Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ελληνική δηµοκρατική Iστορία η ηγεσία της ∆ικαιοσύνης δεν είχε εκθέσει τόσο πολύ τον ρόλο της, τους ανθρώπους που την υπηρετούν και τον θεσµό. Η πρόεδρος του Αρειου Πάγου Ιωάννα Κλάπα και η εισαγγελέας Γεωργία Αδειλίνη, µαζί µε τον πρώην εισαγγελέα του Ανώτατου ∆ικαστηρίου Ισίδωρο Ντογιάκο, αποτελούν το ανάθεµα του θεσµού και την απόδειξη ότι η ∆ικαιοσύνη κατρακυλά (µε ευθύνη τους) στη χαµηλότερη εκτίµηση που είχε ποτέ. Ο Ισ. Ντογιάκος ήταν ο ανώτατος εισαγγελέας που επιχείρησε να εµποδίσει την έρευνα για τις υποκλοπές και µε εντολή Μητσοτάκη είχε ενεργό ρόλο στην υπόθεση του εγκλήµατος στα Τέµπη, ενώ ο γιος του υπηρετούσε στο γραφείο του ελεγχόµενου υπουργού Κώστα Αχ. Καραµανλή.
Οι κ. Κλάπα και Αδειλίνη πήραν επάξια τη σκυτάλη από τον Ντογιάκο και συνεχίζουν το έργο της οικοδόµησης του «καθεστώτος παρ’ Αρείω Πάγω», του οποίου έχουν την πλήρη κυριότητα. Η συγκεκριµένη εκτίµηση δεν είναι ούτε δηµοσιογραφική ούτε αυθαίρετη. Οι δικηγορικοί σύλλογοι σε όλη τη χώρα, το σύνολο των Ενώσεων ∆ικαστών και Εισαγγελέων, συλλειτουργοί της ∆ικαιοσύνης και φυσικά οι συγγενείς των θυµάτων στο έγκληµα στα Τέµπη αναφέρονται πλέον ανοιχτά στη µετατροπή του Αρειου Πάγου από την ηγεσία του σε βιλαέτι, όπου κυριαρχούν αυταρχικές και µη σύννοµες αποφάσεις όπως και η προσωπική αλαζονεία.
Πρέπει ωστόσο να σηµειώσουµε ότι δίπλα στον πυρήνα εξουσίας των δύο κυριών που αντιλαµβάνονται και τη ∆ικαιοσύνη και τις προσωπικές επιλογές τους ως τρόπο λειτουργίας της ελληνικής επικράτειας έχει δηµιουργηθεί ένα παράκεντρο εξουσίας. Πρόκειται για το γραφείο Τύπου του Αρειου Πάγου υπό τον αρεοπαγίτη Γεώργιο Λυµπερόπουλο που έχει αυτοαναγορευθεί σε θεωρητικό αυτού του συστήµατος αυθαιρεσίας και νοµοδιαστρέβλωσης.
Η Ελλάδα έχει επικριθεί στο παρελθόν από την Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί δεν είχε ορίσει γραφεία Τύπου στα πρωτοδικεία, τα εφετεία και στον Αρειο Πάγο για να ενηµερώνουν τους δηµοσιογράφους και το κοινό. Επί της ηγεσίας των κ. Κλάπα και Αδειλίνη δηµιουργήθηκε γραφείο Τύπου, αλλά µε αρµοδιότητα να επιτίθεται όταν η κοινή γνώµη ή παράγοντες του δηµόσιου βίου θέτουν ζητήµατα λειτουργίας της ∆ικαιοσύνης. Ο «αρχισυντάκτης» του Αρειου Πάγου έχει αναλάβει να κατακεραυνώνει όποιον κάνει χρήση του δικαιώµατος της κρίσης ή θέτει ερωτήµατα για το τι συµβαίνει στη ∆ικαιοσύνη. Από την οργή των θεωρητικών της προπαγάνδας του γραφείου Τύπου δεν έχει ξεφύγει ούτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο τόλµησε να θέσει θέµατα για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα.
Ας µη γελιόµαστε. Στην ηγεσία του Αρειου Πάγου πολλές φορές υπήρξαν πρόσωπα που δεν είχαν το κύρος, τη νοµική κατάρτιση και την ακτινοβολία που θα έπρεπε να συνοδεύουν τον τίτλο τους. Αλλωστε και µόνο ο τρόπος µε τον οποίο διορίζεται η ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων ναρκοθετεί εκ των πραγµάτων τον θεσµό της ∆ικαιοσύνης. Ο διορισµένος από την κυβερνητική πλειοψηφία ανώτατος δικαστής ή εισαγγελέας έχει εξάρτηση από αυτόν που τον επέλεξε, ενώ όποιος επιθυµεί να διοριστεί σε τέτοια θέση στο µέλλον προσφέρει προκαταβολικά τις υπηρεσίες του σε αυτόν που θα τον επιλέξει. Και δεν είναι υπηρεσίες απονοµής δικαιοσύνης.
Οι περισσότεροι όµως στις θέσεις αυτές κρατούσαν τα προσχήµατα και δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να εµφανιστεί ως υπάλληλος ενός συστήµατος που του δίνει εντολές. Σήµερα ο Αρειος Πάγος αποτελεί καθεστώς που δεν είναι συµβατό ούτε µε τους νόµους ούτε µε τη δηµοκρατία και το κράτος δικαίου. Η καθεστωτική αντίληψη έχει εκφραστεί µε όλο το αλαζονικό µεγαλείο της στη συγκάλυψη του εγκλήµατος στα Τέµπη. ∆εν θα τολµούσε κανένας δικαστής ή εισαγγελέας να έχει τη συµπεριφορά του ανακριτή στην υπόθεση των Τεµπών Σωτήρη Μπακαΐµη αν δεν είχε την ισχυρή κάλυψη της ηγεσίας του Αρειου Πάγου, η οποία γνωρίζει καλά όλες τις µεθόδους µε τις οποίες έχουν παραβιαστεί η ορθότητα και η νοµιµότητα της ανάκρισης.
Στις 26 Μαρτίου 2025 η πρόεδρος του Αρειου Πάγου έδωσε εντολή να ελεγχθούν πειθαρχικά οι λειτουργοί της ∆ικαιοσύνης που αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να προφυλακιστούν οι εµπλεκόµενοι στο «κύκλωµα πολεοδοµίας της Ρόδου». Ο νόµος προβλέπει ξεκάθαρα και µε σαφή τρόπο πότε προφυλακίζονται οι φερόµενοι ως δράστες ενός εγκλήµατος (αν δεν διαµένουν σε γνωστή διεύθυνση, αν είναι πιθανό να επαναλάβουν το ίδιο ή άλλα εγκλήµατα κ.λπ.). Στη συγκεκριµένη περίπτωση τα πραγµατικά δεδοµένα οδήγησαν τους δικαστές σε µια δικαιολογηµένη απ’ ό,τι φαίνεται κρίση. Το κράτος δικαίου δεν έχει ως κριτήριο το πόσους προφυλακίζει δικαίως ή αδίκως, αλλά αν αποδίδει δικαιοσύνη. Το ζητούµενο δεν είναι να γεµίζουν τα κελιά αλλά να τιµωρούνται αυτοί που πρέπει. Η κ. Κλάπα έδωσε εντολή πειθαρχικού ελέγχου παραβιάζοντας και την ανεξαρτησία των δικαστών και τα κριτήρια του νόµου. Στο παρελθόν, σε δικαστικές υποθέσεις µε κοινωνικό αντίκτυπο, ο Αρειος Πάγος παρέκαµπτε την κοινωνική αντίδραση και το «περί δικαίου αίσθηµα» µε το επιχείρηµα ότι δεν είναι δυνατόν να γίνονται λαϊκά δικαστήρια. Να όµως που η κ. Κλάπα, χωρίς να έχει άλλα στοιχεία, επέλεξε να ικανοποιήσει τη «λαϊκή οργή». ∆εν γνωρίζει τον νόµο; Προφανώς και τον γνωρίζει, αλλά η κυβέρνηση έχει ανάγκη από ένα επικοινωνιακό αφήγηµα σκληρής τιµωρίας και ανυποχώρητης στάσης. Και ο Αρειος Πάγος είναι έτοιµος να το εξυπηρετήσει.
Η στάση της κ. Κλάπα δηµιούργησε νοµική οµοβροντία εναντίον της, η οποία δεν περιορίζεται στη συγκεκριµένη υπόθεση. Αναδεικνύονται πλέον η αυταρχική λειτουργία του Αρειου Πάγου και η παραθεσµική διολίσθηση.
Ας πάρουµε τώρα την υπόθεση των Τεµπών. Συγγενείς των 57 θυµάτων και επιζήσαντες έχουν καταγγείλει δηµόσια τη διαδικασία της ανάκρισης και τον ίδιο τον ανακριτή. Οι εν Αρείω Πάγω κυρίες που κρατούν την εξουσία του γνωρίζουν λεπτοµέρειες. Ούτε πειθαρχικό έλεγχο έκαναν ούτε ενηµέρωση ζήτησαν για το τι συµβαίνει προκειµένου να µη σκανδαλίζονται ο νοµικός κόσµος, η κοινή γνώµη και πολύ περισσότερο τα θύµατα.
Το Documento αποκαλύπτει σήµερα ότι οι επιζήσαντες-µάρτυρες δεν κλήθηκαν ποτέ από τον ανακριτή Μπακαΐµη. Οσοι και όσες κατέθεσαν κατέθεσαν µε δικό τους έγγραφο αίτηµα. Η εξέτασή τους κατά την ανάκριση είναι µια τυποποιηµένη ηµισέλιδη κατάθεση και (το χειρότερο) έχει χαρακτηριστεί από τον ανακριτή αναξιόπιστη.
Ο ανακριτής δεν έχει δικαίωµα κρίσης και αξιολόγησης των µαρτύρων. Συλλέγει το υλικό το οποίο θέτει υπόψη του εισαγγελέα, για να αποφασίσει αυτός µε βάση τα στοιχεία και τις προβλέψεις του νόµου αν θα ασκηθούν διώξεις.
Ενώ ο ανακριτής προβαίνει σε αξιολογήσεις και αυθαίρετη απόρριψη µαρτύρων, αποφεύγει να ζητήσει από τον εισαγγελέα να αποφανθεί για το αν πρέπει να αναβαθµιστεί η κατηγορία σε κακούργηµα λόγω της έκρηξης. Αν αναβαθµιστεί η κατηγορία, τότε µπορεί να διαταχθεί και το άνοιγµα των επικοινωνιών των εµπλεκοµένων, πράγµα που µάλλον είναι ανεπιθύµητο γιατί θα έχουµε εκπλήξεις.
Τι έκανε ο Αρειος Πάγος; Αφαίρεσε από την εισαγγελέα Σοφία Αποστολάκη (ο γιος της Βασίλης Καλογήρου βρέθηκε νεκρός στον Τύρναβο) την εποπτεία της υπόθεσης των Τεµπών µία ηµέρα αφότου συναντήθηκε µε τους συγγενείς θυµάτων που της ζήτησαν επέκταση της έρευνας. ∆ηλαδή, πρακτικά, τέθηκε εκτός η εισαγγελέας που θα µπορούσε να δώσει εντολή για αναβάθµιση του κατηγορητηρίου. Το καθεστώς επιχειρεί να προστατευτεί και να καλύψει τα ίχνη. Αλλά µάλλον είναι αργά.
Διαβάστε επίσης
Ανεξέλεγκτη δικαιοσύνη – Αυτή την Κυριακή στο Documento
Η Ουκρανία δεν αναγνωρίζει την αμερικανική βοήθεια ως δάνειο – Διπλωματική ρήξη προ των πυλών;
Διαρροή-σοκ στο ΕΑΠ: 813 GB προσωπικά δεδομένα των φοιτητών στο dark web
Τουρκία: Αφέθηκε ελεύθερος ο δικηγόρος του Εκρέμ Ιμάμογλου – Συνεχίζει την καταστολή ο Ερντογάν
