Εχουν περάσει τριάντα και πλέον χρόνια από την εποχή που κυριαρχούσε στη δηµόσια συζήτηση ο όρος «δεινόσαυροι», από την εποχή που εµφανιζόταν ως επιτακτική ανάγκη να παραµερίσουν (πόσο επίκαιρη η λέξη) από το προσκήνιο της πολιτικής οι µεγάλες προσωπικότητες που σηµάδεψαν τη ζωή αυτού του τόπου για να περάσει η νέα γενιά.
Καραµανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Φλωράκης, Κύρκος πέρασαν στην Ιστορία και παρόλο που η νέα γενιά που ανέλαβε αποτελούνταν και πάλι από έναν Καραµανλή, έναν Παπανδρέου, έναν Μητσοτάκη, οφείλουµε να οµολογήσουµε ότι άλλαξαν πολλά.
Οι αλλαγές εντοπίζονται ως επί το πλείστον στον τρόπο που ασκείται η πολιτική και κυρίως στη σύσταση του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Την εποχή των «δεινοσαύρων», για παράδειγµα, θα ήταν αδιανόητο να υπουργοποιηθεί η ∆όµνα Μιχαηλίδου, αλλά ακόµη και στην απίθανη περίπτωση που αυτό συνέβαινε, οι δηλώσεις της και τα «µαργαριτάρια» που συχνά πυκνά εκστοµίζει θα προκαλούσαν το λιγότερο πολιτικό σεισµό.
Οι ∆όµνες όµως σήµερα δεν είναι η εξαίρεση, είναι ο κανόνας. Κανόνας που διατρέχει διαγώνια το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Από την εποχή των δεινοσαύρων περάσαµε στην εποχή των µαθητευόµενων. Νέα παιδιά µόλις ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, χωρίς εργασιακή προϋπηρεσία παρά µόνο κοµµατική, γίνονται µε διαδικασίες-εξπρές υπουργοί, παίρνουν θέσεις ευθύνης, αποκτούν αυτοκίνητο και οδηγό. ∆εν είναι λίγα τα παραδείγµατα στην ελληνική Βουλή αυτών που πρώτα έγιναν υπουργοί και µετά βουλευτές.
Διαβάστε επίσης – Από τη Δόμνα στην Κεραμέως μια ασυναρτησία δρόμος!
Θύµατα «ιδρυµατισµού» των µεγαλείων τους, των αυλικών τους, των social media και της εικόνας τους, έχοντας εξασφαλίσει για τον εαυτό τους έναν πλούσιο τρόπο ζωής, δείχνουν να αδιαφορούν για την κοινωνία και ασχολούνται µόνο µε την επικοινωνία. Πολιτεύονται µε άγνοια κινδύνου και αραδιάζουν ανοησίες χωρίς να υποστούν καµιά συνέπεια.
Για να µην αποδώσουµε όµως µόνο στους νέους της «νέας γενιάς» τις ευθύνες, οφείλουµε να συµφωνήσουµε µε αυτό που περιγράφει χαρακτηριστικά ο θυµόσοφος λαός µε τη φράση «το ψάρι βροµάει από το κεφάλι». Γι’ αυτό οι ∆όµνες και θα πολλαπλασιάζονται και θα συνεχίσουν να κάνουν και να λένε ανοησίες. Το µέλλον, τελικά, δεν έφερε καλύτερες µέρες…