Στο διεθνούς συμπαραγωγής θρίλερ μυστηρίου «Οι μεταφραστές» ο Μανώλης Μαυροματάκης συμμετέχει δίπλα σε μεγάλους σταρ του ευρωπαϊκού σινεμά όπως η ουκρανή Ολγκα Κιριλένκο, ο γάλλος Λαμπέρ Γουιλσόν κι ο ισπανός Εντουάρντο Νοριέγκα.
Το φιλμ του Ρεζί Ρουανσάρ είναι εκείνο που μάλλον θα απασχολήσει περισσότερο τους κινηματογραφόφιλους αυτή τη βδομάδα, μαζί με το αυστραλιανό «Babytteth» που αφηγείται μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης που συνοδεύεται παράλληλα από έναν μεγάλο νεανικό έρωτα.
Οι Μεταφραστές (Les Τraducteurs) (***)
Μυστηρίου γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2019 (105)
Σκηνοθεσία: Ρεζί Ρουανσάρ Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Σκαρμάτσιο, Ολγκα Κιριλένκο, Λαμπέρ Γουιλσόν, Σίντσε Μπαμπέτ Κνούντσεν, Εντουάρντο Νοριέγκα, Μανώλης Μαυροματάκης, Αλεξ Λόθερ
Απομονωμένοι σε μια πολυτελή έπαυλη χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο, εννέα μεταφραστές από διαφορετικές χώρες συγκεντρώνονται για να αποδώσει ο καθένας στη γλώσσα του τον τελευταίο τόμο μίας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αλλά μόλις εμφανίζονται στο διαδίκτυο οι δέκα πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος και ένας χάκερ απειλεί να αποκαλύψει τη συνέχεια αν δεν του δοθεί ένα αστρονομικό ποσό, ένα ερώτημα προκύπτει: πώς διέρρευσε το βιβλίο;
Η βασική ιδέα του σεναρίου είναι εμπνευσμένη από τα πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας που προηγήθηκαν της ταυτόχρονης μετάφρασης του μυθιστορήματος «Inferno» του Νταν Μπράουν. Ο Ρεζί Ρουανσάρ ορμώμενος από την πιθανότητα να πήγαινε κάτι στραβά στην όλη επιχείρηση, κατασκευάζει ένα καλοστημένο θρίλερ δωματίου όπου το τυπικό whodunit με το αίνιγμα της ανακάλυψης του ενόχου σε στιλ Αγκάθα Κρίστι, μετουσιώνεται σε ένα κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό για την παγκοσμιοποίηση, την μετατροπή της τέχνης (εδώ η λογοτεχνία) σε προϊόν μαζικής κατανάλωσης και την έλλειψη κριτικής σκέψης σε μια κοινωνία που αρέσκεται στα εύκολα και γρήγορα. Ο σκηνοθέτης του «Χτυποκάρδια στο γραφείο» όμως δεν ενδιαφέρεται απλώς να καταδείξει τα κακώς κείμενα ενός κόσμου που βρίσκεται σε κρίσιμο μονοπάτι, αλλά φροντίζει να τοποθετήσει ην σύγχρονη πολιτικό-οικονομική κρίση σε κεντρικό πυλώνα της ιστορίας του. Αναπαράγοντας κάποια στερεότυπα γύρω από τις εθνικότητες των μεταφραστών (ο γλείφτης Ιταλός, ο κυνικός κι αντιδραστικός Έλληνας, ο μπλαζέ Γάλλος, η σκληρή Γερμανίδα που τα χώνει στον Μαυροματάκη για τους «συμπατριώτες του που δεν πληρώνουν τους φόρους τους» κ.α.) ο Ρουανσάρ ενισχύει τις διαχωριστικές γραμμές του πολυσύνθετου και πολυπρόσωπου καστ προκειμένου να θολώσει ακόμη περισσότερο τα σκοτεινά νερά της αστυνομικής ίντριγκας. Η παρουσία του Μανώλη Μαυροματάκη πλάι στους διεθνείς αστέρες Ολγκα Κιριλένκο, Λαμπέρ Γουιλσόν, Εντουάρντο Νοριέγκα είναι αξιοπρεπέστατη πέρα ως πέρα.
Babyteeth (***)
Κομεντί αυστραλιανής παραγωγής 2019 (120)
Σκηνοθεσία: Σάνον Μέρφι
Πρωταγωνιστούν: Ελίζα Σκάνλεν, Τόμπι Γουάλας, Έισι Ντέιβις, Μπεν Μέντελσον
Η έφηβη Μίλα γνωρίζει στο σταθμό του τρένου με Μόζες και τον ερωτεύεται προκαλώντας την αντίδραση των γονιών της όταν διαπιστώνουν ότι ο Μόζες είναι πρεζόνι.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της αυστραλής Σάνον Μέρφι είναι μια απολαυστικά ιδιοσυγκρασιακή κομεντί που ανατρέπει διαρκώς τα κλισέ του είδους με μια νωχελική αλλά και απόλυτα εθιστική γραφή. Παρότι η Σάνον αφηγείται το επώδυνο χρονικό του πρώτου μεγάλου έρωτα με κάποιες σκληρές αποχρώσεις, η εικόνα δεν γίνεται στιγμή ενοχλητική ή απωθητική. Σούπερ σάουντρακ, καταπληκτικές ερμηνείες από τους Σκάνλεν (η Μπεθ Μαρτς στις πρόσφατες «Μικρές κυρίες» της Γκέργουικ) και Γουάλας σε ένα χρονικό ενηλικίωσης που μετατρέπεται αβίαστα και αφοπλιστικά σε ύμνο της ζωής.
Μόνοι στο Παρίσι (Deux Moi) (**)
Αισθηματική κομεντί γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2019 (110’)
Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Κλαπίς Πρωταγωνιστούν: Φρανσουά Σιβίλ, Ανά Ζιραρντό, Καμίλ Κοτίν, Φρανσουά Μπερλεάν, Σιμόν Αμπκαριάν
Ο νεαρός Ρεμί ζει μόνος στο Παρίσι, αντιμετωπίζει προβλήματα στη δουλειά του και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Η Μελανί είναι ερευνήτρια σε ένα επιστημονικό εργαστήριο, προσπαθεί να ξεπεράσει ένα οδυνηρό χωρισμό και κοιμάται διαρκώς. Παρ΄ ότι κατοικούν ο ένας δίπλα στον άλλο δεν έχουν μιλήσει ποτέ μεταξύ τους.
Πειραγμένος ρομαντισμός, κοινωνικό σχόλιο για την αποξένωση της μεγαλούπολης – με τις γειτονιές του Παρισιού σε πρώτο πλάνο- αλλά και χαριτωμένα οπτικά γκαγκς γύρω από τα τερτίπια της τύχης καθώς οι δύο ήρωες βρίσκονται αμέτρητες φορές σε κοντινή απόσταση αλλά ποτέ δεν ανταλλάσουν βλέμματα σε μια ατμοσφαιρική ταινία που κυλάει πάντως χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις ή συγκινήσεις.
Η Καλοσύνη των Ξένων (The Kindness of Strangers) (-)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2019 (112)
Σκηνοθεσία: Λόνε Σέρφινγκ Πρωταγωνιστούν: Ζόι Καζάν, Ταχάρ Ραχίμ, Αντρέα Ράισμπορο, Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς, Τζέι Μπαρούσελ, Μπιλ Νάι
Στη Νέα Υόρκη του σήμερα, το ρωσικό εστιατόριο του εκκεντρικού ιδιοκτήτη Τίμοφι αποτελεί κομβικό σημείο για τις ζωές τεσσάρων αγνώστων μεταξύ τους προσώπων.
Η νέα σκηνοθετική δουλειά της Λόνε Σέρφιγκ (‘’Μια Κάποια Εκπαίδευση’’, ’’Μία Ημέρα’’, ‘’Η Καλύτερη Στιγμή τους’’) άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου αλλά η υποδοχή που της επιφυλάχτηκε ήταν μουδιασμένη. Η ιδέα για τη δημιουργία της ταινίας βασίζεται στα προσφιλή στη σκηνοθέτιδα θέματα – ερωτικές ιστορίες, ζητήματα επιβίωσης, χρονικά ενηλικίωσης- αλλά χρειάστηκε αρκετό χρόνο μέχρι να καταφέρει να συνδέσει τις ιστορίες όλων των ηρώων. Όσον αφορά την τοποθέτηση της ιστορίας στο Μανχάταν, η Σέρφιγκ λέει: «Εξαρχής ήθελα η ιστορία να εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη, μία διεθνή πόλη με δραματικό στοιχείο και αγαπημένο προορισμό πολλών αλλά η ταινία δεν αναφέρεται μονάχα στο αμερικάνικο κοινό».
Περιφρόνηση (Le mepris) (****)
Δραματική γαλλικής παραγωγής 1963 (101’)
Σκηνοθεσία: Ζαν-Λικ Γκοντάρ Πρωταγωνιστούν: Μπριζίτ Μπαρντό, Μισέλ Πικολί, Τζακ Πάλανς, Φριτς Λανγκ
Αμερικανός παραγωγός προσλαμβάνει τον Φριτς Λανγκ προκειμένου να μεταφέρει στον κινηματογράφο την Οδύσσεια. Δυσαρεστημένος με την «καλλιτεχνική» προσέγγιση που ακολουθεί ο διάσημος σκηνοθέτης, ο παραγωγός προσλαμβάνει συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών και θεατρικών έργων, για να επεξεργαστεί το σενάριο.
Η θρυλική Βίλα Μαλαπάρτε στο Κάπρι φιλοξενεί τα βασανιστικά ερωτήματα που θέτει ο Γκοντάρ γύρω από τη βιομηχανία του σινεμά: η σύγκρουση καλλιτεχνικού και εμπορικού έργου, η αδιέξοδη πορεία ενός δημιουργού που επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο και η οριστική διάψευση των μεγάλων προσδοκιών μέσα από την ιστορία μιας αποτυχημένης σχέσης είναι κάποια από αυτά. Απόλυτα σινεφιλική (ο ίδιος ο Λανγκ υποδύεται τον εαυτό του κι αναγνωρίζει ως αγαπημένη του ταινία το «Μ») και ασυμβίβαστη, η ταινία ήταν παραγγελιά του Κάρλο Πόντι στον Γκοντάρ ο οποίος έκανε φυσικά του κεφαλιού του παραδίδοντας στο κοινό μια ακόμη ασυμβίβαστη ταινία.
