παραβίαση των στοιχειωδών ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η εκτίναξη της ακρίβειας και του πληθωρισμού με άρνηση ελέγχου και φορολόγησης της αισχροκέρδειας, η κάθε μήνα εκτίναξη –με βίαιο τρόπο– της φτωχοποίησης.
Το ηφαίστειο βοά από μακριά ότι το καθεστώς που μας κυβερνά διανύει τις τελευταίες μέρες της… Πομπηίας του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να δραπετεύσει κουρελιάζοντας το σύνταγμα και τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, αρνούμενος στην αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας να επιτελέσει το έργο της με το πρόσχημα του «απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας» και δίνει το δικαίωμα στον σεκιουριτά (τέως διοικητή της ΕΥΠ), τον ανιψιό (πρώην βαρόνο του Μαξίμου) και την εισαγγελέα των παρακολουθήσεων Βασιλική Βλάχου να μας βγάζουν τη γλώσσα και να μας φτύνουν κατάμουτρα ότι μας θεωρούν «και κερατάδες και δαρμένους».
«Διαύγεια και διαφάνεια είναι άλλωστε θεμελιώδη ζητούμενα για σύννομο και ομαλό δημόσιο βίο. Ακόμη περισσότερο όταν προκύπτουν ζητήματα όπως αυτό της παρακολούθησης τηλεφώνου πολιτικού αρχηγού, δημοσιογράφου ή κάθε πολίτη», Κώστας Καραμανλής.
«Καμιά καταστροφή δεν έδωσε τόση ευχαρίστηση στην υπόλοιπη ανθρωπότητα όσο αυτή που έθαψε την Πομπηία και το Ερκουλάνουμ», Βόλφγκανγκ Γκαίτε.
