Με έμφαση στο θέαμα που πηγάζει κυρίως από το υδάτινο στοιχείο όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του (“The Way of Water”), το σίκουελ του προ 13ετίας έπους του Τζέιμς Κάμερον βγαίνει επιτέλους στις αίθουσες.
The Way of Water Avatar: The Way of Water (***1/2)
Περιπέτεια φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2022 (190)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Κάμερον Πρωταγωνιστούν: Ζόι Σαλντάνα, Σαμ Γουόρθινγκτον, Σιγκούρνι Γουίβερ, Κέιτ Γουίνσλετ, Στίβεν Λανγκ
Έχοντας απαρνηθεί την ανθρώπινη υπόσταση του και με σύντροφο του την Νεϊτίρι, ο πρώην πεζοναύτης Τζέικ Σάλι απολαμβάνει την ευτυχισμένη ζωή στον πλανήτη Πανδώρα. Όπως όμως λέει χαρακτηριστικά «η αληθινή ευτυχία μπορεί μεν να βασίζεται σε απλά πράγματα αλλά αρκεί μια στιγμή για να τα αλλάξει όλα». Η στιγμή αυτή έρχεται όταν ένας νέος διαστημικός στόλος των ανθρώπων καταφτάνει με πολεμικές διαθέσεις στον πλανήτη των Na’vi.
Η εξέλιξη της ιστορίας σε περισσότερο δραματουργικές – και τραγικές- διαστάσεις συμπλέει με την τεχνολογική πρόοδο στο σίκουελ του «Avatar». Μπορεί μεν η πρώτη εντύπωση να είναι και πάλι το απαράμιλλο οπτικό θέαμα που προσφέρει ο Τζέιμς Κάμερον και οι τεχνικοί συνεργάτες του (ακόμη πιο εμφατικά και κυρίως ρεαλιστικά τα ψηφιακά εφέ, ειδικά στο πάντρεμα του performance capture και του live action) αλλά η ιστορία εδώ είναι περισσότερο ψαγμένη και συγκινητική σε σχέση με το πρώτο φιλμ. Ενώ στην ταινία του 2009 είχαμε μια παραλλαγή της αλά «Ποκαχόντας» ερωτικής ιστορίας με έμφαση στο οικολογικό ζήτημα, η συνέχεια της αλλάζει ρότα. Το δεύτερο «Avatar» εξελίσσει τους χαρακτήρες και τους φέρνει αντιμέτωπους με νέες ευθύνες, έχοντας στο επίκεντρο την οικογένεια . Ο πυρήνας ολόκληρης ζωής, με κυρίαρχα στοιχεία τη διαφορετικότητα (τα παιδιά της Νεϊτίρι και του Τζέικ δεν θεωρούνται αυθεντικά πλάσματα της Πανδώρας λόγω κάποιων ανθρώπινων χαρακτηριστικών) και την μάχη για επιβίωση, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη θέαση του έργου. Η μεγαλύτερη επιτυχία του Κάμερον (πέρα από το οπτικό υπερθέαμα που κατασκευάζει ειδικά στο υδάτινο χώρο) είναι πως φέρνει σε απόλυτη αρμονία το γενικό πλαίσιο – ο καταστροφικός ανθρώπινος επεκτατισμός, η οικολογία, η συνύπαρξη διαφορετικών φυλών και πολιτισμών- με τον ειδικό προβληματισμό που αφορά στο ρόλο της οικογένειας και της γονικής ευθύνης. Ένα βασικό δίλημμα διαπερνά ολόκληρη τη ραχοκοκαλιά του σεναρίου καθώς ο Τζέικ αποφασίζει να πάρει την οικογένεια του και να κρυφτεί στα θαλάσσια χωριά για να ξεφύγει από τους διώκτες του. «Να κάνεις το σωστό για το κοινό καλό ή να διαφυλάξεις το καλό της οικογένειάς σου;» αναρωτιέται ο Κάμερον. Οι (θεαματικές) απαντήσεις επί της οθόνης σε μια χορταστική περιπέτεια, η οποία οδηγεί τον θεατή σε απίστευτους υποβρύχιους κόσμους που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην ιστορία της μεγάλης οθόνης.
Νυχτερινοί επισκέπτες (Les passagers de la nuit) (**1/2)
Κοινωνική γαλλικής παραγωγής 2022 (111)
Σκηνοθεσία: Μικαέλ Ερς Πρωταγωνιστούν: Σαρλότ Γκενσμπούρ, Νοέ Αμπιτά, Εμανουέλ Μπεάρ
Μάιος 1981. Τη νύχτα που το Παρίσι γλεντά για την ιστορική εκλογική νίκη του Φρανσουά Μιτεράν, η χωρισμένη Ελιζαμπέτ προσπαθεί να βρει λύση στα προβλήματα της. Έχοντας την ευθύνη του μεγαλώματος των δύο ανήλικων παιδιών της να βαραίνει πλέον μόνο εκείνη, η απελπισμένη γυναίκα ψάχνει να βρει δουλειά για πρώτη φορά στη ζωή της.
Μια ιστορία πολλαπλής ενηλικίωσης – όχι μόνο για τα νεαρά παιδιά αλλά και για την ίδια την πρωταγωνίστρια- που συνδυάζεται με τη γυναικεία χειραφέτηση είναι το βασικό στοιχείο του φιλμ του γάλλου Μικαέλ Ερς ο οποίος μας είχε δώσει πριν από πέντε χρόνια την συγκινητική «Αμάντα» που επίσης περιέγραφε μια διπλή ιστορία ενηλικίωσης. Η διαφορά εδώ είναι πως το σενάριο των «Νυχτερινών επισκεπτών» πριμοδοτεί μια νοσταλγική ματιά η οποία πάντως δεν δένει με το υπόλοιπο στόρι, ενώ η υποτονική γραφή αποκτά τις πιο έντονες στιγμές της μόνο όταν η Σαρλότ Γκενσμπούρ μπαίνει στο κάδρο.
Χειροπαλαιστής (***)
Ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής 2022 (77)
Σκηνοθεσία: Γιώργος Γούσης Σενάριο: Γιώργος Γούσης, Γιώργος Κουτσαλιάρης Φωτογραφία: Γιώργος Κουτσαλιάρης Μοντάζ: Δημήτρης Πολύζος
Ένας νεαρός αθλητής της χειροπάλης και ιδιοκτήτης καφενείου σε απομονωμένο χωριό νιώθει την ανάγκη να βρει το μέλλον του στην αφιλόξενη Αθήνα.
Ο Γιώργος Γούσης μετά από τα «Μαγνητικά πεδία» προβαίνει σε άλλη μια ξεχωριστή δουλειά που αντλεί έμπνευση από την χαρισματική προσωπικότητα του αδελφού του Παναγιώτη. Όντας ο ίδιος χειροπαλαιστής, ο Παναγιώτης είναι ένας πραγματικός αντιήρωας που μέσα από απλές στιχομυθίες ή φαινομενικά ανάλαφρες σκέψεις (τα όνειρα του πηγαινοέρχονται ανάμεσα στον πρωταθλητισμό του μπρα ντε φερ και τις επιχειρηματικές ιδέες που ενσαρκώνονται σε ένα παρατημένο λεωφορείο που θέλει να μετατρέψει σε καφέ-μπαρ) προσφέρει ένα πλούτο συναισθημάτων και ιδεών, που είναι βέβαιο ότι θα σας αγγίξει λόγω της ανθρωπιάς και της αυθεντικότητας του.
Délicieux: Το Πρώτο Εστιατόριο (Délicieux) (**1/2)
Δραματική γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2021 (112)
Σκηνοθεσία: Ερίκ Μπενάρ Πρωταγωνιστούν: Ιζαμπέλ Καρέ, Γκρεγκορί Γκανμπουά, Μπενζαμάν Λαβέρν, Λαράν Μπατό
Στη Γαλλία του 1789, λίγο πριν την Επανάσταση, η γαστρονομία αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της αριστοκρατίας. Όταν ο φημισμένος μάγειρας Μανσερόν σερβίρει ένα μη εγκεκριμένο πιάτο δικής του εμπνεύσεως σε δείπνο για λίγους εκλεκτούς καλεσμένους, απολύεται χωρίς δεύτερη λέξη.
Η συνταγή του γαστριμαργικού δράματος υπηρετείται στο ακέραιο. Η διαφορά των παραδοσιακών έργων τύπου «Η μεγάλη βραδιά», «Chocolat» και «Η γιορτή της Μπαμπέτ» με το φιλμ του Μπενάρ, είναι πως η γνώριμη συνθήκη της έντασης στο χώρο της κουζίνας όπως είναι αποτυπωμένη στο σύγχρονο σινεμά, μεταφέρεται επαρκώς στο ιστορικό πλαίσιο της προεπαναστατικής Γαλλίας. Η πρόθεση είναι να διερευνηθούν οι καθοριστικές δυνάμεις που οδήγησαν στη δημιουργία των εστιατορίων ως χώρους διασκέδασης και δημιουργίας, σε μια εποχή όπου η λέξη «εστιατόριο» ήταν ακόμη άγνωστη.
