Η είδηση είναι ότι ο δήμαρχος Κόνιτσας θέλει να επανατοποθετήσει στην πόλη το άγαλμα της Φρειδερίκης. Θέλει να επαναφέρει στην πλατεία της πόλης το άγαλμα που τοποθετήθηκε στον Εμφύλιο ως σύμβολο του Εμφυλίου και αφαιρέθηκε το 1971. Σημασία δεν έχουν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο τοπικός άρχοντας για να στήσει και πάλι το άγαλμα της μισητής βασίλισσας.
Ούτε να επιχειρηματολογήσει κάποιος για την εμπλοκή της Φρειδερίκης στην πολιτική ζωή του τόπου που περιλάμβανε από συνωμοσίες και χαστούκια στον Καραμανλή έως εμπορία παιδιών και αταξίες με τον Αλεν Ντάλες της CIA, τον οποίο προσπαθούσε να πείσει να ξεκινήσει τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (πυρηνικό, παρακαλώ) από την Ελλάδα. Κάθε φορά που η Φρειδερίκη ξάπλωνε στο κρεβάτι ή το γραφείο του Ντάλες (χωρίς αναστολές από το δόγμα πατρίς – θρησκεία – οικογένεια) την πλήρωναν οι αριστεροί στην Ελλάδα, οι οποίοι έπρεπε να εξαφανιστούν.
Το πραγματικό πρόβλημα που υπερβαίνει τις γραφικότητες και την ανοησία του κάθε δημάρχου τέτοιου τύπου είναι ότι γίνεται προσπάθεια να μάθουμε να ζούμε με τα ζόμπι. Η Ιστορία ξαναγράφεται με εργαλεία αναθεωρητές συγγραφείς, λάτρεις του Εμφυλίου, ακροδεξιούς πολιτικούς και ενίοτε, ναι, και ανόητους.
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να πείσει με πρόσωπα αναφοράς τα κουστουμαρισμένα πρότυπά του, αφού τα παραδείγματά του στην Ελλάδα είναι αρνητικά. Θα έχουν είτε την όψη του εγκληματία του λευκού κολάρου είτε του αρπακτικού που έχει χτίσει περιουσία πάνω στα ερείπια της κοινωνίας και του δημοσίου. Γίνεται λοιπόν μια προσπάθεια ολικής επαναφοράς της αντίδρασης ως αξίας που βοηθά στην επικράτηση με ιδεολογικούς όρους και δεν διακινδυνεύει τη χρήση του παραδείγματος, που μπορεί να αποδειχθεί από κλέφτης εντερπρενέρ έως παιδόφιλος ηθοποιός. Νεκρανασταίνονται βασιλιάδες, θεωρίες συνωμοσίας, ακροδεξιές αφηγήσεις για να συνθέσουν ένα αξιακό σύστημα που δεν απειλείται από την πραγματικότητα και επιπλέον δημιουργεί έναν βολικό μύθο.
Η ολική επαναφορά της αντίδρασης δεν έχει βασικό της εργαλείο τον δήμαρχο νοσταλγό της μισητής βασίλισσας. Το εργαλείο του είναι η ενοχοποίηση της δημοκρατίας. Κάθε αριστερός είναι αξιωματικά κακός και κάθε δημοκράτης είναι αριστερός. Ετσι η συνεπαγωγή γίνεται εύκολη και όποιος ψελλίζει οτιδήποτε για τη δημοκρατία ενοχοποιείται αυτόματα. Το σχήμα που αναφέρει ως κακό της χώρας «την Αριστερά και τις παραφυάδες της» επανέρχεται φτιασιδωμένο από τη δεκαετία του 1950, με ιδεολογικούς μαχητές όποιους θεωρούν πως η πολλή δημοκρατία βλάπτει.
Και κατά συνέπεια βλάπτουν όσοι έχουν άλλη άποψη, είναι διαφορετικοί ή απαιτούν εξηγήσεις για όσα γίνονται.
Η υπόθεση του Κουφοντίνα είναι εξόχως αντιπροσωπευτική όσων κατασκευάζουν. Κάθε δημοκράτης πολίτης που θεωρεί πως πρέπει να περιφρουρηθεί το κράτος δικαίου βαφτίστηκε οπαδός της τρομοκρατίας. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία ότι οδεύουμε προς το παρελθόν, στις δικτυακές πλατφόρμες στο ίντερνετ δημιουργήθηκαν οι αλγόριθμοι της λογοκρισίας που κόβουν ακόμη και επιστημονικές αναφορές στην υπόθεση Κουφοντίνα.
Την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν την ενδιαφέρει κανένας Κουφοντίνας επί της ουσίας. Την ενδιαφέρει να μην υπάρχουν αντιρρήσεις, φωνές που διατυπώνουν απόψεις και άλλες που ζητούν εξηγήσεις.
Οσο η χώρα βυθίζεται στην κρίση της πανδημίας τόσο ανακαλύπτει ότι η κρίση χρησιμοποιείται για να επιβληθούν μέτρα και να κατασκευαστεί μια κοινωνική ζωή με νέους, σκοτεινούς όρους. Ποιος θα μπορούσε πριν από δύο χρόνια να φανταστεί και να αποδεχτεί ότι θα έπρεπε να κλείνεται στο σπίτι με άνωθεν εντολές και χωρίς επιστημονικές εξηγήσεις που να πιστοποιούν τη χρησιμότητά του; Ποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι θα βίωνε την οικονομική καταστροφή μόνο και μόνο επειδή κάποιοι επιμένουν ότι είναι αναπόφευκτη; Ποιος θα τολμούσε να υποθέσει ότι μπαίνουμε σε μια εποχή τρόμου αφού δεχτούμε αντικρουόμενες συνταγές που δεν αντέχουν σε λογική κριτική;
Φοράμε μάσκες, κυκλοφορούμε με φόβο όταν κυκλοφορούμε, ζούμε το οικονομικό μας τέλος, παρακολουθούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σαν άψυχα ιντερνετικά ρομπότ, ενώ την ίδια ώρα κανένας δεν δίνει πειστικές εξηγήσεις ή επιστημονικά δεδομένα. Ξεχάσαμε πώς είναι το χαμόγελο στο παιδικό πρόσωπο και είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε μόνο με το σαρδόνιο/κυνικό χαμόγελο του πρωθυπουργού και των κολαούζων του, των μόνων ευτυχισμένων μάλλον και με προνόμιο διακοπών και εμβολιασμού.
Γιατί γίνονται όλα αυτά; Για να σωθούμε; Ποιος πιστεύει πλέον ότι το μαύρο σύννεφο από πάνω μας είναι ο κακός μας ο καιρός και όχι οι καπνοί από τη φωτιά που καίει στο διάβα της ζωές και τη χώρα;
Οι διαβεβαιώσεις των μέσων ενημέρωσης ότι όλα γίνονται γιατί έτσι πρέπει και δεν γίνεται διαφορετικά δεν μπορούν να πείσουν. Και ναι μεν στην περίπτωση Κουφοντίνα το επιχείρημα ότι όλα γίνονται γιατί ένας τρομοκράτης θέλει κελί πολυτελείας στον Κορυδαλλό μπορεί να παρασέρνει μάζες ανενημέρωτων, σε ό,τι αφορά όμως το δράμα του καθενός τα στοιχεία βρίσκονται στην τσέπη ή τη βαριά ανάσα της μάσκας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί πλέον να κρύψει πράγματα, που άλλωστε έχουν τέτοια έκταση που δεν κρύβονται.
Αυτός είναι ο λόγος που ξεκινάει ιδεολογική επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Ζωντανεύει το ζόμπι Φρειδερίκη, μπαίνει συστηματικά μικρόφωνο στα χείλη των ακροδεξιών και κατασκευάζεται η αναγκαιότητα της βίας ως συμμορφωτικού παράγοντα στην κοινωνία. Απέναντι στη δημοκρατία δεν εμφανίζουν ως συνταγή μια χούντα, αλλά τη δημοκρατία με εξαιρέσεις και αστερίσκους. Η δημοκρατία μπορεί να αναστέλλεται και να αναιρείται όταν υπάρχει «ανάγκη», την οποία φυσικά θα προσδιορίζουν οι ίδιοι.
Η δημοκρατία παραδίδεται στα χέρια του Χρυσοχοΐδη, στις συχνότητες των Μαρινάκηδων και στον κυνισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα δικαιώματα, από αυτό στην εργασία μέχρι της ισονομίας, είναι αμαρτήματα που απειλούν τις δικές τους αμαρτίες.
Η μεγάλη αχόρταγη παρέα πλουτίζει από αναθέσεις και «έργα για την Covid» την ώρα που πάλι πεθαίνουν μαζικά άνθρωποι. Παίρνονται αλλοπρόσαλλα μέτρα εκτός από τα μοναδικά, αποδεδειγμένα αναγκαία: να ενισχυθούν οι δομές δημόσιας υγείας και οι κοινωνικές υποδομές. Ο λόγος είναι πως θέλουν να ξεπουλήσουν την υγεία, τις μεταφορές και κάθε κλάδο προσφοράς που διαχειρίζεται το κράτος στα δικά τους παιδιά. Πρέπει λοιπόν να τα απαξιώσουν και όχι να τα ενισχύσουν.
Γι’ αυτό πρέπει να χτυπηθεί η δημοκρατία, να ποινικοποιηθεί η άποψη και να ενοχοποιηθεί η αμφιβολία. Πρέπει όλοι να συνηθίσουν και να αποδεχτούν την αλά καρτ δημοκρατία, η οποία φυσικά θα καταπίνει Λιγνάδηδες και θα διυλίζει τον γιατρό του νοσοκομείου που διαμαρτύρεται για το έγκλημα. Ισως το σύστημα χρειαστεί και μία ακόμη Φρειδερίκη εκτός από την αγαλμάτινη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης την έχει έτοιμη.
