Οργανώνονται οι αντιδράσεις καθώς πληθαίνουν οι αποκαλύψεις για σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε μαθητές του σχολείου
«Μιλήστε σε εμάς που δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, μιλήστε στους γονείς τους εξαπατημένους, μιλήστε στα αγόρια και τα κορίτσια που σώπασαν από ντροπή». Αυτό ζητάει πρώην μαθητής του Αρσακείου που αποφάσισε μέσω της ανάρτησής του να ρίξει λίγο περισσότερο φως σε όσα συνέβαιναν στο καλόφημο εκπαιδευτήριο.
Ένα πυκνό σύννεφο καπνού κάλυψε το Αρσάκειο Ψυχικού από την πρώτη μέρα των αποκαλύψεων για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάτρου και, όπως λέει ο λαός, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Αναρτήσεις στα social media, ψίθυροι παλιών μαθητών του σχολείου που δεν τόλμησαν ποτέ να γίνουν κραυγές περιγράφουν τα μαθητικά τους χρόνια όπως δεν θα έπρεπε να είναι. Σε όλους αυτούς τους ψιθύρους πρωταγωνιστούν δύο ονόματα που μέσα από τη θέση εξουσίας τους κατάφεραν να χαλάσουν την παιδικότητα ορισμένων παιδιών.
Η πρώτη αποκάλυψη ήρθε από μια κοπέλα που βίωσε στο πετσί της την πίεση από έναν άντρα για να προχωρήσει σε σεξουαλική πράξη μαζί του. Μια ανήλικη μαθήτρια στο Αρσάκειο περιγράφει την τακτική γνωστού σκηνοθέτη και ηθοποιού για να καταφέρει τον στόχο του.
«Μου έλεγε ότι μ’ αγαπούσε. Στο τέλος μου έδωσε και τη διεύθυνση του σπιτιού του και μου είπε ότι θα ήθελε να πηγαίναμε κι εκείνη την ώρα σπίτι του, αλλά είχε παράσταση. Μετά με χαιρέτησε παίρνοντάς με αγκαλιά. Τους επόμενους λίγους μήνες επανέλαβε πολλές φορές την πρότασή του να πάω στο σπίτι του, γιατί “με αγαπούσε”. Τον ενοχλούσε που αρνιόμουν να το κάνω, αλλά επέμενε φορτικά». Αυτά, μεταξύ πολλών άλλων, εκμυστηρεύτηκε στον συνάδελφο Κώστα Κωστάκο πρώην μαθήτρια του Αρσακείου για τον δάσκαλό της.
«Προσπάθησε να με ελέγξει»
«Τη σχολική χρονιά 1990-91 ήμουν μαθήτρια της Β’ Λυκείου στο Αρσάκειο Ψυχικού. Στο πλαίσιο του ανεβάσματος μιας σχολικής θεατρικής παράστασης (“Η Τύχη της Μαρούλας” του Δημήτρη Κορομηλά) γνώρισα τον […] (σ.σ.: ηθοποιό και σκηνοθέτη), στον οποίο είχε ανατεθεί από τη διεύθυνση του σχολείου μας να επιμεληθεί την παράσταση. Συμμετείχα στην παράσταση και από τις πρόβες άρχισα να διαπιστώνω έναν πολύ έντονο εστιασμό του σε μένα. Ημουν 16 χρόνων, και σε αντίθεση με άλλα κορίτσια της ηλικίας μου και συμμαθήτριές μου, δεν ήμουν αυτό που λέμε “σχηματισμένη γυναίκα” σωματικά, αλλά παιδί. Μια φορά, στο τέλος της σχολικής μέρας, μου ζήτησε να πάμε να μιλήσουμε σε ένα κοντινό πάρκο. Εκεί, κάτσαμε σε ένα παγκάκι, όπου άρχισε να μου λέει πράγματα που με μπέρδεψαν πάρα πολύ συναισθηματικά: μου απήγγειλε ποιήματα, μου μιλούσε για τα παιδικά του χρόνια και τη σχέση του με την οικογένειά του, μου έλεγε ότι με βλέπει σαν τη Λάουρα στον “Γυάλινο κόσμο” και τον εαυτό του σαν τον Τομ, μου έλεγε ότι είμαι ξεχωριστή, ότι δεν ήμουν σαν τις άλλες (αυτό το έλεγε περιφρονητικά για τα άλλα κορίτσια), ότι εγώ κι αυτός ήμασταν ίδιοι, ότι μ’ αγαπούσε. Στο τέλος μου έδωσε και τη διεύθυνση του σπιτιού του και μου είπε ότι θα ήθελε να πηγαίναμε κι εκείνη την ώρα σπίτι του, αλλά είχε παράσταση. Μετά με χαιρέτησε παίρνοντάς με αγκαλιά.
Τους επόμενους λίγους μήνες επανέλαβε πολλές φορές την πρότασή του να πάω στο σπίτι του, γιατί “με αγαπούσε”. Τον ενοχλούσε που αρνιόμουν να το κάνω, αλλά επέμενε φορτικά. Ημουν εξαιρετικά συνεσταλμένη, γεγονός που εκ των υστέρων θεωρώ ότι ήταν καθοριστικό στην επικέντρωση στο πρόσωπό μου, στον έλεγχο που προσπάθησε να μου ασκήσει, στην πίεσή του να πάω μόνη μου σπίτι του. Σε ένα σχολικό πάρτι με πήρε στο πίσω μέρος της ταράτσας για να μη μας δουν οι άλλοι μαθητές, με αγκάλιασε πολύ σφιχτά, με φίλησε στο λαιμό, μου είπε ότι θα με αγαπάει για πάντα και να πάω να τον βρω. Προσπαθούσε να μπει στο μυαλό μου, με είχε μπερδέψει πάρα πολύ. Με είχε ξεμοναχιάσει, προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω μοναδική, μου έλεγε απίστευτα πράγματα για να με πείσει, με σκοπό να πάω σπίτι του. Νιώθω τυχερή που αρνήθηκα τελικά να πάω, αλλά ακόμα κι έτσι, όσα κατά καιρούς πληροφορούμουν υπό τη μορφή φημών και όσα τώρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, με κάνουν να αναρωτιέμαι για το πόσα άλλα παιδιά και νέοι άνθρωποι μπορεί να βρέθηκαν στη δική μου θέση και δυστυχώς και σε πάρα πολύ χειρότερη από τη δική μου θέση. Η αρχική μου σκέψη ήταν να μιλήσω επώνυμα για όλα αυτά, αλλά τελικά νιώθω ότι δεν έχω καμία ψυχική δύναμη να έρθω αντιμέτωπή του. Φοβάμαι ότι ούτε σε αυτό είμαι η εξαίρεση».
Οργανώνουν το επόμενο βήμα
Δεν είναι το μοναδικό περιστατικό, λένε οι καλά πληροφορημένες πηγές του Documento, υπάρχουν και άλλα που αφορούν τις πράξεις του ίδιου αλλά και ενός καθηγητή του σχολείου. «Τα τηλέφωνα έχουν σπάσει μεταξύ παλιών μαθητών και μαθητριών που ο ένας εκμυστηρεύεται στον άλλο ύστερα από τόσα χρόνια τη δική του εμπειρία και οργανώνουν το επόμενο βήμα τους» λέει στο Documento ο Γ.Μ.
Αυτό όμως που προκαλεί οργή στους περισσότερους είναι η συγκάλυψη από τους άλλους εκπαιδευτικούς αλλά και τις διοικήσεις του σχολείου. «Οι περισσότεροι γνώριζαν αλλά δεν τολμούσαν να μιλήσουν» αποκαλύπτει ο ίδιος. Μια ανεύθυνη πράξη εκπαιδευτικών που καλούνταν να προστατεύσουν ανήλικα παιδιά.
*Από την έντυπη έκδοση του Documento #222 (14/2/21)