Οι Ελληνες πρωθυπουργοί των τελευταίων χρόνων όσο ήταν πρωθυπουργοί είχαν καλλιεργήσει βαθιές και ειλικρινείς φιλίες µε ηγέτες άλλων χωρών, γειτονικών ή µη ως προς τη δική µας χώρα. Στον κανόνα αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος µάλιστα έχει ανεβάσει το επίπεδο των φιλικών του σχέσεων σε δυσθεώρητα συγκριτικά µε το παρελθόν επίπεδα. Φίλοι του αδελφικοί έχουν γίνει ηγέτες που κανείς δεν θα περίµενε να γίνουν.
Ο πρώτος από αυτούς είναι ο κ. Ερντογάν. Η φιλία µεταξύ των δύο ηγετών εµφανίζεται ανθεκτική και ποιοτική – τίποτε δεν µπορεί να τη διαταράξει. Ο φίλος Ερντογάν διεκδικεί το µισό Αιγαίο, µερικές δεκάδες ελληνικά νησιά και βραχονησίδες και θέλει να έχει λόγο –στο όνοµα της δικής του «γαλάζιας πατρίδας»– σε οτιδήποτε αφορά τις ελληνικές θάλασσες, ως τα όρια του Ιονίου, ίσως αύριο και πέρα από αυτά. Υπενθυµίζει δε σε τακτά χρονικά διαστήµατα ότι κατέχει τη µισή Κύπρο και ότι –αν ο δικός του θεός συµφωνήσει– θα µπορούσε να πάρει και την άλλη µισή.
Οι φίλοι όµως στα δύσκολα φαίνονται. Τίποτε από τα παραπάνω δεν φαίνεται ικανό να ταράξει τη βαθύτατη φιλία µεταξύ του ισχυρού Τούρκου ηγέτη και του κ. Μητσοτάκη. Μια µελανή κηλίδα φάνηκε στην τελευταία συνάντηση: ο χαρακτήρας της Χαµάς. Μα «συµφωνούµε ότι σε µερικά διαφωνούµε» ανέκραξαν οι δύο ηγέτες και η φιλία τους παρέµεινε ακλόνητη.
Ο έτερος των καρδιακών φίλων είναι ο κ. Νετανιάχου. Ετερόδοξος κι αυτός αλλά κάτι τέτοια δεν επηρεάζουν τις φιλίες των σηµερινών πολιτικών. Ο κ. Νετανιάχου ειδικεύεται στο απαρτχάιντ, στις γενοκτονίες και στη –για προσωπικό όφελος– διαφθορά. ∆εν είµαστε σε θέση να γνωρίζουµε ποια από τις τρεις «εξειδικεύσεις» του κ. Νετανιάχου συγκινεί τον Ελληνα πρωθυπουργό και συντηρεί τη βαθιά µεταξύ τους φιλία. Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης δεν ανέχεται τα κακά λόγια για τον φίλο του. Α! Ολα κι όλα! Για τους φίλους τα δίνουµε όλα. ∆άµων και Φειδίας ένα πράγµα.
Για τον λόγο αυτό ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να επιβάλει νόµο και τάξη όταν οι Ελληνες φοιτητές συκοφάντησαν τον Ισραηλινό φίλο του, όπως κάνουν οι φοιτητές σε όλο τον κόσµο – ακόµη και στα πανεπιστήµια των αρίστων που τόσο θαυµάζουν στην οικογένεια Μητσοτάκη. «Αν νοµίζουν κάποιοι ότι µπορούν, για λόγους που στο δικό τους το µυαλό να είναι απολύτως δικαιολογηµένοι (sic), να επαναλάβουν αυτά τα οποία µπορεί να είδαν σε άλλες χώρες και να καταλαµβάνουν πανεπιστήµια, να στήνουν αντίσκηνα και να τα κάνουν γης µαδιάµ, είναι βαθιά γελασµένοι» είπε και έστειλε καµπόσους από τους 57.000 αστυνοµικούς της εξουσίας του να σπάσουν πόρτες και κλειδαριές και να συλλάβουν τους ταραξίες.
Για να δικαιολογήσει δε την προς τον φίλο κίνηση έσπευσε να πει ψέµατα για µια ακόµη φορά: «Είµαστε µε τις βιβλιοθήκες και όχι µε τις βαριοπούλες» επανέλαβε. Και παρέλειψε να εξηγήσει ότι για κάθε πανεπιστηµιακή βιβλιοθήκη της χώρας δίνεται κάθε χρόνο για βιβλία το «µυθικό» ποσό των 500 ευρώ! Οσο κοστίζει ΕΝΑ επιστηµονικό βιβλίο.
Τελικά «δείξε µου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι» όπως λέει ο λαός µας. Αν και νοµίζω ότι στην περίπτωση Μητσοτάκη ούτε αυτό χρειάζεται ως απόδειξη. Εχει κατακτήσει επάξια το ναδίρ της πολιτικής ηθικής
