To νέο μπλοκμπάστερ της Marvel εγκαινιάζει και επίσημα πλέον την μετα-οσκαρική περίοδο που σημαδεύεται από αρκετά ντοκιμαντέρ και art house ταινίες.
Morbius (**1/2)
Περιπέτεια φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2022 (110)
Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Εσπινόζα Πρωταγωνιστούν: Τζάρεντ Λέτο, Άντρια Αρτζόνα, Ματ Σμιθ, Τζάρεντ Χάρις
O βιοχημικός Μάικλ Μόρμπιους που πάσχει από μια σπάνια εκφυλιστική ασθένεια του αίματος κάνει πειραματόζωο τον ίδιο του τον εαυτό βάζοντας αίμα από νυχτερίδα στις φλέβες του.
O «ζωντανός-νεκρός» Morbius έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο νούμερο 101 του Amazing Spider Man τον Οκτώβριο του 1971 ως εχθρός του Άνθρωπου-Αράχνη. Το φιλμ του Εσπινόζα («Life», «Καταφύγιο») δεν αφηγείται εκείνη την κόμικ περιπέτεια αλλά παρουσιάζει τη διχασμένη προσωπικότητα ενός αμφιλεγόμενου ήρωα που αναζητά τον πραγματικό εαυτό του. Μπορεί το σχήμα του εκκεντρικού ή απελπισμένου επιστήμονα που ρισκάρει την ίδια του τη ζωή να είναι χιλιοειπωμένο στο σινεμά αλλά ο Εσπινόζα ψάχνει να βρει ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ώστε να δώσει στην μπλοκμπαστεριά του μια απόκοσμη χροιά εναλλακτικού για το είδος σινεμά. Η απόφαση του να κάνει το «Morbius» όχι τόσο ένα φιλμ με σούπερ ήρωες, όσο ένα σκοτεινό θρίλερ με ευθεία αναφορά στους παραδοσιακούς κώδικες του βαμπιρικού μύθου δεν είναι μόνο η σωστή αλλά και η ενδεδειγμένη. Στο πρώτο (και καλύτερο) μέρος του φιλμ η έξυπνη χρήση της μελαγχολικής ατμόσφαιρας και η ψυχαναλυτική μελέτη του ήρωα προσφέρουν τα κατάλληλα εφόδια προς την συγκεκριμένη πορεία. Η επιλογή του Τζάρεντ Λέτο ξαφνιάζει αρχικά (πώς γίνεται ο σαλεμένος, πληθωρικός Τζόκερ της «Ομάδας αυτοκτονίας» να μεταμορφωθεί στο χαμηλόφωνο, στεγνό γιατρό που στηρίζεται σε αναπηρικές πατερίτσες;) αλλά τελικά αποδεικνύεται καταλυτική για το φιλμ. Η κλάση του ηθοποιού φαίνεται σε κάθε κομβική σκηνή του έργου: από το όραμα του επιστημονικού επιτεύγματος μέχρι τη δίψα για ζωή (και αίμα). Κρίμα που η ταινία δεν ολοκληρώνεται με τον τρόπο που ξεκίνησε. Το τελευταίο ημίωρο είναι ξεκάθαρο ότι ο Εσπινόζα δεν θέλησε να τρομάξει περισσότερο τους φαν του κόμικ και στράφηκε στις προβλέψιμες σκηνές δράσης που είναι τίγκα στα εφέ.
Ο πατέρας (Otac) (***)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2020 (120)
Σκηνοθεσία: Σρνταν Γκολούμποβιτς Πρωταγωνιστούν: Γκόραν Μπογκντάν, Μπόρις Ισάκοβιτς
Ένας εργάτης πατέρας χάνει την κηδεμονία των παιδιών του όταν κρατικοί εκπρόσωποι των κοινωνικών υπηρεσιών αποφασίζουν πως δεν μπορεί να τους παρέχει μια ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή.
Ο σέρβος Σρνταν Γκολούμποβιτς όπως και στην «Παγίδα» του 2007 αποτυπώνει ρεαλιστικά τον δραματικό αγώνα ενός πατέρα που προσπαθεί να προστατεύσει τα παιδιά του. Κι αν στο πρώτο φιλμ τα ηθικά διλήμματα όριζαν την αγωνιώδη δράση εδώ μια ανησυχητική ηρεμία χαρακτηρίζει την αφήγηση. Τρομερή η ερμηνεία του Μπογκνάν, το σενάριο είναι βασισμένο σε πραγματικά συμβάντα (ένας πατέρας κατασκήνωσε για μέρες έξω από το υπουργείο Εργασίας μέχρι να του δώσουν πίσω τα παιδιά του) ενώ το φιλμ κέρδισε 2 βραβεία στο φεστιβάλ Βερολίνου.
Γυναίκες μαχήτριες: Η τριπλή απελευθέρωση (***)
Ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής 2022 (115)
Παραγωγή- σκηνοθεσία- σενάριο: Λεωνίδας Βαρδαρός Μοντάζ: Αγγελική Χατζή
Οι αυθεντικές μαρτυρίες 22 γυναικών που αφιέρωσαν τη ζωή τους στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες από την εποχή του Μεταξά μέχρι τον Εμφύλιο και την Χούντα των Απριλιανών.
Ο Λεωνίδας Βαρδαρός («Ούλοι εμείς εφέντη») γνωρίζει καλά τα μυστικά του ιστορικού φιλμ τεκμηρίωσης. Μοιράζοντας το χρόνο του έργου στις αυθεντικές καταθέσεις ψυχής των υπέροχων «γυναικών» του και την έρευνα των ιστορικών Τασούλα Βερβενιώτη και Λη Σαράφη, πετυχαίνει να αναδείξει το σθένος αυτών των μαχητριών που δεν δίστασαν να τα βάλουν με τους ντόπιους, ξένους και οικογενειακούς δυνάστες τους στη μάχη για την επιβίωση και την ανεξαρτησία.
Cunningham (**1/2)
Ντοκιμαντέρ διεθνούς συμπαραγωγής 2019 (93)
Σκηνοθεσία- σενάριο- μοντάζ: Άλα Κόβγκαν Μουσική: Βόλκερ Μπέτελμαν
Η ιστορία του θρυλικού αμερικανού χορογράφου Μερς Κάνινγχαμ (1919- 2009) που προκάλεσε πραγματική επανάσταση στην τέχνη του χορού χάρη στις καινοτόμες τεχνικές του που αρχικά είχαν αμφισβητηθεί εντονότατα.
Καθηλωτικό το θέαμα ενός ντοκιμαντέρ που δεν απευθύνεται μόνο στους λάτρεις του χορού καθώς δίνει απόλυτα τη μαγεία του χορού μέσα από την μελέτη και την κριτική ανάλυση των σημαντικότερων πειραματισμών του Κάνινγχαμ. Η κάμερα της Κόβγκαν εστιάζει στην περίοδο 1944 με 1972 παρουσιάζοντας πλούσιο αρχειακό υλικό αλλά τα πιο δυνατά κομμάτια του έργου είναι οι τρισδιάστατες σύγχρονες παραστάσεις των γνωστότερων χορογραφιών του.
