Ο Πέτρος Γιαννακούρης δεν είναι ο φωτογράφος που θα περίμενε κάποιος να συναντήσει κάτω από τα λαμπερά φώτα των Καννών. Ωστόσο ο φωτορεπόρτερ του Associated Press (ΑP) –με πολλά βραβεία στην κατοχή του–, ο οποίος βρέθηκε στη δίνη του πολέμου στο Ιράκ (2007-2009), στα επακόλουθα του πολέμου Ισραήλ – Χεζμπολάχ στον Λίβανο το 2006 και στο επίκεντρο της οικονομικής και της προσφυγικής κρίσης στη Ελλάδα, επιλέχτηκε από το πρακτορείο του για να καλύψει φωτογραφικά το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
«Πριν από δύο μήνες με πήρε τηλέφωνο ο editor του τμήματος Εntertainment του ΑP και μου έκανε αυτή την πρόταση. Ξαφνιάστηκα γιατί γνωρίζουν ότι η δουλειά μου δεν έχει καμία σχέση με το γκλάμουρ ή την ψυχαγωγία. Ρώτησα “γιατί εγώ; Δεν έχω ιδέα από σινεμά, δεν γνωρίζω καν τους βασικούς ηθοποιούς”. Μου απάντησε ότι ξέρουν τη δουλειά μου και πιστεύουν ότι θα καταφέρω να φέρω σε πέρας την αποστολή στις Κάννες» εξηγεί μιλώντας στο Documento ο Π. Γιαννακούρης. «Φτάνοντας στις Κάννες είχα σκεφτεί να κάνω ένα κόνσεπτ με λεπτομέρειες από το κόκκινο χαλί, επιλογή που σήμαινε ότι θα έχανα τις γνωστές εικόνες που ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει. Παρ’ όλα αυτά, μου έδωσαν άπλετη ελευθερία να δουλέψω όπως ήθελα. Το κομμάτι του entertainment έχει προδιαγραμμένο στιλ: π.χ. πρέπει οι καλλιτέχνες να κοιτούν απευθείας τον φακό ή να γίνεται πάντα χρήση φλας. Δεν κινήθηκα σε αυτά τα στάνταρντ, έβαλα την προσωπική μου ματιά». Οι δύο εβδομάδες που πέρασε στις Κάννες, από τις 14 έως τις 25 Μαΐου, ήταν άκρως απαιτητικές, με δουλειά 12-13 ωρών που μεταφράζεται σε περίπου 2.000 κλικ την ημέρα!
Και φέτος ηχηρά και λαμπερά ονόματα του κινηματογράφου περπάτησαν στο κόκκινο χαλί των Καννών. «Η πιο φαντασμαγορική στιγμή ήταν η κοινή εμφάνιση των Μπραντ Πιτ, Λεονάρντο ντι Κάπριο και Κουέντιν Ταραντίνο. Ο Πιτ γνωρίζει το παιχνίδι με τον φακό. Ο Ντι Κάπριο ήταν λίγο πιο βαρύς. Προσωπικά απ’ όλο το φεστιβάλ ξεχώρισα τη μορφή του Ταραντίνο» μας λέει ο φωτορεπόρτερ. Και βέβαια οι γυναικείες παρουσίες κλέβουν πάντα τα φώτα, «με αποκορύφωμα την πάντα γοητευτική και πληθωρική παρουσία της Μόνικα Μπελούτσι».
Η δουλειά του Πέτρου Γιαννακούρη αναγνωρίστηκε και από το ίδιο το φεστιβάλ: κάθε μέρα έτρεχε ένας διαγωνισμός στο οποίο βραβεύονταν οι τρεις καλύτερες φωτογραφίες, οι οποίες αναρτόνταν τυπωμένες στον χώρο του φεστιβάλ. Ο Ελληνας φωτογράφος κέρδισε τα τέσσερα από αυτά τα βραβεία. Για το τέλος κρατάω αυτήν τη φράση του: «Γενικώς έχω συνηθίσει να απαθανατίζω τη σκληρή πλευρά της πραγματικότητας στο ρεπορτάζ στον δρόμο. Τώρα κάλυψα κάτι πολύ φανταχτερό που σίγουρα δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα».
Κώστας Σπάθης (spathumpa): Όσο εξερευνώ την Αθήνα τόσο πιο ελκυστική μου φαίνεται
