Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο διαρκής πόλεμος της γυναικείας ανεξαρτησίας

Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο διαρκής πόλεμος της γυναικείας ανεξαρτησίας

Το γυρισμένο στις Σπέτσες σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού Μάγκι Τζίλενχαλ αποτελεί μια διασκευή του περίφημο best-seller της Ελενα Φεράντε που έγινε γνωστή με την «τετραλογία της Νάπολης».

Η Χαμένη Κόρη (The Lost Daughter) (***)

Ελληνοαμερικανικής συμπαραγωγής 2021 (121)

Σκηνοθεσία: Μάγκι Τζίλενχαλ Πρωταγωνιστούν: Ολίβια Κόλμαν, Ντακότα Τζόνσον, Τζέσι Μπάκλεϊ, Πίτερ Σάρσγκααρντ, Εντ Χάρις

Όταν οι μεγάλες πλέον κόρες της (23 και 25 ετών) φεύγουν από το σπίτι για να μείνουν με τον πατέρα τους στον Καναδά, η μεσήλικη καθηγήτρια πανεπιστημίου Λήδα, βρίσκει την ευκαιρία για να πάει διακοπές στην Ελλάδα. Όμως τα πράγματα στις ειδυλλιακές Σπέτσες δεν έρχονται όπως τα περίμενε καθώς μια ενοχλητική οικογένεια παραθεριστών διαλύει την ηρεμία της ενώ κάποια απρόσμενα περιστατικά ξυπνούν οδυνηρές μνήμες από το παρελθόν.

Η «Χαμένη κόρη» αφορά μια απλή ιστορία η οποία σχετίζεται με τις διακοπές μιας 48χρονης γυναίκας. Όμως στην ιστορία αυτή ο αρχικά ανέμελος χαρακτήρας του σεναρίου χάνεται σταδιακά πριν μεταμορφωθεί σε ένα αγωνιώδες ψυχολογικό θρίλερ. Το γυρισμένο στις Σπέτσες σκηνοθετικό ντεμπούτο της ηθοποιού Μάγκι Τζίλενχαλ βασίζεται στο best-seller της Ελενα Φεράντε και δεν διστάζει να βουτήξει στα βαθιά για να αντλήσει τα πιο επώδυνα κομμάτια μια τολμηρής και κατά διαστήματα κατασκότεινης ιστορίας. Η Τζίλενχαλ αποφεύγει τις συμβατικές λύσεις και με μεγάλο όπλο της τις τρεις υποδειγματικές ερμηνείες (με σειρά αξιολόγησης οι Κόλμαν, Μπάκλεϊ και Τζόνσον δίνουν πραγματικά ρεσιτάλ ερμηνείας) αποδίδει με αυτοπεποίθηση και ακρίβεια τι σημαίνει μητρότητα σήμερα. Κι αν αυτό το «σήμερα» σας μοιάζει άκυρο, δείτε προσεχτικά τον τρόπο που η νεαρή μητέρα (τη Λήδα στα νιάτα της υποδύεται η Μπάκλεϊ) πασχίζει να βρει τη μαγική φόρμουλα για να φέρει σε λειτουργική ισορροπία τις ευθύνες για το μεγάλωμα των κοριτσιών με το χτίσιμο της επαγγελματικής καριέρας. Το πολυσύνθετο και αψυχολόγητο πορτρέτο της εκρηκτικής ανεξάρτητης ηρωίδας, δίνεται αργά και μεθοδικά, μέσα από τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η νεαρή και παθιασμένη Λήδα θέλει να ρουφήξει τη ζωή με όλο της το είναι. Όμως η εποχή δεν της το επιτρέπει: στην πατριαρχική κοινωνία του περασμένου αιώνα το πρότυπο της πετυχημένης (πιο σωστά της «καλής») γυναίκας σχετίζεται με την θέση της στην οικογένεια και ταυτίζεται με το μοντέλο της αφοσιωμένης μητέρας και συζύγου. Η Λήδα του σήμερα είναι μια άλλη γυναίκα. Πιο ψύχραιμη και πολύπλοκη. Πιο βέβαιη για τον εαυτό της καθώς έχει πραγματοποιήσει τα περισσότερα όνειρα της αλλά ταυτόχρονα και πιο κλειστή. Βλέπεις, οι ανοιχτές πληγές από το παρελθόν όχι μόνο δεν έχουν επουλωθεί αλλά βρίσκονται καλά κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και περιμένουν την ευκαιρία για να βγουν στην επιφάνεια για να της θυμίσουν το κόστος των επιλογών που έκανε όταν ήταν νέα. Η συναρπαστική, περίτεχνη ερμηνεία της Ολίβια Κόλμαν προτάθηκε για το Όσκαρ ερμηνείας Α γυναικείου ρόλου, ενώ οι άλλες δύο υποψηφιότητες του φιλμ αφορούσαν στην δραματικά φορτισμένη ερμηνεία της Τζέσι Μπάκλεϊ (Β γυναικείου ρόλου) και το διασκευασμένο σενάριο της Μάγκι Τζίλενχαλ, το οποίο είχε βραβευτεί στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Μαϊσάμπελ (Μaixabel) (**1/2)

Σκηνοθεσία: Ισιάρ Μπολέιν Πρωταγωνιστούν: Μπλάνκα Πορτίγιο, Λουίς Τοσάρ, Μπρούνο Σεβίγια

To 2000 μέλη της ΕΤΑ εκτελούν έναν πολιτικό του σοσιαλιστικού κόμματος. Δέκα χρόνια μετά, δύο από τους δράστες που έχουν αναθεωρήσει στη φυλακή τη ζωή τους αποκηρύσσοντας την ένοπλη βία, επιδιώκουν να συναντηθούν με την χήρα του πολιτικού.

Η Ισιάρ Μπολέιν («Ελιά») θέλει να διατηρήσει την ισορροπία και κυρίως τον ψύχραιμο πολιτικό σχολιασμό στο καυτό θέμα της. Η αφήγηση κρατά την απόσταση ουδετερότητας στο μεγαλύτερο μέρος του έργου, η δραματοποίηση των ιστορικών γεγονότων δίνεται με συνέπεια και αυθεντικότητα, οι ερμηνευτές επιβραβεύονται για τις γενναίες παρουσίες τους. Τρία βραβεία Γκόγια και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στην Ισπανία.

Ουπς 2! Ο Νώε Ξαναέφυγε (Ooops! The Adventure Continues) (**)

Animation συμπαραγωγής Ιρλανδίας- Λουξεμβούργου 2020 (85)

Σκηνοθεσία: Τόμπι Γκένκελ, Σον ΜακΚόρμακ Φωνές (μεταγλώτισση στα ελληνικά): Άρης Αβραμέας, Βαγγέλης Χαλκιαδάκης, Κώστας Αποστολίδης, Κώστας Τερζάκης, Άρτεμις Ματαφιά, Νίκη Γρανά, Μυρτώ Ναούμ

Μετά από εβδομάδες άκαρπης περιπλάνησης στον ωκεανό η ειρήνη μεταξύ σαρκοφάγων και φυτοφάγων ζώων στην κιβωτό του Νώε (με τον ίδιο να απουσιάζει!) κρέμεται από μια λεπτή κλωστή.

Διασκεδαστική  συνέχεια του προ τριετίας φιλμ «Ουπς! Ο Νώε έφυγε» που μας πρωτοσύστησε το φανταστικό ζωικό είδος των φρουφρούληδων. Οι νεαροί Φίνι και Λέα ψάχνουν να βρουν την λύση στο πρόβλημα των ελάχιστων προμηθειών της κιβωτού και παραδίδουν μερικές απολαυστικές σεκάνς γέλιου, συνοδεία των αναγκαίων διδακτικών μηνυμάτων γύρω από την έννοια της συντροφικότητας και του αλληλοσεβασμού.

Τα τρία πατώματα (Tre Piani) (**1/2)

Δραματική ιταλογαλλικής συμπαραγωγής 2021 (119)

Σκηνοθεσία: Νάνι Μορέτι Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Μαργκερίτα Μπάι, Αλμπα Ρορβάκερ, Αντριάνο Τζιανίνι

Οι παράλληλες πορείες τριών οικογενειών που κατοικούν στο ίδιο κτίριο μιας «καλής γειτονιάς» της Ρώμης στη διάρκεια μιας σχεδόν δεκαπενταετούς διαδρομής.

Για πρώτη φορά ο Νάνι Μορέτι βασίζεται σε ξένο υλικό για να αφηγηθεί την ανθρωποκεντρική ιστορία του. Βέβαια στο ομότιτλο βιβλίο του ισραηλινού συγγραφέα Εσκόλ Νέβο βρίσκουμε κοινούς προβληματισμούς με το σινεμά του Μορέτι (κρίσιμα διλήμματα συνοδεύουν τις μικρές τραγωδίες των βασικών χαρακτήρων) αλλά απουσιάζει η φρεσκάδα, το δηκτικό πολιτικό σχόλιο και – κυρίως- το καυστικό χιούμορ που αγαπήσαμε στις παλιές ταινίες του σπουδαίου ιταλού.

Blow up (*****)

Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 1966 (111)

Σκηνοθεσία: Μικελάντζελο Αντονιόνι Πρωταγωνιστούν: Ντέιβιντ Χέμινγκς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Σάρα Μάιλς

Ένας διάσημος φωτογράφος μόδας φωτογραφίζει κρυφά δύο εραστές σε ένα Λονδρέζικο πάρκο. Στα αρνητικά που θα εμφανίσει αργότερα, ανακαλύπτει μια λεπτομέρεια που ίσως να «φωτογραφίζει» ένα φόνο.

Σε συνεργασία με τους Τονίνο Γκουέρα και Έντουαρντ Μποντ, ο Αντονιόνι συνθέτει ένα μεταμοντέρνο θρίλερ με φόντο το ξέφρενο Swinging London των 60s. Η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Ιταλού δημιουργού έχει μεν τις μόνιμες ανησυχίες του σε πρώτο πλάνο (η αστική μοναξιά και αποξένωση, η ερωτική εμμονή) αλλά τις δένει με ένα απερίγραπτο cool στυλ γύρω από την ματαιότητα του μοντέρνου life style και της προβληματικής σχέσης του με την πραγματικότητα. Χρυσός Φοίνικας στις Κάνες και δύο οσκαρικές υποψηφιότητες (σκηνοθεσίας και σεναρίου).

Ετικέτες

Documento Newsletter