Ο Aρης, η Βουβού, η Κική και ο Ντίνος άλλαξαν και μαζί τους άλλαξε και η εποχή. Μπορεί ακόμη να περιμένουν να πιάσουν την καλή κυνηγώντας το δικό τους αμερικανικό όνειρο, όμως πλέον κουβαλούν μέσα τους δύο δεκαετίες με Ολυμπιακούς Αγώνες, μνημόνια, πανδημίες και πολλά ευτράπελα. Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης που μας έχει δώσει το «Γάλα», το «Γκουντ Λακ» και την «Ερημιά του τερματοφύλακα», Βασίλης Κατσικονούρης, υπογράφει το πρώτο θεατρικό σίκουελ που παίζεται στην Ελλάδα και παρουσιάζεται στη Σκηνή Ωμέγα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, σε σκηνοθεσία Σταύρου Καραγιάννη, όπου και συμπρωταγωνιστεί μαζί με τη Λένα Δροσάκη, τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη και τη Σίλια Μουστάκη.
Στο πρώτο «Καλιφόρνια Ντρίμιν», που παρουσιάστηκε το 2004 από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, οι ήρωες αγωνιούν για το μέλλον θυμίζοντας τον καθένα από εμάς. Βιάζονται να μεγαλώσουν, θέλουν απεγνωσμένα να βγάλουν χρήματα και να μοιάσουν στους αστέρες που βλέπουν στην τηλεόραση. Η λαμπερή αμαξοστοιχία του εκσυγχρονισμού έχει ξεκινήσει το ταξίδι της και εκείνοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να επιβιβαστούν. Ωστόσο, η φούσκα του καταναλωτισμού έσκασε συμπαρασύροντας τα όνειρα μιας γενιάς που είναι γνήσια τέκνα των παππούδων και των μπαμπάδων τους. Ανθρωποι καθημερινοί, οικείοι, που ήθελαν να γίνουν μέρος μιας κοινωνίας όπου η ρεμούλα, τα δάνεια και το βόλεμα αντικατέστησαν την αξιοπρέπεια. Ενα μοντέλο ζωής που δεν φτούρησε ή μάλλον δεν έφτασε για όλους. Οσοι δεν ήταν προετοιμασμένοι γι’ αυτό που θα ακολουθούσε έμειναν να ξεροσταλιάζουν χαζεύοντας τα εξώφυλλα των lifestyle περιοδικών και κατηγορώντας όλους τους άλλους για τις χαμένες ευκαιρίες.
Το «Καλιφόρνια Ντρίμιν, είκοσι χρόνια μετά» πιάνει το νήμα της ενηλικίωσης αυτών των παιδιών που είδαν τη μεσαία τάξη να εξαφανίζεται. Ανθρωποι λίγο πριν από την πτώση, όπως οι περισσότεροι ήρωες του Β. Κατσικονούρη. Στη χώρα της ευμάρειας και του εύκολου πλουτισμού η πλαστή επιτυχία έφερε τρία μνημόνια, μία πανδημία, αύξηση των ακροδεξιών κομμάτων και ανθρώπους να μετρoύν τις ήττες τους πάνω από δανεικά κι αγύριστα καταναλώνοντας χάπια για την κατάθλιψη. Οι τέσσερις ήρωες στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους έχουν πάθει κι έχουν μάθει πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
INFO
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Σκηνή Ωμέγα
Τετ. & Κυρ. στις 19.00, Πέμ., Παρ. & Σάββ. στις 20.30
