Η ιστορία του περιβόητου κακοποιού Νεντ Κέλι είναι το θέμα της νέας ταινίας του Τζάστιν Κέρζελ, σκηνοθέτη του «Μακμπέθ», σε μια βδομάδα με 5 νέες ταινίες όπου η κωμωδία φυσικά έχει τον πρώτο λόγο κι ακολουθούν οι based in a true story δημιουργίες.
Το μενού συμπληρώνουν και 4 επανεκδόσεις, από τις οποίες ξεχωρίζει το θρίλερ του Νίκολας Ρεγκ «Μετά τα μεσάνυχτα» με το ακαταμάχητο ζευγάρι (και στην ζωή τότε που γυρίστηκε η ταινία) Ντόναλντ Σάδερλαντ και Τζούλι Κρίστι.
Νεντ Κέλι: Ο Νο 1 Καταζητούμενος (True History of the Kelly Gang) (***)
Βιογραφική περιπέτεια αυστραλιανοβρετανικής συμπαραγωγής 2019 (125)
Σκηνοθεσία: Τζάστιν Κέρζελ Πρωταγωνιστούν: Τζορτζ ΜακΚέι, Εσι Ντέιβις, Νίκολας Χουλτ, Τσάρλι Χάναμ, Ράσελ Κρόου
Στην Αυστραλία του 1867 ο μικρός Νεντ Κέλι, απόγονος οικογένειας ιρλανδών ανταρτών, γίνεται μάρτυρας της αγγλικής βίας και καταπίεσης. Η μητέρα του Έλεν «ικανοποιεί» με το ζόρι τις ορέξεις του αρχιφύλακα Ο’ Νιλ, ο πατέρας του μπαίνει στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν έκανε και η δική του μοίρα μοιάζει να μπαίνει σε αντίστοιχη πορεία. Ύστερα όμως από ένα πέρασμα στη φυλακή ο νεαρός Νεντ Κέλι αλλάζει και ξεκινά το δικό του πόλεμο φτιάχνοντας τη δική του συμμορία.
Μια ασυνήθιστη και απόλυτα σοκαριστική βιογραφία του περιβόητου παράνομου Νεντ Κέλι από τον Τζάστιν Κερζέλ που θα εκτιμήσουν κυρίως εκείνοι που λατρεύουν το αντισυμβατικό σινεμά. Όπως και στο σαιξπηρικό «Μακμπέθ», με τους Φασμπέντερ- Κοτιγιάρ πέντε χρόνια νωρίτερα, έτσι και τώρα ο αυστραλός Κέρζελ στη νέα του ταινία – κι ενώ μεσολάβησε ένα άστοχο πέρασμα στο Χόλιγουντ με το «Assassin’s Creed»- υπερτονίζει το νοσηρό κομμάτι μιας ιστορίας βουτηγμένης στο αίμα και την παρακμή. Η πραγματική ιστορία του διαβόητου παράνομου Νεντ Κέλι, εφιάλτη για το βρετανικό στρατό στην αποικιακή Αυστραλία των τελών του 19ου αιώνα και λαϊκό ήρωα για ντόπιους και εποίκους, δεν έχει τίποτα ηρωικό σύμφωνα με το σκηνοθέτη. Αντίθετα η αίσθηση μιας επίγειας κόλασης που κυριαρχεί στο «μεταφυσικό» άγριο τοπίο της αποικιακής Αυστραλίας σε συνδυασμό με την απόλυτη παράνοια, κάνει το φιλμ αρκετές φορές να δείχνει απωθητικό. Μπορεί στο βίαιο ανάγνωσμα της ιστορίας του Κέλι να επισημαίνεται ο πολιτικός καταλύτης της βρετανικής κατοχής και θηριωδίας (σε γράμμα που είχε ως παραλήπτη τον γιο του ο Κέλι αναφέρει ότι μπορεί όλοι να τον περιγράφουν ως κτήνος αλλά λίγοι ξέρουν τις ταπεινώσεις που έχει υποστεί από τους εγγλέζους και την υπομονή που έκανε όλα αυτά τα χρόνια) αλλά το φιλμ αρνείται την εξιδανικευμένη εικόνα του Κέλι. Πρόκειται για το μεταμοντέρνο, τραχύ και ωμό χρονικό της μεταμόρφωσης του μικρού, αθώου ήρωα σε μηχανή θανάτου που τρέφεται από την μυρωδιά του αίματος, με την ιστορική πιστότητα να μην λείπει (οι τενεκεδένιες πανοπλίες και τα φορέματα των μελών της συμμορίας του Κέλι, ο θάνατος του πατέρα του κ.α.) ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις ψυχολογικές επιπτώσεις των οδυνηρών εμπειριών από την παιδική ηλικία του ήρωα. Τον Κέλι σε μεγάλη ηλικία υποδύεται ο Τζορτζ ΜακΚέι του «1917», ενώ στο ρόλο του μέντορα του ο αγνώριστος Ράσελ Κρόου δίνει άλλη μια ασυμβίβαστη ερμηνεία.
Διαρρήκτης Υψηλής Τέχνης (The Burnt Orange Heresy) (**)
Μυστηρίου ιταλοαμερικανικής συμπαραγωγής 2019 (98)
Σκηνοθεσία: Τζουζέπε Καποτόντι Πρωταγωνιστούν: Κλες Μπανκ, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Μικ Τζάγκερ, Ντόναλντ Σάδερλαντ
Κυνικός κριτικός τέχνης δέχεται την πρόταση ζάμπλουτου συλλέκτη να καταφέρει να αποσπάσει συνέντευξη από εκκεντρικό καλλιτέχνη που αρνείται να παρουσιάσει τα τελευταία έργα του και ζει σαν ερημίτης.
Η μοντέρνα τέχνη συναντά το παλιομοδίτικο νουάρ στην προσπάθεια ενός νέου ιταλού σκηνοθέτη (το σενάριο είναι διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Τσαρλς Γουίλεφορντ) να φτιάξει ατμόσφαιρα και αίσθηση παρακμής- διόλου τυχαία η επιλογή της λίμνης του Κόμο. Θα μπορούσε να γίνει ένα δυνατό υπαρξιακό θρίλερ γύρω από τη σχέση τέχνης-ζωής (η ταινία ξεκινά με την προκλητική ατάκα «τέχνη δεν υπάρχει χωρίς την κριτική») αλλά το καταστροφικό τελευταίο 20λεπτο σκορπά όλες τις μεγαλεπήβολες υποσχέσεις.
Ρουά Ματ (Fahim) (*)
Βιογραφική γαλλικής παραγωγής 2019 (107)
Σκηνοθεσία: Πιερ-Φρανσούα Μαρτίν-Λαβάλ Πρωταγωνιστούν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ασάντ Αχμέντ, Ιζαμπέλ Ναντί, Φαχίμ Μοχάμαντ, Μιζανούρ Ραχαμάν
Ο 8χρονος σκακιστής Φαχίμ εγκαταλείπει το Μπαγκλαντές μαζί με τον πατέρα του και ζητούν πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Η αίτησή τους όμως απορρίπτεται και κινδυνεύουν με απέλαση ώσπου ένας προπονητής σκακιού διακρίνει το ταλέντο του πιτσιρικά και τον παίρνει υπό την προστασία του.
Η αληθινή ιστορία του νεαρού σκακιστή Φαχίντ Μοχάμαντ. Ο σκηνοθέτης πριμοδοτεί το ανάλαφρο κωμικό στοιχείο έναντι του ρεαλιστικού δράματος και οριακά δεν γίνεται προσβλητικό για τον ουμανισμό του φιλμ το παραπάνω σχήμα. Χαμηλότονη και εντέλει ανώδυνη ματιά πάνω στο θέμα της μετανάστευσης με απόλυτα προβλέψιμη εξέλιξη όσον αφορά τη χρήση κλισέ και μονοδιάστατων χαρακτήρων.
Γυναικεία Υπόθεση (Military Wives) (**)
Σκηνοθεσία: Πίτερ Κατανέο Πρωταγωνιστούν: Κριστίν Σκοτ Τόμας, Σάρον Χόργκαν, Έμα Λόουντς, Γκάμπι Φρεντς, Λάρα Ρόσι, Εϊμι Τζέιμς Κέλι
Καθώς οι σύζυγοί τους φεύγουν για να υπηρετήσουν στο Αφγανιστάν, μια παρέα γυναικών δημιουργούν χορωδία που καταφέρνει να απασχολήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ο Πίτερ Κατανέο επιστρέφει υπό μια έννοια στον κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό του «Άντρες με τα όλα τους». Τότε το θέμα του φιλμ ήταν η ανεργία για μια χούφτα πρώην εργατών χαλυβουργίας ενώ εδώ η καυστική κωμική ματιά του σκηνοθέτη πέφτει στον καταστροφική εμπλοκή της Μ. Βρετανίας στο Αφγανιστάν. Χιούμορ, απλότητα και συγκίνηση σε ισόποσες δόσεις από ένα μετρ της ατάκας που ξέρει να βάζει τα κρίσιμα ερωτήματα του – ένα από αυτά αφορά στην ψυχολογική προετοιμασία των ηρωίδων για το χειρότερο σενάριο- στις σωστές βάσεις.
Πουλιά στον Αέρα (Le Dindon) (**)
Κωμωδία γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2019 (85)
Σκηνοθεσία: Ζαλίλ Λεσπέρ Πρωταγωνιστούν: Ντάνι Μπουν, Γκιγιόμ Γκαλιέν, Λορ Καλαμί, Ανρί Γκιμπέτ
Ο καρδιοκατακτητής Ποντινιάκ πολιορκεί για μέρες μια όμορφη γυναίκα η οποία αποδεικνύεται ότι είναι η σύζυγος ενός παλιού φίλου και συνεργάτη του. Το ιψενικό αυτό τρίγωνο θα έχει κι άλλες προσθήκες καθώς σύντομα μπαίνουν κι άλλα πρόσωπα στο κάδρο.
Ο Ζαλίλ Λεσπέρ, σκηνοθέτης του «Yves Saint Laurent» πατά στην παλιομοδίτικη χάρη του αρχικού κειμένου του Ζορζ Φεϊντό (που σημειωτέον γράφτηκε πριν από περίπου ένα αιώνα) για να κριτικάρει με έντονο το φαρσικό στοιχείο, μια εποχή – τα 60ς- όπου το «κέρατο» και η υποκρισία κυριαρχούν. Χαριτωμενιές και αφέλειες σε μπουφονικές αποχρώσεις.
