Δεν πρόκειται για ταξίδι αναψυχής, δεν πρόκειται φυσικά ούτε για ανάπαυλα ξεκούρασης, όπως θα ήταν το ιδεατό όνειρο για έναν οποιονδήποτε άνθρωπο. Πρόκειται για μια σκληρή προεκλογική περιήγηση που δεν έχει καμιά σχέση με το ονειρεμένο ταξίδι που σκέφτεται ένας μέσος φυσιολογικός άνθρωπος.
Και όμως οι Κυκλάδες της εξαίρετης φυσικής ομορφιάς, οι Κυκλάδες του ονείρου για εκατομμύρια συμπολίτες μας, οι Κυκλάδες παγκόσμιος τουριστικός προορισμός εκπέμπουν SOS σε σχέση με τη διατήρηση της φυσιογνωμίας τους και της ιστορικής και πολιτιστικής τους κληρονομιάς, εν κατακλείδι σε σχέση με την ίδια τους την ταυτότητα.
Η αλματώδης τουριστική ανάπτυξη σε μεγάλα αλλά και μικρότερα νησιά θα συνεχιστεί και αυτό εκ πρώτης όψεως είναι καλό γιατί εξασφαλίζει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού οικονομική ευημερία, όμως… την ίδια στιγμή οι υποδομές έχουν φρακάρει και είναι ανεπαρκείς, ενώ η αυθαίρετη δόμηση αλλοιώνει την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική και εξαντλεί τους φυσικούς πόρους. Η λύση που προτείνεται από κάποιους, καλοπροαίρετους μεν, αδαείς δε, είναι να μεγαλώσουμε τις υποδομές. Δηλαδή να μεγαλώσουμε τα λιμάνια, να μεγαλώσουμε τα αεροδρόμια, να μεγαλώσουμε και να επεκτείνουμε παντού το οδικό δίκτυο, να δημιουργήσουμε περισσότερους και μεγαλύτερους χώρους πάρκινγκ, να πολλαπλασιάσουμε τις μονάδες αφαλάτωσης για να καλύψουμε τις αυξημένες ανάγκες ύδρευσης, να μεγαλώσουμε τους ΧΥΤΑ, να επεκτείνουμε τα δίκτυα αποχέτευσης και τους βιολογικούς καθαρισμούς, να πολλαπλασιάσουμε τις ξενοδοχειακές κλίνες και τα καταλύματα, να…
Την ώρα όμως που κάποιοι απαιτούν το μεγάλωμα των υποδομών, καλό θα είναι να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί φτάσαμε ως εδώ. Ποιο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο μάς οδηγεί σε αυτά τα αδιέξοδα; Γιατί ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός είναι ανύπαρκτος και γιατί όλες οι προσπάθειες για ολιστικό σχεδιασμό απέτυχαν, ξεκινώντας από το 1988 που ανατέθηκαν οι πρώτες χωροταξικές μελέτες μέχρι σήμερα; Και φυσικά με δυσμενείς επιπτώσεις στον τουρισμό, στην ενέργεια, στον πρωτογενή τομέα, στο περιβάλλον.
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να αναρωτηθούμε και γιατί όλες οι κρατικές και δημόσιες υπηρεσίες στα νησιά είναι υποστελεχωμένες; Γιατί η κατάσταση στις δημόσιες δομές υγείας είναι σε οριακή κατάσταση;
Μήπως λοιπόν η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι ότι βαδίζουμε επί δεκαετίες σε λάθος δρόμο; Μήπως τελικά αυτό που φτιάξαμε είναι ένα λάθος αναπτυξιακό και παραγωγικό μοντέλο, που στο όνομα του πρόσκαιρου και γρήγορου κέρδους μάς οδηγεί σε μη αναστρέψιμες και καταστροφικές επιπτώσεις; Και ποιος τελικά ευθύνεται; Σίγουρα οι ευθύνες είναι συλλογικές και διαχρονικές. Αλλά ας μην εξισώνουμε τις ευθύνες του απλού πολίτη με αυτές της κεντρικής πολιτικής εξουσίας σε πρώτο πλάνο και της αυτοδιοίκησης σε δεύτερο.
Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές. Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη. Ας μην αφήσουμε περιθώριο να μας ξανακυβερνήσουν αυτοί που επί δεκαετίες με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οικοδόμησαν ένα αδιέξοδο και καταστροφικό μοντέλο. Ας δώσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, που μέσα σε ασφυκτικές μνημονιακές συνθήκες ευθύνεται μόνο για τα τεσσεράμισι από τα 49 χρόνια μεταπολίτευσης, τη δυνατότητα και την εντολή να σχηματίσει μια δημοκρατική και προοδευτική κυβέρνηση, που θέλει και μπορεί να οδηγήσει τη χώρα και τα νησιά μας σε μια άλλη πορεία με γνώση της ανάγκης για βαθιές αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, προς όφελος του περιβαλλοντικού και πολιτιστικού αποτυπώματος των Κυκλάδων και των νησιών μας.
*Ο Νίκος Συρμαλένιος είναι υποψήφιος βουλευτής Κυκλάδων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
