Υπάρχουν δύο ειδών κριτικές στην κυβέρνηση. Αυτή που θέλει να βγάλει τους δανειστές στη σέντρα, με λίγα λόγια αυτή που στηρίζει (κυρίως) Κυριάκο Μητσοτάκη (αν θεωρήσουμε πως τον θέλει και η Ε.Ε.) και αυτή που θέλει να βελτιωθεί η κυβέρνηση μπας και δούμε – αν όχι άσπρη μέρα – έστω γκρι…
Η πρώτη είναι η κριτική που παραποιεί, που όλα τις φταίνε, που πάντα θα μπορούσε να ήταν έτσι και όχι έτσι…
Βέβαια όλα έχουν την ιδεολογική γωνία θέασης. Δικαιοσύνη για κάθε Κυριάκο και Άδωνη είναι το δίκαιο του πλούτου, για τη Φώφη, το δίκαιο του «ότι να’ναι» και για άλλους μπας και γίνει τίποτα για τον πολύ κόσμο…
Εκεί βέβαια παίζει το δίκαιο ως σταθερή αξία ισονομίας και κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και το δίκαιο ως φιλανθρωπία (ψίχουλα). Αυτό όμως είναι άλλο θέμα…
Για άλλους χρειάζεται πλήρης ανατροπή, θέση που ταυτίζεται με την πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά χωρίς ωστόσο εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο αλλά και ισχυρό λόγο.
Σε αυτήν, δεν θα συμπεριλάβω το ΚΚΕ, όχι γιατί είμαι «αντικομμουνιστής» αλλά γιατί εδώ και δεκαετίες το θεωρώ «κόμμα μπουτίκ»…
Για τα δικά μου μάτια μια πλήρης ανατροπή ούτε φαίνεται ορατή, ούτε είναι εφικτή δεδομένων όλων (μα όλων) των διεθνών συνθηκών.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που τάζουν εξόδους από μνημόνια, ιδιωτικοποιήσεις, μείωση φορολογίας (όχι της δικής σας)… και πολλά ακόμα ως «πακέτο» θελκτικό των Σειρήνων μπας και πάρουν την εξουσία και ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε…
Εμένα μου αρέσει η βελτιωτική κριτική, συχνά απότομη με μερικά χαστούκια…
Πάρτε παράδειγμα το θέμα των πλειστηριασμών.
Όχι, ακόμα οι τράπεζες δεν έχουν βγει στο παιχνίδι.
Κάτι προφορικές συμφωνίες, κάτι απεργίες, κάτι μουδιάσματα, οι πλειστηριασμοί είναι περιορισμένοι ως ένα βαθμό, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα μείνει και έτσι.
Οι τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν χρεοκοπήσει και ζουν συνέχεια με δικά μας λεφτά, δεν πρόκειται να αφήσουν τις κατοικίες να πάνε χαμένες.
Και μπορεί να μην ενδιαφέρονται στο να τις πουλήσουν όλες, αλλά μια χαρά τις θέλουν στο ενεργητικό τους…
Έτσι λοιπόν – αργά ή γρήγορα – θα γίνει αυτό που θέλουν οι δανειστές, αν κάποιος δεν τις σταματήσει.
Θα ροκανίζουν το νόμο Κατσέλη και θα συμπεριλαμβάνουν όλο και περισσότερες πρώτες κατοικίες στα πινάκια των δικαστηρίων και στους πλειστηριασμούς.
Αυτό θα κάνουν, προϊστάμενο τον Στουρνάρα έχουν, και δεν ενδιαφέρονται για τις προσωπικές προφορικές συμφωνίες που θα τις γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια.
Θα βγει και ο τραπεζικός Τύπος (ΜΜΕ) και θα λέει για κακοπληρωτές και τα τοιαύτα…
(Για την ιστορία, στελέχη της Ν.Δ. μιλούν ξεκάθαρα υπέρ των πλειστηριασμών).
Εμμέσως το παραδέχθηκε και ο πρωθυπουργός στη συνάντηση με τους τραπεζίτες… Τους τα είπε «σε έντονο ύψος» που απλά σημαίνει πως δεν υπάρχει προστασία με νόμο.
Αλλά το ευχολόγιο δεν είναι νόμος του κράτους.
Έτσι, απλά, αν δεν απαγορευθούν οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών – καθαρά και ξάστερα – μέχρι ενός ποσού, η κυβέρνηση αυτή θα μπει στο ντουλάπι της ιστορίας και έτσι θα γίνει μια μεγάλη παρένθεση…
Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο Τσίπρας ή ο Κοντονής.
Πάντως εκλογές με πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας δεν (ξανα)κερδίζουν με τίποτα και μάλλον εκεί είναι και η αχίλλειος πτέρνα…
