Το ερώτημα δεν αφορά το αν υπήρξε συνωμοσία για να καλυφθούν το σκάνδαλο και τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα στο Novartis-gate –η οποία υπήρξε–, αλλά το κίνητρο με το οποίο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμμετείχε σε αυτήν.
Οταν το FBI (ναι, το FBI) και οι προστατευόμενοι μάρτυρες έβαλαν στο κάδρο του σκανδάλου της Novartis δέκα πολιτικά πρόσωπα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κανένα από αυτά δεν έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της Δικαιοσύνης. Ούτε ένα δεν υποστήριξε συγκροτημένα την αθωότητά του για να καταλήξει ότι, όπως κάθε πολίτης για τον οποίο υπάρχουν καταγγελίες (οι οποίες μάλιστα δεν προέρχονται από το FBI), είναι έτοιμο να καταθέσει και να δώσει τις απαιτούμενες απαντήσεις.
Κανάλια, ιστοσελίδες και εφημερίδες απαξίωσαν συντονισμένα τους προστατευόμενους μάρτυρες, αποδίδοντας στην ιδιότητα του μάρτυρα δημόσιου συμφέροντος την υποτιμητική συμπεριφορά του κουκουλοφόρου.
Μόλις πριν από μερικές μέρες η προβολή του ντοκιμαντέρ της δημόσιας ελβετικής τηλεόρασης για τη Novartis, στο οποίο για τραγική ειρωνεία οι μάρτυρες του FBI εμφανίστηκαν να μιλούν με καλυμμένο πρόσωπο, ακύρωσε το επιχείρημα περί κουκουλοφόρων. Οσοι παρακολούθησαν το ντοκιμαντέρ αντιλήφθηκαν ότι οι μάρτυρες, αν και τηλεοπτικά «κουκουλοφόροι», ήταν πρόσωπα που κατέθεταν συγκεκριμένα και πολύ σοβαρά στοιχεία. Πρόκειται αναμφίβολα για insiders του συστήματος της πολυεθνικής φαρμακευτικής που κατέχουν στοιχεία, τα οποία μάλιστα κατέθεσαν.
Στην Ελλάδα όμως οι μάρτυρες δημόσιου συμφέροντος ενοχοποιήθηκαν μέσα σε μία νύχτα για να καταλήξουν τελικώς ακόμη και να απειληθούν. Ο Σαμαράς δήλωνε ότι θα τους πάει μέχρι τέλους, ο Στουρνάρας ότι θα τους ξεκουκουλώσει, ο Αδωνης ότι θα τους γδάρει, ενώ αρκετοί ακόμη υπόσχονταν τις δέκα πληγές του φαραώ-Μητσοτάκη.
Ηταν όλη αυτή η αντίδραση αποτέλεσμα της αγανάκτησης κάποιων αθώων; Η οργή και ο θυμός που τους έκαναν να ξεχάσουν την εστέτ καταγωγή τους και τις θεωρίες περί εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη και να καταφύγουν σε γλώσσα του λιμανιού και συμπεριφορές της μαφίας;
Φυσικά και όχι. Ηταν ένα συντονισμένο σχέδιο εκφοβισμού και τρομοκράτησης των μαρτύρων και μηνυμάτων προς τη Δικαιοσύνη που τους ερευνούσε. Αν κοιτάξουμε στο παρελθόν, είναι συνήθης πρακτική των πολιτικών προσώπων που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη να μιλούν για πολιτική σκευωρία και να ανακαλύπτουν αριθμούς τηλεφώνων εκεί που υπάρχουν ΙΒΑΝ ελβετικών τραπεζών (βλέπε υπόθεση Ακη Τσοχατζόπουλου). Εδώ όμως δεν είχαμε την υποκριτική έστω άμυνα αλλά ολόκληρη συνωμοσία για να συγκαλυφθεί ένα σκάνδαλο και να τιμωρηθούν όχι οι πιθανοί ένοχοι, αλλά αυτοί που τόλμησαν να ερευνήσουν τη διαφθορά.
Ο καθηγητής Νίκος Μανιαδάκης, που βρίσκεται στον πυρήνα του σκανδάλου της Novartis, υπήρξε σύμβουλος του Αδωνη Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας αλλά και άλλων υπουργών. Οπως σωστά αναφέρει το ελβετικό ντοκιμαντέρ, ενώ εμφανιζόταν ως διαπραγματευτής της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα, ουσιαστικά εκπροσωπούσε τη Novartis και όχι το δημόσιο συμφέρον. Ο Μανιαδάκης κάποια στιγμή επέλεξε να γίνει προστατευόμενος μάρτυρας, ενώ έκανε και επαφές με το FBI προκειμένου να δώσει πληροφορίες για τη Novartis. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, ο κ. καθηγητής ήταν ο δούρειος ίππος του συστήματος στο δίκτυο έρευνας. Θέτοντας τον εαυτό του στη διάθεση των εισαγγελέων αφενός μάθαινε πληροφορίες για το πού προσανατολίζεται η έρευνα, αφετέρου μετέφερε κλίμα τρομοκρατίας και απειλές στους εισαγγελείς. Οπως καταθέτουν οι εισαγγελείς διαφθοράς, εμφανιζόταν ο ίδιος να απειλείται και να εκβιάζεται από τον Στουρνάρα και άλλα δύο πολιτικά πρόσωπα, που τον διαβεβαίωναν ότι όταν η ΝΔ πάρει την κυβέρνηση θα τσακίσει τους εισαγγελείς και τους μάρτυρες. Ο Μανιαδάκης επιχειρούσε στο όνομα του δικού του υποτιθέμενου φόβου να εμφυσήσει φόβο στους εισαγγελείς, οι οποίοι έπρεπε να ανησυχούν για όσα επρόκειτο να πληρώσουν αν αλλάξει η κυβέρνηση.
Υπήρξε ολόκληρη συνωμοσία που θυμίζει δράση μυστικών υπηρεσιών για να τρομοκρατηθεί η Δικαιοσύνη και να γονατίσουν οι εισαγγελείς. Σε μεγάλο βαθμό η επιχείρηση πέτυχε. Οσοι ασχολούνταν με την έρευνα της Novartis λειτούργησαν σε κατάσταση έντονου στρες και συναισθηματικής πίεσης. Η αμφισβήτησή τους και οι απειλές (και είναι απολύτως ανθρώπινο) τους έκαναν διστακτικούς, αρκετές φορές αναποτελεσματικούς και πάντα με δεύτερες σκέψεις για το τι θα μπορούσαν να υποστούν. Απέναντί τους είχαν δέκα πολιτικά πρόσωπα με ρόλο και εξουσία στο νέο σύστημα διακυβέρνησης και το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ να μιλά για σκευωρία. Ακόμη και όταν ασκείται ποινική δίωξη κατά του πρώην υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου.
Για κάποιον που γνωρίζει στοιχεία του σκανδάλου Novartis είναι πραγματικά παράξενο πώς, για παράδειγμα, έχει αρχειοθετηθεί η υπόθεση του Στουρνάρα, για τη σύζυγο του οποίου το FBI αναφέρει ότι πιθανόν να ξέπλενε χρήμα της φαρμακευτικής μέσω εταιρειών, ενώ δεν έχουν ελεγχθεί οι εταιρείες που αναφέρονται. Παράξενη είναι και η αργοπορία που εμφανίζεται στην έρευνα για τον Αδωνη Γεωργιάδη, του οποίου ο εναρμονισμός με τις επιταγές της Novartis βγάζει μάτι (όπως φάνηκε άλλωστε στο ντοκιμαντέρ της ελβετικής τηλεόρασης), ενώ ο ίδιος συνεχίζει να βγάζει γλώσσα σε ολόκληρη την κοινωνία.
Πιο περίεργο απ’ όλα είναι η αναταραχή η οποία έχει επέλθει στο εσωτερικό της Δικαιοσύνης που καταλήγει και πάλι να στοχοποιεί την έρευνα και να καλύπτει τους ελεγχόμενους.
Στη συνωμοσία που στήθηκε για να στοιχειοθετηθεί η υποτιθέμενη συνωμοσία όσων αποκάλυπταν το σκάνδαλο έχει συμμετοχή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Παρότι έχει διαμηνύσει στους Αμερικανούς ότι δεν έχει εμπλοκή με τη Novartis και δεν τον ενδιαφέρει η κάλυψη των στελεχών του κόμματός του, συμμετείχε πλήρως στη συνωμοσία. Δεν παρακολούθησε απλώς τη ρητορική του Αδωνη που έγδερνε και ανασκολόπιζε τηλεοπτικώς εισαγγελείς, αλλά υποδαύλιζε την αθλιότητα και την εκτροπή του πολιτικού κλίματος για να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά οφέλη. Αυτή φυσικά είναι η αθώα εκδοχή. Γιατί υπάρχει και η άλλη. Ο Κωνσταντίνος Φρουζής, ο άνθρωπος της Novartis, είχε στενές φιλικές σχέσεις με τον Κυρ. Μητσοτάκη. Στη δικογραφία υπάρχουν τόσο η επιστολή του Φρουζή με την οποία θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Μητσοτάκη για κάθε χρήση όσο και emails που αποδεικνύουν ότι ο mr Novartis διοργάνωνε δείπνα στήριξης του Κυρ. Μητσοτάκη με ισχυρά πρόσωπα ενόψει της εσωκομματικής προεκλογικής του εκστρατείας ώστε να γίνει πρόεδρος της ΝΔ.
Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι αν υπήρξε συνωμοσία για να καλυφθούν το σκάνδαλο και τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα στο Novartis-gate –η οποία υπήρξε–, αλλά το κίνητρο με το οποίο ο πρωθυπουργός συμμετείχε σε αυτήν.