Ένα τεύχος, φόρος τιμής στο 1,5 εκατομμύριο Έλληνες που έφτασαν από τη Μικρά Ασία στην πατρίδα καταδιωγμένοι το φοβερό εκείνο ΄22.
Σ΄ αυτούς που η ζωή τους γκρεμίστηκε μέσα σε λίγες μέρες. Και άρχισαν να την ξαναχτίζουν στα «πλίνθινα» και τις «λαμαρίνες» που τους προσφέραμε για στέγη. Και αφύπνισαν την Αθήνα από τον νεοκλασικό της λήθαργο, δημιουργώντας νέες συνοικίες. Κι ακόμη περιμένουν τις «ανταλλάξιμες» περιουσίες τους.
Σ΄ αυτούς που έμαθαν εμάς τους «παλιοελλαδίτες» να ζούμε καλύτερα, να τρώμε και να ζούμε ωραιότερα, να δουλεύουμε και να εμπορευόμαστε σωστότερα.
Σ΄ αυτούς που μας έμαθαν να γλεντάμε και να τραγουδάμε ομορφότερα. Που έφεραν την περίτεχνη μουσική τους με τα σαντούρια και τα βιολιά και τη συγχώνευσαν με τα «μουρμούρικα» των απόκληρων του Πειραιά. Και δημιούργησαν το ανεπανάληπτο φαινόμενο του ρεμπέτικου.
Είναι ένα τεύχος γεμάτο νοσταλγία, που μέσα από τις σελίδες του ξεπηδάνε οι μελωδίες του θρυλικού Γιοβανίκα, του Σέμση, του Περιστέρη, του Τούντα, του Χατζηχρήστου, του Στελλάκη, του Γιοβάν Τσαούς, του Μάρκου και τόσων άλλων.
