H «ευλογία» του Metal God και το πρόγραμμα της σημερινής μέρας του Release Athens Festival.
Αν πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια μας έλεγε κάποιος ότι θα βλέπαμε τους Judas Priest και τους Iron Maiden σε back to back βραδιές όχι μία αλλά δύο φορές μέσα σε μια τετραετία η απάντηση θα ήταν «τράβα στη γωνία να δεις αν έρχομαι». Κι όμως, να που τέσσερα χρόνια μετά το ιστορικό διήμερο 19-20 Ιουλίου στη Μαλακάσα είχαμε την ευκαιρία να το ξαναζήσουμε, σε διαφορετικά αυτήν τη φορά venues και διοργανώσεις. Κι αν η συναυλία των Iron Maiden στις 16 Ιουλίου στο ΟΑΚΑ έγινε talk of the town για τους λάθος λόγους, δεν ισχύει το ίδιο για την εμφάνιση των Judas Priest την προηγούμενη μέρα στο Release Athens Festival.
Η αλλαγή χώρου και η μεταφορά της συναυλίας από το κλειστό του Παλαιού Φαλήρου έγινε δεκτή με ανακούφιση από τους fans που συνέρρευσαν κατά χιλιάδες στη γειτονική Πλατεία Νερού με το βασικό ερώτημα στα πηγαδάκια να είναι αν αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που βλέπαμε ζωντανά ένα από τα ιερά τέρατα της σκληρής μουσικής. O Rob Halford βαδίζει αισίως στα 73 και όπως διαπιστώσαμε στη διάρκεια του δίωρου σόου των Judas Priest οι αντοχές και οι ανάσες του από ένα σημείο και μετά αρχίζουν και τον εγκαταλείπουν. Είναι το σημείο που αναλαμβάνει δράση ο κόσμος ο οποίος αναγνωρίζει τη διάθεση και την προσπάθεια ενός από τους τελευταίους των μεγάλων του χώρου να σταθεί με αξιοπρέπεια χωρίς ταυτόχρονα να φοβάται να εκτεθεί αποδίδοντας το απαιτητικό υλικό της ένδοξης ιστορίας τους, τα 50 χρόνια της οποίας γιόρτασαν με την περιοδεία που πέρασε και από τη χώρα μας.
Μέχρι βέβαια να ανέβουν στην εντυπωσιακή σκηνή ο Metal God και η παρέα του, τρεις άλλες μπάντες φρόντισαν να υποδεχτούν και να ξεσηκώσουν περισσότερο ή λιγότερο τον κόσμο, που αυξανόταν όσο πέρναγε η ώρα και έπεφτε ο ήλιος.
Την αρχή έκαναν οι δικοί μας Black Soul Horde που με σύμμαχο έναν πολύ καθαρό ήχο παρουσίασαν το old school metal υλικό τους μπροστά σε όσους είχαν πιάσει στασίδι από νωρίς. Κυρίως όμως έκαναν όσους έφταναν στον χώρο την ώρα που ξεκινούσαν, μεταξύ των οποίων και εγώ, να επιταχύνουν το βήμα τους για να ακούσουν ένα συγκρότημα που δεν εμφανίζεται συχνά ζωντανά, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Οι Black Soul Horde στήριξαν το σύντομο σετ τους στην τελευταία τους δουλειά με τίτλο “Horrors From The Void” και με μπροστάρη τον εξαιρετικό Δημήτρη Κότση στα φωνητικά έβγαλαν ενέργεια και ένταση προετοιμάζοντας με τον καλύτερο τρόπο το έδαφος ώστε ανέβει στη σκηνή μια θρυλική μορφή της hard rock σκηνής.
Οταν ο αειθαλής Glenn Hughes και οι The Dead Daisies κατέβηκαν από τη σκηνή μετά από 45 λεπτά η αίσθηση που κυριαρχούσε ήταν ότι θα θέλαμε να τους απολαύσουμε για πολύ περισσότερη ώρα. Με τον ήλιο να τους σημαδεύει ανελέητα η τετράδα Hughes, Lowy, Aldrich, Tichy έβγαλε από τις αποσκευές της ένα μικρό μόνο μέρος της δισκογραφίας της και απογείωσαν τον κόσμο με τις… daisified, όπως μας είχε πει ο Doug Aldrich στη συνέντευξή του, εκτελέσεις των Mistreated και του Burn των Deep Purple από την περίοδο που ο Hughes κρατούσε το μπάσο στο εμβληματικό συγκρότημα. Στα 71 του οι χαρακτηριστικές τσιρίδες του είναι ακόμα εδώ κι έβαλαν έναν αστερίσκο για την επιστροφή τους σε έναν κλειστό (ή και ανοιχτό) χώρο, δίχως τους περιορισμούς που απορρέουν όταν εμφανίζεσαι δεύτερος σε ένα φεστιβάλ.
Στο διάστημα που μεσολάβησε για να στηθεί το σκηνικό των Cradle of Filth ο κόσμος είχε ήδη αυξηθεί κατά πολύ γεμίζοντας το κεντρικό κομμάτι της Πλατείας Νερού για να δει τους Βρετανούς extreme metallers. Μπορεί ηχητικά να μην ταίριαζαν με το υπόλοιπο billing της βραδιάς, όμως αυτά έχουν πλέον ξεπεραστεί και σκηνικά όπως εκείνα του 2001 με τον κόσμο να τους υποδέχεται με αρκετά… μπουκάλια να ανήκουν στο παρελθόν. Η παρέα του Dani Filth, πίσω από τον οποίο δέσποζε η παρουσία της Zoe Marie Federoff στα πλήκτρα και τα δεύτερα φωνητικά άργησε λίγο να βρει τα πατήματά της, αλλά τελικά αποζημίωσε τους οπαδούς της με μια άκρως επαγγελματική εμφάνιση.
Oι Judas Priest γιορτάζουν 50 χρόνια ιστορίας υπό ιδιαίτερες συνθήκες. Αφενός τα χρόνια είναι στην πραγματικότητα 53 (δημιουργήθηκαν το 1969 και κυκλοφόρησαν τον πρώτο δίσκο τους το 1974) αφού η πανδημία έφερε πίσω την προγραμματισμένη για το 2020 περιοδεία και αφετέρου χωρίς το κιθαριστικό δίδυμο με το οποίο έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στο βιβλίο του heavy metal. Τουλάχιστον, o Ritchie Faulkner επέστρεψε δριμύτερος αφότου έστησε τον Χάρο στο ραντεβού πριν από ένα σχεδόν χρόνο. Με ένα setlist που κάλυψε σχεδόν το σύνολο του ενδόξου παρελθόντος που κορυφώθηκε το 1990 με το ισοπεδωτικό “Painkiller” οι Judas Priest σήκωσαν στο πόδι την Πλατεία Νερού σε μια συναισθηματικά φορτισμένη βραδιά, με ένα εντυπωσιακό σκηνικό και έναν συγκινητικό Rob Halford να ανεβάζει τη φωνή μέχρι εκεί που αντέχει. Μετά, όπως είπαμε, ανέλαβε ο κόσμος!
Αν αυτή ήταν η τελευταία φορά που τους είδαμε, την απάντηση την ξέρουν μόνο εκείνοι. Εμείς μπορούμε να κάνουμε απλά υποθέσεις βασιζόμενοι στην κοινή λογική…
Το Release Athens Festival συνεχίζεται σήμερα Τρίτη 19 Ιουλίου. Headliners οι Clutch, μια ξεχωριστή περίπτωση του αμερικανικού ροκ με τριάντα χρόνια συνεπέστατης παρουσίας, πλούσια δισκογραφία γεμάτη αξεπέραστα τραγούδια και ηγέτη, έναν χαρισματικό frontman/στιχουργό όπως είναι ο Neil Fallon. Μαζί τους, οι σπουδαίοι Hellacopters, ένα από τα μεγαλύτερα συναυλιακά απωθημένα των εγχώριων fans, στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα αλλά και οι Blues Pills της φοβερής Elin Larsson. Την ημέρα ανοίγουν δυναμικά οι Deaf Radio και οι ΛΔΛΜ.
Η προπώληση συνεχίζεται προς 35€, ενώ στο ταμείο το εισιτήριο θα κοστίζει 38€. Οι πόρτες ανοίγουν στις 17:00. Αναλυτικά το πρόγραμμα:
17:45/ ΛΔΛΜ
18.30 / Deaf Radio
19:30 / Blues Pills
21:00 / The Hellacopters
23:00 / Clutch
