Μια συζήτηση με τον Σωτήρη Αγγελίδη των SKAGS με αφορμή την κυκλοφορία της νέας τους δουλειάς «Year 2200» σε βινύλιο.
Οι SKAGS είναι ένα εναλλακτικό progressive ροκ σχήμα που δημιουργήθηκε το 2017 όταν μια παρέα φίλων αποφάσισε να σχηματίσει ένα συγκρότημα απλά για να διασκεδάζει και να έχει έναν λόγο παραπάνω να συναντιέται. Το όνομά τους προήλθε από τα αρχικά των ονομάτων των πρώτων μελών και παρά τις αλλαγές στη σύνθεση έμεινε να τους συνοδεύει μέχρι σήμερα που έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, αφού ανακάλυψαν στην πορεία ότι η λέξη «skags» χρησιμοποιείται στην αργκό των ΗΠΑ για να περιγράψει τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά. Καθώς λοιπόν οι ίδιοι θεωρούν τη μουσική τους εθιστική και ταξιδιάρικη, αποφάσισαν να διατηρήσουν το όνομα. Εδώ και λίγες μέρες η δεύτερη δουλειά των SKAGS με τίτλο «Year 2200» που βρίσκεται στα ψηφιακά ράφια από τις 15 Μαρτίου, είναι διαθέσιμη και σε βινύλιο. Κάτι που στην ψηφιακή εποχή αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο για να συνομιλήσει κανείς με τον τραγουδιστή και μπασίστα των SKAGS, Σωτήρη Αγγελίδη.
Ξεκινήσατε ως μπάντα διασκευών. Θα έλεγες ότι εκείνη ήταν μια περίοδος αναγνωριστική πριν περάσετε στις δικές σας συνθέσεις;
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Στην αρχή ο κύριος στόχος μας ήταν να διασκεδάσουμε και να απολαύσουμε τη μουσική χωρίς απαραίτητα να σχεδιάζουμε να γράψουμε δικό μας υλικό. Δημιουργήσαμε λοιπόν ένα πρόγραμμα τριών ωρών με τραγούδια από διάφορα είδη μουσικής, κυρίως funky και disco. Ωστόσο, αντιληφθήκαμε ότι για να διατηρήσουμε ένα τέτοιο πρόγραμμα, θα χρειαζόμασταν τα αντίστοιχα έσοδα από εμφανίσεις, καθώς και κατάλληλους χώρους για να παρουσιάσουμε τη μουσική μας. Παρά τις προσπάθειές μας, συνειδητοποιήσαμε ότι το μουσικό τοπίο στην Ελλάδα δεν ήταν πάντα ευνοϊκό για το είδος της μουσικής μας. Έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε μια αλλαγή πορείας και να εστιάσουμε στη σύνθεση της δικής μας μουσικής. Το 2019, περίπου δυόμιση χρόνια μετά τη δημιουργία του συγκροτήματος, γράψαμε το πρώτο μας κομμάτι με τίτλο «Screaming in my bed», σηματοδοτώντας την πρώτη μας απόπειρα στη σύνθεση. Ένα χρόνο μετά κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας άλμπουμ με τίτλο «Digital Cage of A Cursed Generation», για να έρθουμε και στο σήμερα με το «Year 2200».
Προσδιορίζεστε ως μια εναλλακτική progressive ροκ μπάντα ωστόσο. Πόσο απαραίτητες είναι σήμερα οι ταμπέλες για να περιγράψει κάποιος τη μουσική του;
Δυστυχώς ζούμε και θα ζήσουμε ακόμη περισσότερο την εποχή της ταμπέλας και της απομόνωσης. Όσο και να λέμε ότι η μουσική είναι μία, για να μπορέσεις να μπεις για παράδειγμα σε μια Spotify playlist, που είναι και το πιο διαδεδομένο μέσο αναπαραγωγής μουσικής στον κόσμο, θα πρέπει να τηρείς ένα συγκεκριμένο είδος. Εμείς για παράδειγμα δεν ξέρω αν τελικά παίζουμε prog ροκ ή gothic ροκ ή dark wave ή alternative rock. Εν τέλει αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε την μουσική μας ως εναλλακτική progressive ροκ για να μπορέσουμε με κάποιο τρόπο κι εμείς να στοχεύσουμε σε κάποιο κοινό. Διαφορετικά δυσκολευόμαστε κι εμείς να βρούμε τι τελικά είναι αυτό που παίζουμε γιατί πραγματικά έχουμε πολλά διαφορετικά στοιχεία μέσα στα κομμάτια.
Πράγματι, ακούγοντας κανείς προσεκτικά τις δύο δουλειές σας διακρίνει πολλές και ετερόκλητες επιρροές. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για πέντε ανθρώπους να παντρέψουν όλα αυτά τα στοιχεία;
Η δημιουργία ενός μοναδικού ήχου για ένα συγκρότημα μπορεί να είναι αρκετά έως πολύ δύσκολη διαδικασία και απαιτεί πολλή υπομονή, επιμονή και εξάσκηση. Στην περίπτωσή μας, πιστεύω ότι μας διευκολύνει το γεγονός ότι γράφω εγώ όλη τη μουσική, καθώς αυτό εξοικονομεί χρόνο σε σχέση με το να προσπαθούμε να συνδυάσουμε διαφορετικές ιδέες. Είμαστε μια ετερόκλητη παρέα, αλλά ευτυχώς, με τη συνεισφορά του καθενός, έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε τον ήχο των SKAGS που, τουλάχιστον για εμάς, είναι ιδιαίτερος και ξεχωριστός.
Πόσο διαφορετικό είναι… το έτος 2200 για τους Skags σε σχέση με ό,τι έκαναν το 2020 στο «Digital Cage of A Cursed Generation»;
Είναι απείρως διαφορετικό για πάρα πολλούς λόγους. Στο πρώτο άλμπουμ ήμασταν ακόμα άπειροι σε θέματα ηχογραφήσεων και παραγωγής και κάναμε τα πρώτα μας αναγνωριστικά βήματα. Στο «Year 2200» μπήκαμε πάρα πολύ στοχευμένα στο τι θέλουμε σαν αποτέλεσμα οπότε εξ αρχής θέλαμε όλα τα κομμάτια του παζλ να υπηρετούν ένα συγκεκριμένο σκοπό. Αρχικά από μια λίστα κομματιών που είχαμε γράψει, ποια από αυτά θα μπορούσαν να μπουν στο δίσκο. Αφού ξεχωρίσαμε τα κομμάτια, συνθέσαμε κάποια που θα εξυπηρετούσαν το στόρι και το σκοπό του δίσκου. Έπειτα συμφωνήσαμε όλοι μαζί ποια θα είναι η ιστορία και πώς θα εκτυλίσσεται από κομμάτι σε κομμάτι. Έχοντας πλέον την ιστορία στο μυαλό μας, ο Χρήστος (ντραμς) έγραψε στίχους που θα εξυπηρετούσαν την ιστορία που θέλαμε να πούμε. Το artwork επίσης θέλαμε και αυτό να έχει στοιχεία της ιστορίας μέσα του. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι είχαμε κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό μας εξαρχής, τόσο στην μουσική όσο και στο artwork του «Year 2200», το οποίο σε μεγάλο βαθμό βγήκε ίσως και καλύτερο από αυτό που περιμέναμε όταν το ονειρευόμασταν.
Το «Year 2200» είναι ένα concept άλμπουμ που εκτυλίσσεται στο μέλλον αλλά με διάχυτες αναφορές σε πράγματα που μας απασχολούν και συμβαίνουν γύρω μας σήμερα. Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να στείλετε;
Καταρχάς να πω ότι το «Year 2200», κόντρα στην εποχή της ταχύτητας και των εφήμερων stories, έχει γραφτεί με σκοπό ο ακροατής να αράξει, να πιει το ποτό του, να βάλει να ακούσει ολόκληρο το δίσκο, να διαβάσει την ιστορία, η οποία θα βρίσκεται μέσα στο βινύλιο και να μπορέσει να φανταστεί με τη βοήθεια των στίχων αυτήν την ιστορία που εκτυλίσσεται σε ένα μακρινό μέλλον αλλά και πώς αυτή ουσιαστικά αντικατοπτρίζεται και στο σήμερα. Δεν θα ήθελα να κατευθύνω με κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα καθώς ο καθένας μπορεί να το βιώσει διαφορετικά. Αυτό που θα πω είναι ότι ναι υπάρχουν πάρα πολλές αλληγορίες μέσα στο δίσκο, όπως οι κοινωνικές ανισότητες, το περιβάλλον, η τεχνολογία, η αγάπη και η ανθρωπιά.
Κοινωνικοπολιτικές αναφορές υπάρχουν και στους στίχους του πρώτου σας άλμπουμ με πιο χαρακτηριστική περίπτωση ίσως το «Zak» που μιλάει για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Όταν το γράφατε φανταζόσασταν ότι οι δολοφόνοι του θα κυκλοφορούσαν σήμερα ελεύθεροι;
Ο βασικός και κύριος λόγος που με ενέπνευσε για να γράψω το τραγούδι για τον Ζακ ήταν η τρομερή απάθεια της κοινωνίας η οποία έβλεπε έναν άνθρωπο να πεθαίνει, να τον πατάνε στο κεφάλι και να τον κλωτσάνε και κάποιοι τραβούσαν βίντεο στο κινητό και τα ανέβαζαν στα social media αποθεώνοντας τους δράστες που τον σκότωσαν γιατί «ήταν κλέφτης» , «πήγε να ληστέψει, ο άλλος προστάτευσε την περιουσία του». Δυστυχώς για κάποιους ανθρώπους και για τους δικαστές του διαδικτύου, το τίμημα για το αν είσαι κλέφτης ή όχι είναι η ζωή σου. Τώρα όσον αφορά τους δολοφόνους του που είναι ελεύθεροι δυστυχώς δεν μου κάνει εντύπωση. Ζούμε σε μια χώρα η οποία ξανά και ξανά αφήνει δολοφόνους να κυκλοφορούν ελεύθεροι, μην σου πω να κατέχουν και θέσεις εξουσίας…
Το νέο σας άλμπουμ κυκλοφορεί και σε φυσική μορφή, περίπου δύο μήνες μετά την ψηφιακή του κυκλοφορία. Γιατί αυτή η χρονική διαφορά;
Με τρεις λέξεις, δυστυχώς την πατήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε εξαρχής. Όταν αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε σε ψηφιακή μορφή το δίσκο στις 15 Μαρτίου υπολογίζαμε ότι περίπου 15 μέρες μετά θα ήταν διαθέσιμα και τα βινύλια. Δυστυχώς με την κρίση στη μέση Ανατολή και με τις επιθέσεις των Χούθι υπάρχει τρομερό πρόβλημα στην αγορά του βινυλίου, καθώς τα καράβια που έρχονται από Ιαπωνία, η οποία είναι ο νούμερο ένα προμηθευτής PVC στον κόσμο, πρέπει να κάνουν το γύρο της Αφρικής για να έρθουν στην Ευρώπη οπότε αυτό έχει ως αποτέλεσμα τις τεράστιες καθυστερήσεις και για μας αλλά και πολλούς άλλους καλλιτέχνες.
Ποια είναι τα σημαντικότερα εφόδια και ποια τα μεγαλύτερα εμπόδια για μια ελληνική μπάντα σήμερα;
Η ενασχόληση με τη μουσική και η προώθησή της εκτός των τειχών του σπιτιού σου απαιτεί ταπεινότητα, υπομονή και αντοχή στην άρνηση. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για αμέτρητα «όχι» και να έχεις την ελπίδα για μερικά «ναι». Είναι μια διαδικασία που μπορεί να σε ταλαιπωρήσει και να σε κάνει να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου και τη μουσική σου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να παραμείνεις ταπεινός και να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά, να έχεις πίστη στη μουσική σου και να μην αποθαρρύνεσαι από τις αρνητικές απαντήσεις. Με επιμονή και υπομονή, μπορείς να πετύχεις τους μουσικούς στόχους σου και να βρεις το κοινό σου. Πέρα από τα παραπάνω εμπόδια τα οποία είναι λίγο πολύ κοινά παγκοσμίως, στην Ελλάδα έχουμε και ακόμα δύο και μάλιστα πολύ μεγάλα. Το πρώτο είναι το γεωγραφικό. Σκέψου πόσο πιο εύκολα μπορεί να κάνει περιοδεία μια μπάντα που έχει την βάση της στο Βέλγιο ή στην Γερμανία σε σχέση με εμάς. Το δεύτερο, έχει να κάνει με τη μουσική κουλτούρα της χώρας μας, όπου δυστυχώς στην μεγάλη πλειοψηφία απουσιάζει και έχει ως είδωλα τον Snik και τον Sin Boy.
Μπορείς να φανταστείς κάποια στιγμή τους Skags να βιοπορίζονται από τη μουσική τους;
Ποτέ μη λες ποτέ αλλά θα έλεγα πως όχι. Δυστυχώς η μουσική βιομηχανία έχει δυσκολέψει πάρα πολύ και πιστεύω θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη. Όταν συγκροτήματα όπως οι Nightwish που μαζεύουν 20.000 κόσμο, λένε ότι δυσκολεύονται πολύ να τα βγάλουν πέρα και να βιοποριστούν από την μουσική, καταλαβαίνουμε όλοι ότι για μια μπάντα όπως εμείς τα πράγματα είναι χίλιες φορές πιο δύσκολα. Ας φτάσουμε στο σημείο τουλάχιστον η μπάντα να είναι ανεξάρτητη και να μπορεί να συντηρεί από τα έσοδα της την παραγωγή νέων δίσκων, βινυλίων και βίντεο και θα είμαστε παραπάνω από ευχαριστημένοι.
