Μετά τις Χρυσές Σφαίρες το έπος του Μέντες «1917» βάζει πλώρη για τα όσκαρ και θεωρείται ήδη φαβορί για να κερδίσει το δεύτερο βραβείο του ως κορυφαίος σκηνοθέτης της χρονιάς 20 χρόνια μετά από το θρίαμβο του με το «American Beauty».
Στις υπόλοιπες νέες ταινίες της εβδομάδας ο τρομερός σουηδός Ρόι Άντερσον ξεχωρίζει και μας υπενθυμίζει με την αφοπλιστική μεταμοντέρνα ματιά του πόσο σπουδαία είναι η «Ομορφιά της ύπαρξης».
1917 (****)
Πολεμική αμερικανικής παραγωγής 2019 (136)
Σκηνοθεσία: Σαμ Μέντες Πρωταγωνιστούν: Ντιν Τσαρλς Τσάπμαν, Τζορτζ ΜακΚέι, Ντάνιελ Μέις, Κόλιν Φερθ, Μπένεντικ Κάμπερμπατς
Στην καρδιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες, ο Σκόφιλντ και ο Μπλέικ, αναλαμβάνουν μια επικίνδυνη αποστολή. Σε μια μάχη ενάντια στο χρόνο, πρέπει να περάσουν μέσα από τα γερμανικά εδάφη με σκοπό να παραδώσουν ένα μήνυμα που θα σταματήσει μια θανάσιμη για εκατοντάδες στρατιώτες επίθεση. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο αδερφός του Μπλέικ.
Όχι μόνο το εντυπωσιακό τεχνικό επίτευγμα που περιμένει να δει κανείς αλλά ένα συγκλονιστικό δράμα με πλοκή που θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα 24ωρο από την πολεμική καθημερινότητα του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Το θέαμα και η ιστορία συνυπάρχουν αριστοτεχνικά στο αντιπολεμικό έπος του Μέντες. Ο σκηνοθέτης του «Skyfall» προβάρει ήδη το κοστούμι του καλύτερου σκηνοθέτη στα επερχόμενα όσκαρ, χάρη σε ένα τέλεια κατασκευασμένο πρότζεκ που ποντάρει στην ακρίβεια της παραγωγής, τον αφτιασίδωτο ρεαλισμό (το τοπίο του πολέμου με τα άψυχα κορμιά, τα εφιαλτικά χαρακώματα και τη μυρωδιά του θανάτου να πλανιέται από άκρη σε άκρη) και το εντυπωσιακά εκτελεσμένο μονοπλάνο – κομμένο στα δύο λόγω σεναριακής ανάγκης- του διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς. Το «1917» γίνεται αντάξιο των κορυφαίων αντιπολεμικών ταινιών. Όμως δεν είναι μόνο ένας σκηνοθετικός άθλος αφού και σε επίπεδο σεναρίου, η συνεργασία των Σαμ Μέντες και Κρίστι Γουίλσον-Κερνς (έχουν υποψηφιότητα για το καλύτερο σενάριο από την Αμερικανική Ένωση Σεναριογράφων) έχει καταφέρει να προσδώσει στην φαινομενικά απλή περιπέτεια των δύο στρατιωτών κομμάτια ενός ευρύτερου φιλοσοφικού προβληματισμού που άπτεται του αντιπολεμικού πυρήνα του. Η αγχωτική μάχη με το χρόνο που δίνουν οι δύο ήρωες, ρισκάροντας συνεχώς την ζωή τους, δεν αφορά μόνο στην ωμή περιγραφή μιας αμείλικτα απάνθρωπης πραγματικότητας. Κυρίως μιλά για την ανάγκη συνέχισης της ζωής, για το καταστροφικό χάος του κάθε πολέμου, για την τρομακτική διάσταση της ελπίδας ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Η μεγάλη αξία του «1917» είναι ότι απεικονίζει τις μεγαλύτερες αξίες της ζωής (το θαύμα της φύσης, η χαρά της νιότης, το μήνυμα της ανθρωπιάς) χωρίς καν να τις αγγίξει. Αρκεί να φαίνεται η αγωνία των δύο ηρώων όταν περπατούν στο πεδίο της κόλασης. Αρκεί να νιώθουμε την αγωνία τους κάθε φορά που ο κλοιός θανάτου γύρω τους στενεύει.
Η ομορφιά της ύπαρξης (About Endlessness) (***)
Σπονδυλωτή ευρωπαϊκής συμπαραγωγής 2019 (73)
Σκηνοθεσία: Ρόι Αντερσον Πρωταγωνιστούν: Μπενκτ Μπέργιους, Ανγια Μπρομς, Μαρί Μπούρμαν, Αμάντα Ντέιβις
Ένα ζευγάρι ίπταται πάνω από την Κολωνία εν καιρώ πολέμου. Ένας πατέρας σταματά μέσα στη βροχή για να δέσει τα κορδόνια της κόρης του. Τρεις κοπέλες χορεύουν έξω από ένα καφέ. Ένας παπάς κλαίει για τη χαμένη πίστη του.
Βραβείο σκηνοθεσίας στη Βενετία για τον μετρ του μεταμοντερνισμού Ρ. Άντερσον («Τραγούδια από τον 2ο όροφο») που πατάει σε γνωστά μοτίβα- λιτές βινιέτες οι οποίες θυμίζουν πίνακες με πρωταγωνιστές κάποιες τραγικές μορφές που αφηγούνται την «ιστορία της ζωής». Αφοπλιστικό χιούμορ, σουρεαλιστικές καταστάσεις, μελαγχολική φωτογραφία και ένα σπάνιο μάθημα ουμανισμού που δεν έχει αντίστοιχο του στα κινηματογραφικά genres.
Corpus Christi (**)
Δραματική πολωνικής παραγωγής 2019 (119)
Σκηνοθεσία: Γιαν Κομάσα Πρωταγωνιστούν: Μπαρτόζ Μπιελένια, Αλεξάντρα Κονιέζνα, Ελίζα Ρίσεμπελ
O εικοσάχρονος Ντάνιελ πηγαίνοντας να εργαστεί στο ξυλουργείο μιας κωμόπολης, προσποιείται τον ιερέα και αναλαμβάνει καθήκοντα στην τοπική ενορία.
Η πολωνική υποψηφιότητα για το φετινό ξενόγλωσσο όσκαρ αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση πάνω στην έννοια της θρησκείας και της πίστης – με έναν εντυπωσιακό πρωταγωνιστή- αν και στο κρίσιμο σημείο μοιάζει κάπως να χάνει την έμπνευση και τον δυναμισμό της.
Ένα ψηλό κορίτσι (Beanpole) (***)
Δραματική ρωσικής παραγωγής 2019 (130)
Σκηνοθεσία: Καντεμίρ Μπαλάγκοφ Πρωταγωνιστούν: Βικτόρια Μιροσνιτσένκο, Βασιλίσα Περελίγκινα, Αντρέι Μπικόφ
Το Λένινγκραντ του 1945, μετά από το τέλος του πολέμου είναι ένας σωρός από ερείπια όπου οι επιζώντες περιφέρονται σαν φαντάσματα. Σε αυτό το σκηνικό καταστροφής, δύο νεαρές γυναίκες πασχίζουν να βρουν κάποιο νόημα χτίζοντας τις ζωές τους από την αρχή.
Δύο χρόνια μετά από την πρώτη του εμφάνιση (το συνταρακτικό «Οι δικοί μου άνθρωποι») ο Ρώσος Μπαλάκοφ επιστρέφει με μια ακόμη δυνατή ταινία που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών. Το σκληρό δράμα του – που διαθέτει πάντως κάποια ξεσπάσματα απολύτρωσης πατά τη συνολικά βαριά και ασήκωτη ατμόσφαιρα- αντλεί την έμπνευση του από το βιβλίο «Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας» της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς.
Η Κατάρα (The Grudge) (*)
Τρόμου καναδο-αμερικανικής συμπαραγωγής 2020 (94)
Σκηνοθεσία: Νίκολας Πέσε Πρωταγωνιστούν: Τάρα Γουέστγουντ, Τζάνκο Μπέιλι, Ντέιβιντ Λόρενς Μπράουν
Ένα εκδικητικό πνεύμα βρίσκει καταφύγιο σε ένα καταραμένο σπίτι και δημιουργεί μια αλυσίδα θανάτου με όποιον μπει, κατοικήσει ή έστω περάσει λίγα λεπτά μέσα σε αυτό.
Οι σεναριακές υπερβολές συναγωνίζονται τα αμέτρητα τρικ τρόμου που σκοπό έχουν να τρομάξουν το θεατή σε τούτη την ανούσια αμερικανική βερσιόν της περίφημης ιαπωνικής ταινίας τρόμου. Οι φαν του σπλάτερ πάντως θα απολαύσουν με την ψυχή τους μερικές τρομακτικές σκηνές βουτηγμένες στο αίμα και την γκορ αισθητική.
