Ούτε οι συκοφαντίες ούτε η διαστρέβλωση του αγώνα τους, που στην αρχή τούς παρουσίαζε ως «αρνητές της μάσκας», ούτε οι εκβιασμοί με τις απουσίες στην τηλεκπαίδευση που επιστρατεύει η κυβέρνηση μπορούν να κρύψουν ότι οι μαθητές έχουν δίκιο.
Οι μαθητές έχουν δίκιο και τους το αναγνωρίζει η πλειοψηφία του λαού που ανησυχεί μπροστά στο νέο κύμα πανδημίας βλέποντας κάθε μέρα την κατάσταση στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς, στο αθωράκιστο δημόσιο σύστημα υγείας. Γιατί ο λαός θέλει τα παιδιά του να βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο, σε ένα σχολείο ασφαλές με όλα τα απαραίτητα μέτρα για την υγεία και τη μόρφωσή τους.
Οι μαθητές έχουν δίκιο και τα βάζουν με έναν ολόκληρο μηχανισμό που καθημερινά τους βρίζει και επιχειρεί (με αποτυχία) να τους βγάλει στα μανταλάκια ως «περιθωριακούς», «κακομαθημένους» και «αλητάκια».
Οι μαθητές έχουν δίκιο γιατί με τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις, τις καταλήψεις και τις πορείες διεκδικούν τα αυτονόητα. Τι άλλο από αυτονόητες είναι η μείωση των μαθητών ανά τάξη και η δημιουργία περισσότερων τμημάτων με διορισμούς εκπαιδευτικών αλλά και προσωπικού καθαριότητας των σχολείων; Η μεγάλη κρατική ανευθυνότητα και υποκρισία αφορά και τα πανεπιστήμια, τα οποία η κυβέρνηση –που κατά τ’ άλλα θέλει «ανοιχτά σχολεία»– κρατάει κλειστά.
Και όλα αυτά όχι στα χρόνια της ισπανικής γρίπης αλλά το 2020, στα χρόνια του κορονοϊού, που η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας έχει περάσει σε ανώτερα επίπεδα. Και όλα αυτά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που έχει μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες και έμπειρο και ικανό επιστημονικό και εργατικό δυναμικό.
Αντί να συζητάμε για το αν θα έχουν τα σχολεία γιατρό, αναπτυξιολόγο, κοινωνικό λειτουργό, συζητάμε για τα μεγάλα κενά σε καθηγητές. Αντί να συζητάμε πώς συνδέεται με όλες τις σχολικές μονάδες ένα αναπτυγμένο, στελεχωμένο και σύγχρονο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, σήμερα το ζητούμενο είναι αν θα γίνονται υποχρεωτικά και δωρεάν τα διαγνωστικά τεστ σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς που έχουν έρθει σε επαφή με κρούσμα σε σχολείο.
Ολα αυτά τα προβλήματα έχουν ουρά. Η πανδημία όμως τα ανέδειξε επιθετικά. Γιατί τα κενά και η αδιοριστία σε καθηγητές είναι διαχρονικά. Γιατί πριν έρθει ο τραγελαφικός νόμος της ΝΔ –εν μέσω πανδημίας– που κάνει 27άρια τα τμήματα, υπήρχε το νομοθετικό πλαίσιο που επέτρεπε τα 25άρια τμήματα. Γιατί η κυβέρνηση σήμερα απαντάει ότι δεν είναι ρεαλιστικά τα αιτήματα των μαθητών, όπως ακριβώς απαντούσε κάθε κυβέρνηση στις μαθητικές κινητοποιήσεις κάθε περιόδου («ουτοπικό» χαρακτήριζε το αίτημα των μαθητών για «σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει» ο κ. Γαβρόγλου). Ο «ρεαλισμός» που μοιράζονται η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση είναι μετρημένος με την ίδια μεζούρα. Μοιράζονται τις ίδιες προτεραιότητες. Πάντα γρήγορα και εύκολα βρίσκονται πόροι για να κατευθύνονται για τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και ασφαλώς των μεγάλων μας «συμμάχων» (4 δισ. τον χρόνο πληρώνουμε τον διεθνή παραβάτη που λέγεται ΝΑΤΟ), αλλά για τους μαθητές, τους εργαζόμενους και όποιον διεκδικεί η απάντηση είναι κασέτα: «δεν υπάρχει σάλιο», «είναι πολύ περιορισμένες οι δυνατότητες» και όλα αυτά τα γνωστά…
Το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των μαθητών. Είναι λογικά, ρεαλιστικά και αναγκαία. Στις κινητοποιήσεις των μαθητών, των υγειονομικών, των εργαζομένων διάφορων κλάδων βρίσκονται η ελπίδα και η ανάσα. Γιατί αναλαμβάνουν την ευθύνη να μη σιωπήσουν. Γιατί «λογαριάζονται τώρα» για όσα τους στερούν. Γιατί δεν δέχονται τον ρεαλισμό της υποταγής και απαντούν ότι ρεαλισμός είναι ό,τι έχουν ανάγκη ο λαός και τα παιδιά του για να προστατεύσουν την υγεία και τα δικαιώματά τους.
Ο Νίκος Ρεμπάπης είναι μέλος του γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
