Tα φερέφωνα του νεοφιλελευθερισμού, που στην Ελλάδα απαντώνται ως επί το πλείστον στα πετσωμένα συγκροτήματα, έχουν προφανώς αλλεργία σε ό,τι έχει σχέση με την εμφάνιση των απλών ανθρώπων στην κεντρική πολιτική σκηνή και πολύ περισσότερο με τη θέληση και ενίοτε τη δυνατότητά τους να καθορίζουν τις εξελίξεις.
Γι’ αυτό τόσα χρόνια μετά εξακολουθούν αδράχνοντας κάθε ευκαιρία να λοιδορούν τις «πλατείες» και να προσπαθούν να στιγματίσουν όσους συμμετείχαν σε αυτές προσπαθώντας να αποτρέψουν τη γενικευμένη υποτίμηση που μας ετοίμαζαν με τα μνημόνια.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι μιλώντας για τη Γαλλία αρχίζουν τα αναθέματα από τα «κίτρινα γιλέκα» ξορκίζοντας ό,τι σχετίζεται με παρεμβάσεις του λαϊκού παράγοντα και τελειώνουν με πυρ ομαδόν στην Αριστερά που είναι… τρελή και αλλοπρόσαλλη.
Τι εύκολο που τον έχουν τον στιγματισμό οι μεταρρυθμιστές μας! Και πόσο βολικά αυτοί που υποτίθεται ότι θέλουν να γίνουμε Ευρώπη ξεχνούν όσα λένε κομψευόμενοι στα σαλόνια και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ρατσιστικότατα, ως… διαταραγμένους, άρρωστους και γενικότερα εκτός κανονικότητας. Το μόνο που μένει είναι να μας στείλουν και για εξέταση για να κρίνουν κάποιοι «ειδικοί» του δικού τους φυράματος εάν πρέπει να μιλάμε, να ψηφίζουμε ή γενικότερα να υπάρχουμε.
Σκόπιμα το κάνουν βέβαια. Γιατί έτσι νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να έχουν επιχειρήματα για το χαστούκι που έφαγε ο Μακρόν. Δεν χρειάζεται να σκεφτούν αν και πώς μπορούν να γεμίσουν τα χάσματα που άνοιξαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Και βασικά νομίζουν ότι έτσι βοηθούν τον Μητσοτάκη να περάσει τις συμπληγάδες τού «δεν πάει άλλο με αυτούς» και του «αυτοί νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους».
Γιατί δεν είναι τυχαία πετσωμένοι, δηλαδή αφιερωμένοι στην καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος και αποκλεισμού όλων όσοι διαφωνούν μαζί τους. Αυτοί που κρατούν τις διχαστικές πένες και τα μισαλλόδοξα μικρόφωνα, όσο κι αν δηλώνουν ευρωπαϊστές και… ενωτικοί, ενδιαφέρονται μόνο για ένα πράγμα: να παραμείνει αλώβητο το σύστημα που ζει κατασκευάζοντας «λίστες»: από εδώ οι δικοί μας και από εκεί, όσο το δυνατόν πιο μακριά και πιο κάτω, οι «άλλοι».
Οποτε «αυτοί», που κάνουν γαργάρα τα προνόμια, τις ειδικές χορηγίες και τις απευθείας αναθέσεις, έχουν αναλάβει εργολαβικά τη στοχοποίηση των «άλλων» και εν προκειμένω της Αριστεράς και όλων όσοι αρνούνται το σύστημα των διακρίσεων.
