Η «Έμα», τελευταία δημιουργία του σπουδαίου χιλιανού Πάμπλο Λαραΐν, είναι το ανεπανάληπτο πορτρέτο μιας γοητευτικής σύγχρονης γυναίκας και ταυτόχρονα μια στιβαρή ταινία για την τέχνη, την επιθυμία, την εγκατάλειψη και την οικογένεια.
Δίπλα της στέκεται επάξια το τρυφερό ντοκιμαντέρ από τη Βόρεια Μακεδονία «Στη γη του άγριου μελιού» που προτάθηκε για 2 όσκαρ αλλά και ο «Απόστρατος» του Ζαχαρία Μαυροειδή που παρουσιάζει μια διαφορετική οπτική πάνω στο θέμα του ελληνικού εμφυλίου.
Έμα (****)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2019 (102)
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαραΐν
Πρωταγωνιστούν: Μαριάνα ντι Τζιρόλαμο, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Σαντάγκο Καμπρέρα
Μετά από ένα τραυματικό γεγονός που θα την σοκάρει, η Έμα, μια νεαρή γυναίκα που λατρεύει τον χορό, προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της από το μηδέν.
Το ξεκίνημα του φιλμ με βρήκε σε στάση άρνησης. Η ηρωίδα, η Έμα του τίτλου, μου φάνηκε σαν το κακομαθημένο, εγωκεντρικό πλάσμα που ζει για το χορό και μόνο. Τι θέλει λοιπόν και διεκδικεί εκ νέου τον 10χρονο υιοθετημένο γιο της που επέστρεψε στην Πρόνοια προκειμένου να βρει νέους ανάδοχους γονείς; Όμως ο Πάμπλο Λαραΐν («Jackie», «No», «Νερούδα») δεν είναι τυχαίος δημιουργός. Δημιουργεί τις αθέατες αλλά σκληρές συνθήκες για μια εμπρηστική – κυριολεκτικά καθώς η ηρωίδα ορμάει ενίοτε με ένα φλογοβόλο την πλάτη και σκορπά πύρινη κόλαση σε φανάρια, αυτοκίνητα, πάρκα- ταινία η οποία πίσω από την εικόνα της οικογενειακής τραγωδίας κρύβει μια δυναμική ματιά για τον χορό και κατά επέκταση την Τέχνη, την γυναικεία χειραφέτηση και την πολιτική, τον ίδιο τον έρωτα. «Εγώ είμαι ο έρωτας» λέει κάποια στιγμή προς το τέλος του φιλμ η Έμα και πλέον δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πάνω στην ισχύ των λεγόμενων της που ενισχύονται από τις ωραιότερες ερωτικές σκηνές που έχουμε δει εδώ και καιρό στο σινεμά. Το μεταμοντέρνο ερωτικό δράμα του Λαραΐν είναι ένας ύμνος στην λυτρωτική φύση του χορού ρεγκετόν, μέσω του οποίου η Έμα επουλώνει τις πληγές της. Την ίδια στιγμή είναι ένα ευρηματικό αλλά και σκληρό σχόλιο για τους καλλιτέχνες («εγωκεντρικοί και τρελοί» ), τη σημασία της οικογένειας («το παιδί θέλει μόνο να ξέρει ότι το αγαπάτε» λέει στο πρωταγωνιστικό ζευγάρι η κοινωνική λειτουργός) αλλά και την ανάγκη να χτιστούν οι επαναστατικές σχέσεις της ηρωίδας βήμα-βήμα με σταθερό σχέδιο και ανατρεπτική διάθεση. Η Έμα με αποφασιστικότητα επιθυμεί να οδηγηθεί η «χορογραφία ζωής» της μέχρι τα άκρα και το πετυχαίνει. Η ασύλληπτη ερμηνεία της Μαριάνα ντι Γιρολάμο είναι ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα.
Απόστρατος (***)
Κοινωνική ελληνικής παραγωγής 2019 (100)
Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής
Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Σαράντης, Γιώτα Φέστα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Νιάρρος, Άκης Σακελλαρίου, Ξένια Καλογεροπούλου
Με την εταιρία εισαγωγών μηχανών εσπρέσο που διευθύνει να βρίσκεται σε αδιέξοδο, ο Γλυφαδιώτης εργένης Άρης Νικολόπουλος «αποστρατεύεται» στο σπίτι του ένδοξου στρατιωτικού παππού Αριστείδη στον υποτονικό Παπάγου.
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής παραδίδει μια τρυφερή, αστεία αλλά και αρκετά συζητήσιμη ως το πολιτικό σχόλιο της ταινία – είναι όντως μια δημιουργία που παίρνει θέση υπέρ της ιστορικής συμφιλίωσης;- για το σήμερα και το χτες, για την Ελλάδα της σύγχρονης κρίσης αλλά και το ακόμη ανοιχτό τραύμα του εμφυλίου, για την αναζήτηση ταυτότητας της χαμένης γενιάς των σημερινών τριαντάρηδων. Σε γενικές γραμμές όμως ο σκηνοθέτης τα καταφέρνει καθώς διατηρεί ατόφια τη φρεσκάδα αλλά και την συναισθηματική ειλικρίνεια που απαιτεί μια δύσκολη θεματικά ταινία όπως αυτή.
Στη Γη του Aγριου Μελιού (Honeyland) (***)
Ντοκιμαντέρ βορειομακεδονικής παραγωγής 2019 (87)
Σκηνοθεσία: Ταμάρα Κοτέβσκα, Λούμπομιρ Στεφάνοφ Φωτογραφία: Φετζμί Ντάουτ Σαμίρ Λιούμα Μοντάζ: Ατάνας Γκεοργκίεβ
Η καθημερινότητα μιας γυναίκας που ζει με την ηλικιωμένη μητέρα της σε εγκαταλελειμμένο χωριό της Βόρειας Μακεδονίας κι επιβιώνει συλλέγοντας το μέλι από τα ημιάγρια μελίσσια της, παίρνοντας το μισό για εκείνη κι αφήνοντας το άλλο μισό για τις μέλισσες.
Απλό τόσο σε σύλληψη όσο και εκτέλεση το ντοκιμαντέρ των Ταμάρα Κοτέβσκα και Λιούμπομιρ Στεφάνοφ που προτάθηκε για 2 όσκαρ -στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ αλλά και σε αυτή της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας- και βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Sundance, είναι μια σπαραχτική οικολογική κραυγή για ένα κόσμο που σβήνει. Έναν κόσμο όμως που κρίνεται απαραίτητος, σύμφωνα με τους δημιουργούς, για να διατηρηθεί η ισορροπία στη φύση.
Στο Λαβύρινθο (L’uomo del labirinto) (*)
Θρίλερ ιταλικής παραγωγής 2019 (130)
Σκηνοθεσία: Ντονάτο Καρίζι Πρωταγωνιστούν: Τόνι Σερβίλο, Ντάστιν Χόφμαν, Βαλεντίνα Μπελέ, Βινίτσιο Μαρτσιόνι
Ένα πρωινό καθώς η μικρή Σαμάνθα πηγαίνει στο σχολείο πέφτει θύμα απαγωγής. Δεκαπέντε χρόνια μετά ξυπνάει στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου με καμιά ανάμνηση του παρελθόντος. Δίπλα της κάθεται ένας ψυχίατρος που ισχυρίζεται ότι θα τη βοηθήσει να επαναφέρει την μνήμη της ώστε να συλληφθεί ο ένοχος.
Μετριότατο σκηνοθετικό ντεμπούτο ενός επιτυχημένου συγγραφέα αστυνομικών βιβλίων που ποντάρει στο δυνατό πρωταγωνιστικό δίδυμο και στην δημιουργία ατμόσφαιρας. Όμως η ολοφάνερη προσπάθεια του Καρίζι να σοκάρει το θεατή με κλισέ από κλασικά θρίλερ και καταστάσεις απόλυτα προβλέψιμες, καθιστούν το φιλμ μια χαοτική – αν όχι ψεύτικη-από κάθε άποψη ταινία. Είτε μιλάμε για τις απλοϊκές ψυχαναλυτικές θεωρίες που διατυπώνονται είτε για την ανάλυση του τέρατος που κρύβεται πίσω από την φρικιαστική ιστορία.
Sonic – Η ταινία (Sonic the Hedgehog) (**)
Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2020 (100’)
Σκηνοθεσία: Τζεφ Φάουλερ Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Μάρσντεν, Τίκα Σούμφτερ, Τζιμ Κάρεϊ
O απίστευτα γρήγορος σκαντζόχοιρος Σόνικ προσγειώνεται στη Γη σε μικρή ηλικία και κρύβει τις υπερφυσικές ικανότητές του, για να μην τρομάξει τους ανθρώπους αλλά και για να αποφύγει να βάλει σε πειρασμό ανθρώπους που έχουν σκοτεινά σχέδια. Ο σατανικός Dr. Robotnik είναι ένας από αυτούς και μετά από ένα λάθος εντοπίζει τον Σόνικ.
Καλοσχεδιασμένο το κινηματογραφικό alter ego του δημοφιλή videogame ήρωα (έγινε ταχύτατη αλλαγή στα γραφικά του ήρωα μετά από το προβληματικό πρώτο τρέιλερ που δεν άρεσε στο κοινό) και πετυχημένη η προσαρμογή του στα μέτρα μιας σπιντάτης δράσης κατάλληλης ακόμη και για κείνους που αγνοούν τι εστί Σόνικ. Στο κομμάτι του χιούμορ ο ανεξέλεγκτος για άλλη μια φορά Κάρει, δίνει ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμού.
