Αυτήν την Κυριακή γυρίζουμε όλοι τα ρολόγια μας έξι δεκαετίες πίσω. Η Κυβέρνηση, διά του κ. Υπουργού Προστασίας Πολίτη κυρίως, το έχει ήδη πράξει εξάλλου.
Εδώ και πολύ καιρό, κάθε δημοκρατικός πολίτης αυτής της χώρας αναρωτιέται: «Τι ζούμε;». Τι ζούμε πράγματι; Πέντε ανήλικοι μαθητές κρατήθηκαν επί τέσσερις ημέρες στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, χωρίς επικοινωνία με τους γονείς τους, χωρίς μία αλλαξιά ρούχα. Ούτε στους συνηγόρους τους δεν επέτρεψαν οι αστυνομικές αρχές να τους πάνε κάτι για να φάνε ή να αλλάξουν. Γιατί; Διότι συμμετείχαν σε πορεία. Το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς είναι και μέλη των δεκαπενταμελών των σχολείων τους, φαίνεται να αποτέλεσε ιδιαζόντως επιβαρυντικό παράγοντα για τις αρμόδιες αρχές.
Λίγες ημέρες πριν είχαν δει το φως της δημοσιότητας, ή για να ακριβολογούμε το φως… των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έγγραφα αστυνομικών αρχών με τα οποία ζητούσαν από διευθυντές υπό καταλήψεων σχολείων να τους στείλουν τα ονόματα των μαθητών που είναι μέλη δεκαπενταμελών και όσων συμμετέχουν στις καταλήψεις. Το Υπουργείο Παιδείας επίσης, ζητούσε, διά των διευθύνσεων των σχολείων, από γονείς να υπογράψουν υπεύθυνες δηλώσεις σχετικά με το εάν συμφωνούν με τις καταλήψεις που κάνουν τα παιδιά τους ή όχι.
Έχουμε όπως είναι φανερό, να κάνουμε με μία σαφή πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης να καταστείλει το μαθητικό, και όχι μόνο, κίνημα με κάθε τρόπο. Η στοχοποίηση της νεολαίας γίνεται συστηματικά εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Από το κυνηγητό στους κινηματογράφους για την ταινία «Τζόκερ» και το ξύλο στις πλατείες μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας την άνοιξη, (διότι ας μη γελιόμαστε, δεν ήταν καραντίνα αυτό που μας επέβαλαν τότε. Καραντίνα θα ήταν εάν έπαιρναν και κάποιο άλλο μέτρο για την προστασία της δημόσιας υγείας, όπως αύξηση των δαπανών για την Υγεία, τεστ και ιχνηλάτηση του ιού) μεσολάβησε ένας χρόνος Δεξιάς διακυβέρνησης. Φαίνεται πως εκτός από το λαό, ούτε η Δεξιά ξεχνά «τι σημαίνει Δεξιά».
Το διακύβευμα είναι σαφές. Από τους νέους ανθρώπους ξεπηδούν κινήματα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να εμποδίσουν με κάθε τρόπο. Ας μην ξεχνάμε δε ότι το μαθητικό κίνημα, κάθε φορά που ήταν μαζικό, οδηγούσε σε τελική νίκη. Η πρακτική αυτή του φακελώματος είναι βγαλμένη από τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεότερης, ελληνικής ιστορίας και μακράν απέχουν από ένα δημοκρατικό Κράτος Δικαίου. Θυμίζουν την εποχή που οδήγησε στην μαύρη επταετία. Ο πρώην «σοσιαλιστής» Υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» έδωσε με χαρά τα διαπιστευτήριά του στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Τη στιγμή που ολόκληρη η χώρα στενάζει από την εγκληματικότητα και τα αστυνομικά της τμήματα από την υποστελέχωση, ο κ. Χρυσοχοΐδης έχει επιδοθεί σε ένα κρεσέντο καταστολής στο κέντρο της Αθήνας. Τόσο έντονη είναι η προσπάθειά του μάλιστα, που μάλλον θα έπρεπε να μετονομασθεί σε Υπουργός Προστασίας της Κυβέρνησης παρά του Πολίτη.
Έξι δεκαετίες πίσω, λοιπόν, προσπαθεί να γυρίσει τη χώρα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ο κόσμος όμως που βρέθηκε δίπλα στο πλευρό των δεκατετράχρονων μαθητών, δίπλα στη Μάνα Φύσσα στις 7 του Οκτώβρη, δίπλα σε όποιον αγωνίζεται για την ελευθερία και τη δημοκρατία, θα δώσει ξανά την απάντηση. Όπως το κάνει πάντα. Αυτός είναι το πραγματικό «τείχος» της Δημοκρατίας.
