Αγαπητέ Στέλιο, γνωρίζεις – όπως θέλω να πιστεύω – ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος ανάγνωσης της πραγματικότητας. Συχνά όμως, στο πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι περιορίζουν τα όρια της πραγματικότητας, στο κουκούλι που έχουν φτιάξει για να αισθάνονται ασφαλείς.
Έτσι, παύουν να εξελίσσονται, να αναζητούν και να αμφιβάλλουν και αποζητούν την άνετη πολυθρόνα των βεβαιοτήτων τους.
Έτσι μπερδεύουν τον ατομικό με τον ιστορικό χρόνο, νομίζοντας ότι πέντε πράγματα που κουτσομάθανε στη μικρή τους ζωή είναι τάχα αιώνιες αλήθειες και αξίες.
Έτσι διαμορφώνουν τα δικά τους στερεότυπα, για να ταλαιπωρούν τους επόμενους.
Κάπου εκεί, μετράνε πια, ως πραγματικότητα, οτιδήποτε χωράει στο δικό τους καλούπι.
Τα υπόλοιπα είναι …εκτός πραγματικότητας!
Κάπου εκεί η άποψή τους γίνεται Η ΑΠΟΨΗ και η αλήθεια τους Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Κάπου εκεί το προοδευτικό γίνεται εμμονικά αυτοαναφορικό, κλείνεται σπίτι και δεν δέχεται επισκέψεις. Γίνεται απομόνωση και συντήρηση.
Προφανώς δεν αναφέρομαι σε σένα. Εσύ όπως δήλωσες «ήθελες να κρατήσεις μια ανεξάρτητη στάση» αλλά «η κατάσταση ήταν ανυπόφορη» και δεν σε άφηνε!
Σε λύγισε ο αγώνας για ανεξαρτησία…Άσε ρε Στέλιο, προφανώς αναφέρομαι σε σένα και μη μας δουλεύεις άλλο ψιλό γαζί.
Δεν είναι μόνο η μονομέρεια, οι ειρωνείες και ο μηδενισμός στα άρθρα σου, που έδωσαν το ήθος και τον τόνο της νέας ανεξαρτησίας του μαγαζιού σου (δικό σου είναι ό,τι θες κάνεις) είναι και η ευθυγράμμιση του «ανεξάρτητου» Tvxs Team με τις αυστηρές υποδείξεις (“τι πρέπει να καταλάβει ο κ. Κασσελάκης”) αλλά και το «ρεπορτάζ Σύριζα» του κου Κ. Σαββόπουλου, όπου τα περίστροφα των σερίφηδων της Ομπρέλας κελαηδούσαν ενώ του παράνομου γκρίνγκο Stefano έφτυναν μολύβι!
Σε καταλαβαίνω, είναι τόσο υψηλός ο σκοπός να μην «τουρκέψει» η αριστερά, που τα μέσα αγιάζονται! Σε φαντάζομαι, να μαζεύεις εφόδια για να οπλιστούμε εμείς, οι αδαείς.
Ξενυχτάς και αθροίζεις μήλα και πορτοκάλια, όσα είπε και όσα δεν είπε ο Κασσελάκης, όσα δεν σκέφτηκε και όσα υπονόησε. Σε βρίσκει το ξημέρωμα, κόβοντας και ράβοντας ρετάλια παλιότερων δηλώσεων για να βγει το κοστούμι όπως πρέπει. Τι κρίμα!
Αποκαλύπτεις, όπως λες «αυτό που δεν έχει συμβεί στην ιστορία των αξιωματικών αντιπολιτεύσεων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς» το πρωτοφανές «να τροφοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ με κουτσομπολιά τα πρωϊνάδικα ενώ ο Μητσοτάκης κάνει ανενόχλητος πολιτική στα δελτία ειδήσεων»! Ρε συ Στέλιο, ακούς τι λες; Δεκάδες αρχηγοί κομμάτων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε Αμερική και Ευρώπη γίνονται πρώτο θέμα στα πρωϊνάδικα.
Οκ, μικρό το λάθος. Όμως εκεί – πάνω στην πώρωση για ανεξαρτησία – σου ξεφεύγουν και «λαβράκια». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, είχαμε την επομένη της εκλογής νέου προέδρου (πριν 30 μέρες μιλάμε) ένα φρικτό γεγονός, τον βιασμό της “αρχής της πλειοψηφίας” με γνωστούς τους δράστες. Άκουσες τίποτα;;
Θυμίζω λοιπόν, ότι στη δημοκρατία δεν κυβερνούν αυτοί που σώνει και καλά έχουν δίκιο – αυτό άλλωστε μένει να κριθεί μέσα στη ζωή και το χρόνο.
Στη δημοκρατία, κυβερνούν οι πλειοψηφίες. Αυτή ήταν, από την αρχαιότητα, η διαφορά της δημοκρατίας από την ολιγαρχία και τους αριστοκράτες, αυτούς δηλαδή που πίστευαν ότι μόνο εκείνοι ξέρουν το «σωστό και την αλήθεια», άρα μόνο αυτοί οι λίγοι και εκλεκτοί, πρέπει να κυβερνούν.
Στη δημοκρατία – αστική, προλεταριακή ή όπως αλλιώς – αυτό λέγεται «αρχή της πλειοψηφίας». Όποιος δεν την θέλει, δεν την τηρεί, δεν τη σέβεται, και την πολεμά ανήκει στους φίλους των πραξικοπημάτων, στους βιαστές της δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει «μα αυτή η πλειοψηφία είναι …”χαμηλού επιπέδου». Αλλάξτε λαό!!
Συγγνώμη Στέλιο, το βάρυνα. Πάμε πάλι στα ανάλαφρα, στα πιο ποπ.
Ο Σύριζα που ήταν ροκ και έγινε ποπ (Παρεμπιπτόντως, τους Stones λέγανε ροκ αλλά οι Beatles έκαναν την επανάσταση). Ο Σύριζα λες, που εγκατάλειψε τη ροκ, από το 2015, όταν η τρόικα επέβαλλε το δικό της ρεπερτόριο. Οπ! Νάσου και ο Στέλιος σε ρόλο Λαφαζάνη!
Τελικά σε αυτόν τον τόπο, δύο άνθρωποι κατάστρεψαν την αριστερά, ο Τσίπρας κι ο Κασσελάκης. Όμως εσύ δεν χαρίζεσαι σε κανέναν. Έχουν ευθύνη κι οι άλλοι λες, που με την «αχαλίνωτη υπεραισιοδοξία τους», οδήγησαν την Αχτσιόγλου στην ήττα! Αυτή κι αν είναι ανεξάρτητη στάση.
Φαντάζομαι Στέλιο μου, ότι και για τον Τσίπρα φταίνε οι άλλοι, που χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να τον ανατρέψουν. Εξ αυτού τώρα, και η γραμμή «μηδενικής ανοχής». Χτες εκλέχτηκες, σήμερα φεύγεις! Και ο ύμνος στην ανεξαρτησία κλείνει με την φοβερή σου ατάκα προς Κασσελάκη:
«Φυσικά δεν ευθύνεστε για την κρίση του κόμματος που παραλάβατε, οι εσωκομματικοί σας αντίπαλοι έχουν ασφαλώς περισσότερες ευθύνες». Δηλαδή σε απλή μετάφραση: «κι εκεί που δεν φταίτε, φταίτε αλλά οι άλλοι πιο πολύ!»
Δυστυχώς δεν μπορώ να γελάσω, στα περί ευθύνης Κασσελάκη για τα αυτοδιοικητικά αποτελέσματα, γιατί εδώ υπεισέρχεται ο παράγων “λαϊκή βούληση”. Γιατί, η γραμμή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης «όχι συνεργασίες, ναι στα καθαρά κομματικά αριστερά σχήματα» του 3-4% στέρησαν την εκλογή προοδευτικών διοικήσεων.
Αξιότιμε κ. Κούλογλου
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κόμμα στερείται σοβαρότητας από την εποχή των κοινωνικά αδιάφορων συνιστωσών, που μοιράζονταν την κρατική επιχορήγηση. Από τότε που κάποιοι γίνανε τζάμπα μάγκες, σκαρφαλώνοντας στην κυβέρνηση χάρη στον Τσίπρα.
Από τότε που έχτισαν τον μηχανισμό της αναπαραγωγής τους με τα παραμάγαζα «τάσεις» και τα στημένα συνέδρια της ελεγχόμενης σταυροδοσίας.
Από τότε που νομίσανε – οι καημένοι- ότι μετά τον Τσίπρα ήρθε η ώρα για τον υγιεινό περίπατο της Έφης και την πάτησαν.
Τούτο το πακτωμένο μόρφωμα της Κουμουνδούρου, είχε μόνο έναν αντίπαλο, την μαζική εισροή της κοινωνίας στο κόμμα. Αυτό χάλασε τη σούπα, αυτό θα οδηγήσει στην κάθαρση. Αυτοί οι περαστικοί του δίευρου, που ζήτησαν με ανιδιοτέλεια μερίδιο στην ελπίδα, χωρίς έγκριση από τους ιδιοκτήτες.
Αυτοί οι περαστικοί του δίευρου είναι το μέλλον της αριστεράς, αυτοί με το «θολό επίπεδο πολιτικής ανάλυσης». Αυτοί που δεν εμπιστεύονται σήμερα την πολιτική και τους πολιτικούς και θεωρούν πιο πολύτιμο έναν κόκκο ειλικρίνειας και ευθύτητας από 100 τόνους επαναστατικής τάχα θεωρίας.
Καλή τύχη Στέλιο, και πού `σαι: Άμα σου πουν ότι «η ολιγαρχία και η διαπλοκή εγκαταστάθηκαν μέσα στο Tvxs» μην το θεωρήσεις πολιτική κριτική αλλά πέταξέ τους έξω με τις κλωτσιές ala Kasselakis.
