«Πάρε ναυτάκι/ ναυτάκι Συριανό/ λοστρόμο Πειραιώτη/ μηχανικό Μυτιληνιό/ τιμόνι Καλαματιανό/ και καπετάνιο Χιώτη» τραγουδούσαν οι πραιτωριανοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη –αυτοί που κατά τον υπουργό που δεν πρόκαμε να διαβάσει το μνημόνιο χειροκροτούνται από τον κόσμο στους δρόμους της Αθήνας– αποχωρώντας ατάκτως από Λέσβο και Χίο.
Το τραγούδι τους δε συνόδευαν με προσφωνήσεις («γκαζμάδες», «τουρκόσποροι» προς τους ντόπιους και μπορεί να μην ξεχώριζαν για την ευφάνταστη έμπνευσή τους –ας μην είμαστε αυστηροί, μπάτσοι είναι τα παιδιά–, αλλά μετέφεραν στα νησιά ένα ατόφιο πνεύμα γνήσιου γηπεδικού πολιτιζμού.
Και αφού η κυβέρνηση έδωσε ένα κακοσκηνοθετημένο σόου αστυνομικής καταστολής και ασυδοσίας που τάχα μου εμπεδώνει το πλαίσιο κανονικότητας και νομιμότητας και αφού λογόκρινε τη ροή ειδήσεων σχετικά με τα γεγονότα στη Λέσβο και τη Χίο στα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης (για την πλειονότητα των ιδιωτικών Μέσων δεν υπάρχει θέμα· οι αυλικοί δημοσιογράφοι των «νόμιμων ιδιοκτητών της χώρας» ξέρουν καλύτερα από τα αφεντικά τους), συνεχίζει να είναι αντιμέτωπη με ένα φλέγον θέμα.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, έρμαια του επαρχιώτικου αυταρχικού μικροκομματικού πνεύματος της κυβέρνησης, παραμένουν στα νησιά ενεργοποιώντας τα ακροδεξιά αντανακλαστικά των τοπικών κοινωνιών. Αυτό όμως τώρα δεν είναι βολικό για τη ΝΔ.
