Οι δηλώσεις του Νίκου Δένδια σχετικά με την απόκτηση ενός ελληνικού αντιαεροπορικού θόλου γεννούν σοβαρά ερωτήματα για τη ρεαλιστικότητα του σχεδιασμού και τη διαφάνεια στη διαδικασία υλοποίησης. Ενώ ο Υπουργός Άμυνας έχει υπολογίσει το κόστος του έργου στα 2 δισ. ευρώ, οι πραγματικές εκτιμήσεις, όπως αποκαλύπτει σε συνέντευξή του στο Armyvoice.gr ο Περικλής Ζορζοβίλης, πρόεδρος του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ/ISDA) τοποθετούν το συνολικό κόστος, συμπεριλαμβανομένων ραντάρ και υποστήριξης, στα 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή η τεράστια διαφορά εγείρει αμφιβολίες για την ακρίβεια των δηλώσεων του υπουργείου.
Η ελληνική κυβέρνηση, με διαθέσιμο προϋπολογισμό 1,5 δισ. ευρώ για την επόμενη δεκαετία, παρουσιάζει ένα σχέδιο που ξεπερνά κατά πολύ τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Το σχέδιο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρουσιάζει ο κ. Ζορζοβίλης, περιλαμβάνει συνδυασμό ισραηλινών συστημάτων από τις εταιρείες IAI και Rafael, με τα συστήματα της IAI να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του θόλου στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα συστήματα της Rafael να καλύπτουν τα νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, το κόστος αυτών των συστημάτων ξεπερνά ήδη τα 4,5 δισ. ευρώ, διπλάσιο από τον υπολογισμό που έχει παρουσιάσει ο κ. Δένδιας.
Αυτό το κενό υποδηλώνει ελλιπή προετοιμασία ή ακόμα και παραπλανητική παρουσίαση του σχεδίου.
Η διεύθυνση Αμυντικής Συνεργασίας του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ (SIBAT), που λειτουργεί αντίστοιχα με τη ΓΔΑΕΕ στην Ελλάδα, έστειλε απάντηση σε ελληνικό ερώτημα, σχετικά με το αντιπυραυλικό σύστημα που επιθυμεί να αποκτήσει η Ελλάδα και το κόστος του. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το κόστος ξεπερνά τα 4,5 δισ ευρώ. Με δεδομένο το υψηλό κόστος, όπως σημειώνεται από τον Ζορζοβίλη, είναι πολύ πιθανό να προκλήθηκε σκεπτικισμός τόσο στο ελληνικό επιτελείο όσο και στους Ισραηλινούς συνεργάτες.
Ωστόσο, κ. Ζορζοβίλης θέτει και θέμα διαφάνεις στις προμήθειες αμυντικών συστημάτων, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν γίνονται με διαγωνισμούς. «Μια διαγωνιστική διαδικασία εξασφαλίζει τα μέγιστα ανταλλάγματα, είτε πρόκειται για μείωση τιμής, εγχώρια βιομηχανική συμμετοχή, είτε για υποστήριξη», επισημαίνει. Ωστόσο, στην περίπτωση του αντιαεροπορικού θόλου δεν έχει υπάρξει ανταγωνιστική διαδικασία.
Ο κ. Ζορζοβίλης υπογραμμίζει ότι «όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός, ο πελάτης θεωρείται δεδομένος, μειώνοντας τη δυνατότητα για ευνοϊκούς όρους στη σύμβαση». Το γεγονός ότι η επιλογή συστημάτων φαίνεται να έχει βασιστεί σε πολιτικές επιλογές παρά σε στρατηγική και οικονομική λογική, δημιουργεί αμφιβολίες για το αν η Ελλάδα θα αποκομίσει τα μέγιστα οφέλη από μια τόσο κοστοβόρα επένδυση.
Η απουσία διαγωνιστικών διαδικασιών και η αναντιστοιχία μεταξύ προϋπολογισμού και εκτιμώμενου κόστους αναδεικνύουν σοβαρά προβλήματα στον στρατηγικό σχεδιασμό και τη διαχείριση των αμυντικών δαπανών. Ένα έργο τέτοιας σημασίας απαιτεί πλήρη διαφάνεια, αξιόπιστες εκτιμήσεις και διασφάλιση ότι οι περιορισμένοι πόροι της χώρας θα χρησιμοποιηθούν με τον βέλτιστο τρόπο.
Διαβάστε Επίσης:
Νίκο να είσαστε αγαπημένοι με τον Κυριάκο
Αποστρατείες εξπρές για τη δόξα του υπουργού – Ποιοι στρατηγοί «αποκεφαλίστηκαν» από τον Δένδια
Κυβερνητικό παζάρι με τις τράπεζες και έπαθλο… τα σπίτια από τους πλειστηριασμούς!
