Είναι πλέον σαφές και για πολλούς αναπόδραστο… Η ευρωπαϊκή οικονομία εισέρχεται σε κύκλο ύφεσης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, με τους Ρώσους εισβολείς που εμφανίζονται διατεθειμένοι να παραμείνουν επί μακρόν στο ουκρανικό έδαφος, σε συνδυασμό με τις κυρώσεις που πλήττουν βάναυσα το ευρώ (αν δει κανείς την πορεία που κάνει το ρούβλι θα καταλάβει) φέρνουν αδιέξοδο. Σε αυτό το σκηνικό προστίθενται οι αναταραχές στην εφοδιαστική αλυσίδα, που και λόγω πανδημίας δεν λένε να κοπάσουν.
Ολα αυτά δημιουργούν πληθωριστικές πιέσεις. Προσοχή, μιλάμε για την ευρωπαϊκή οικονομία. Στην Ελλάδα έχουμε έναν πολλαπλασιαστή καταστροφής ονόματι Κυριάκος Μητσοτάκης. Μόλις την προηγούμενη Πέμπτη «θαυμάσαμε» τον επικεφαλής της «ανεξάρτητης» ΡΑΕ Αθανάσιο Δαγούμα να προσπαθεί να καλύψει τις κυβερνητικές επιλογές που επιτρέπουν την αισχροκέρδεια. Γιατί οι λογαριασμοί ρεύματος και τα «ουρανοκατέβατα κέρδη» μαζί με τα καύσιμα (και την κυβερνητική άρνηση να μειωθεί η βαριά, της τάξης του 60%, φορολόγησή τους) ευθύνονται για το 70% του πληθωρισμού στην Ελλάδα.
Ομως και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ τρέχει με 7,5%, ενώ ο πληθωρισμός χονδρικής άγγιξε τον Απρίλιο το 11%. Στα ίδια περίπου μεγέθη κινείται και η ευρωπαϊκή οικονομία. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η γάγγραινα, τουλάχιστον από άποψη ιστορικού προηγούμενου, έχουμε ένα φάρμακο… Μια λύση που είναι χειρότερη από την ίδια την αρρώστια. Ονομάζεται ύφεση και έχει αρχίσει να ενεργοποιείται στις δυτικές οικονομίες με την αύξηση των επιτοκίων.
Ήδη η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) αρχές Μαΐου προέβη στη δεύτερη κατά σειρά αύξηση των επιτοκίων της φέτος, ενώ ο διοικητής της έχει εκφράσει την πρόθεση να αυξήσει κι άλλο τα επιτόκια τόσο τον Ιούνιο όσο και τον Ιούλιο. Η ΕΚΤ ακολουθεί, πιθανότατα τον Ιούλιο. Ακριβότερο δανειζόμενο χρήμα σημαίνει ακριβότερα παραγόμενα προϊόντα και μείωση της κατανάλωσης. Μια τέτοια περίπτωση συνιστά το κερδοσκοπικό (επίσης αρνείται να παρέμβει ο πολλαπλασιαστής της καταστροφής Κυρ. Μητσοτάκης) ράλι της βενζίνης στην ελληνική επικράτεια. Η αύξηση της τιμής του λίτρου στα 2,2 ευρώ (στα νησιά ξεπέρασε τα 2,5 ευρώ) επιφέρει μείωση της κατανάλωσης που κινείται στο 30% τις αργίες και στο 20-25% τις καθημερινές.
Εδώ λοιπόν εισέρχεται το ερώτημα: μια οικονομία όπως η ελληνική μπορεί να αντέξει την επερχόμενη ύφεση; Αν δούμε τα πραγματικά μεγέθη, η απάντηση είναι αρνητική…
– Το δημόσιο χρέος, αν συνυπολογιστούν τα repos και ο ενδοκυβερνητικός δανεισμός, ανέρχεται στα 388 δισ. ευρώ.
– Σε αυτά προστίθενται άλλα 4,5 δισ. ευρώ που είναι το κρυφό χρέος που αποτελούν τα χρέη προς τους ιδιώτες (2,3 δισ. ευρώ) και οι εκκρεμείς συνταξιοδοτήσεις.
– Παρότι ο «Ηρακλής» 1 και 2 αφαίρεσε ιδιωτικό χρέος από τις τράπεζες και το πέρασε στο κράτος με τις εγγυήσεις που οσονούπω θα αρχίσουν να καταπίπτουν, περί τα 100 δισ. ευρώ «κόκκινων» δανείων βρίσκονται ακόμη στα ταμεία των τραπεζών.
– Η λαίλαπα των μνημονίων μαζί με τα τραπεζικά κριτήρια έχουν αφήσει περί το 80% των επιχειρήσεων και των πολιτών έξω από επόμενο δανεισμό. Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα δυνατότητα πρόσβασης σε επιχειρηματικά δάνεια έχουν μόλις 35.000-40.000 επιχειρήσεις. Αν αναλογιστούμε ότι τα επαγγελματικά ΑΦΜ είναι περίπου 1,5 εκατομμύριο, εκ των οποίων τα 830.000 περίπου αφορούν επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα επιστήμονες (μηχανικοί, νομικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι κ.λπ.), εύκολα καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν εγχώριες επενδύσεις ούτε επιβίωση μέσω δανεισμού.
– Το χρέος προς εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία ανέρχεται σε 145 δισ. ευρώ.
